Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο John Q. Archibald δουλεύει σκληρά σε ένα εργοστάσιο για να καταφέρει να συντηρήσει την οικογένειά του. Σε ένα αγώνα baseball ο μικρός γιος του Mike καταρρέει ενώ τρέχει για να σκοράρει.
Ο John Q τον μεταφέρει στα επείγοντα περιστατικά του νοσοκομείου, όπου οι γιατροί διαπιστώνουν ότι ο μικρός έχει πρόβλημα με την καρδιά του. Ο μόνος τρόπος για να καταφέρει να επιβιώσει είναι να γίνει μεταμόσχευση καρδιάς.
Μια τέτοια όμως ακριβή εγχείριση δεν την καλύπτει η ασφαλιστική εταιρία του John Q ενώ ο ίδιος δεν έχει τα χρήματα για να την πληρώσει. Όταν ο χρόνος λιγοστεύει καθώς και οι επιλογές του, εκείνος σε μια απεγνωσμένη κίνηση κάνει κατάληψη στο τμήμα επειγόντων του νοσοκομείου.

Προσωπική άποψη:
Μια κοινωνική ταινία που μας φέρνει αντιμέτωπους με ένα μείζων κοινωνικό ζήτημα. Αυτό της δημόσιας υγείας, της δημόσιας ασφάλισης και κατά πόσο αυτά τα δύο μαζί, μπορούν να καλύψουν τον μέσο άνθρωπο, έτσι ώστε όχι μόνο να προστατεύεται η δική του ζωή, αλλά και η ζωή εκείνων που αγαπάει. Δυστυχώς η πραγματικότητα έχει αποκαλύψει το πραγματικό της πρόσωπο, εκείνο ενός συστήματος που η ανθρώπινη ζωή, μπαίνει σε δεύτερη μοίρα μπροστά στο χρήμα. Κι εδώ έρχεται το μεγάλο δίλημμα. Μέχρι που θα έφτανες για την ζωή κάποιου που αγαπάς;

Το “John Q” είναι από εκείνες τις ταινίες που ξεκινάνε έχοντας όλα τα φόντα για να κερδίσουν το κοινό. Πάθος, συναίσθημα, ένταση, φόρτιση και μεγάλη δόση πραγματικότητας, με ανθρώπους της καθημερινότητας, αντιμέτωπους με προβλήματα της καθημερινότητας. Κι ενώ αρχικά εκμεταλεύεται τα φόντα της αυτά, από ένα σημείο και μετά αμφιταλαντεύεται, ανάμεσα στην κορύφωση και στην μετριοπάθεια. Και πάλι όμως, δεν ξεπέφτει στα μάτια του θεατή, απλά χάνει ως ένα βαθμό τη δυναμική της κι αυτό γιατί ορισμένα χονδροειδή περιστατικά δεν αφήνουν τα γεγονότα ν’ αποτελέσουν τον καταπέλτη που θα θέλαμε.

Ο Nick Cassavetes στη δεύτερη δουλειά του ως σκηνοθέτης, δεν τα πάει κι άσχημα, όμως δεν καταφέρνει να μας ταρακουνήσει. Από μια ταινία που θίγει ένα τόσο σοβαρό ζήτημα όπως αυτό της δημόσιας υγείας, θα περιμέναμε μια γροθιά στο στομάχι του κοινωνικού συστήματος. Ανταυτού, παρά το δυναμικό άνοιγμα, όσο η πλοκή εξελίσσεται, παρακολουθούμε μια αδικαιολόγητη αδρανοποίηση στο χώρο εντός του νοσοκομείου και στον αντίποδα, μια υπερβολική και ανεξέλγχτη οργή και βιαιότητα στον χώρο έξω απ’ αυτόν. Μπάτσοι και σημοσιογράφοι που ο καθένας θέλει να βγάλει τον εαυτό του μπροστά και εντάξει, ως έναν βαθμό αυτή είναι και η πραγματικότητα, κάπου όμως θα έπρεπε να υπάρξει το φρένο που θα οδηγούσε σε μεθοδευμένα βήματα.

Αμέσος μετά το “Training Day”, ο Denzel Washington, αναλαμβάνει έναν ρόλο εντελώς διαφορετικό από εκείνο που του χάρισε το πολυπόθητο χρυσό αγαλματάκι. Από αδίστακτος απατεώνας, μεταμορφώνεται σε άναν απελπισμένο πατέρα που θα έφτανε στα άκρα για να σώσει τη ζωή του παιδιού του, ακόμα και αν αυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε να θυσιάσει τη δική του. Και δεν λέω, σε πείθει όπως κάνει πάντα, τουλάχιστον μέχρι εκείνο το σημείο όπου μοιάζει πλέον κουρασμένος από την όλη κατάσταση και απλώς ψάχνει μια λύση φυγής.

Στους δευτερεύοντες ρόλους δεν μπορούμε να διακρίνουμε κάτι το αξιόλογο αφού ο μεν Liotta φαντάζει υπερβολικός στο ρόλο του κακού αστυνομικού, ενώ αντίθετα, οι Duvall και Woods είναι υπεροβολικά ήρεμοι σε ρόλους όπου θα θέλαμε να δούμε λίγο περισσότερο νεύρο. Οι γυναικείες παρουσίες βέβαια των Heche και Elise, είναι σαφώς καλύτερες, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι θα τους χαρίζαμε και oscar.

Τι κερδίζουμε τελικά από αυτή την ταινία; Τη συνειδητοποίηση για ακόμα φορά, ότι τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εκμεταλεύονται ακόμα και τον πόνο του άλλου για μερικά νούμερα παραπάνο, η αστυνομία είναι απλά ένα εκτελεστικό όργανο που για να καλύψει την ανικανότητά της δεν διστάζει να προβεί σε ακρότητες, πως για τους γονείς τα παιδιά τους είναι πάνω απ’ όλα και δυστυχώς, πως το δημόσιο σύστημα υγείας θα ήταν πολύ καλύτερο αν αντί με το βιβλιάριό μας, πηγαίναμε στο νοσοκομείο με ένα περίστορφο στο χέρι. Η ταινία θέλει να καυτηριάσει την σύχρονη πραγματικότητα και ως έναν βαθμό το πετυχαίνει. Θα προτιμούσαμε όμως, πέραν απ’ το συναίσθημα, νε επικρατεί λίγο περισσότερο πάθος ως προς την καυτηρίαση αυτή, παρόμοιων γεγονότων.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: John Q
Είδος: Κοινωνική
Σκηνοθέτης: Nick Cassavetes
Πρωταγωνιστές: Denzel Washington, Robert Duvall, James Woods, Anne Heche, Eddie Griffin, Kimberly Elise, Shawn Hatosy, Ray Liotta
Παραγωγή: 2002
Διάρκεια: 118’

Επίσημο site:
http://newline.com/properties/johnq.html