Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η Bella μετακομίζει από το ηλιόλουστο Phoenix σε μια μικρή πόλη στα βόρεια, όπου ο πατέρας της είναι σερίφης.
Στο σχολείο θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί τον Edward, ένα συμμαθητή της με απόκοσμο ύφος και αλλόκοτη συμπεριφορά.
Σύντομα η Bella θα ανακαλύψει το μεγάλο μυστικό του Edward και της οικογένειάς του. Είναι βρικόλακες οι οποίοι όμως έχουν επιλέξει να μην πίνουν ανθρώπινο αίμα και να ζουν μια, όσο μπορούν αρμονική ζωή.

Προσωπική άποψη:
Πριν πω οτιδήποτε, θέλω να κάνω ορισμένες διευκρινήσεις σχετικά με το έργο. Η ταινία, βασιμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Stephenie Meyer, είναι ένα εφηβικό, γοτθικό και μεταμοντέρνο ποπ ρομάντζο, στολισμένο με μια δόση φαντασίας αφού, ο ένας εκ των δύο ερωτευμένων νέων είναι βρικόλακας. Ενδιαφέρον και κυρίως δομημένο, αφού δεν προσπαθεί να πείσει κανέναν ότι είναι κάτι περισσότερο. Το target group στο οποίο κατ’ εξοχήν απευθύνεται, είναι εφηβικής και μετεφηβικής ηλικίας. Ξεπερνώντας αυτά τα ηλικιακά όρια, πρέπει κάποιος ή να είναι γυναίκα, ή να είναι ακομπλεξάριστος και να θέλει να περάσει καλά δύο ώρες έτσι ώστε να δει τα θετικά στοιχεία και να πει ότι του άρεσε.

Η εξελικτική πορεία της υπόθεσης, βασίζεται κατά κύριο λόγο στο ρομάντζο μεταξύ των δύο νεαρών πρωταγωνιστών. Στο παιχνίδι των βλεμμάτων τους, από την πρώτη τους κι όλας συνάντηση. Ο αμνός ερωτεύεται το λιοντάρι και παρά την επικινδυνότητα, απολαμβάνουμε το να τους βλέπουμε να ερωτοτρωπούν. Ο αισθησιασμός και ο ερωτισμός είναι διάχυτος στην ατμόσφαιρα και αυτό που κάποιοι θα μπορούσαν να αντιληφθούν ως πουριτανισμό, εγώ θα το αποκαλέσω, αδυναμία έκφρασης μια ακραίας κι επικίνδυνης σεξουαλικότητας, όχι λόγω επιθυμίας, λόγω ανάγκης και φόβου. Τα συναισθήματα του ζευγαριού, είναι πολύ πιο έντονα απ’ ότι στα υπόλοιπα της ταινίας, λόγω του απαγορευμένου, λόγω του τολμηρού, λόγω του αφύσικου της κατάστασης που δεν αφήνει την σεξουαλικότητάς τους να εκφραστεί μέχρι τελικών ορίων.

Η Catherine Hardwicke αναλαμβάνει την σκηνοθεσία και δεν τα πηγαίνει άσχημα. Όχι γιατί είναι η καλύτερή της δουλειά, σίγουρα έχουμε δει καλύτερα δια χειρός της και σίγουρα θα περίμενε κανείς καλύτερο αποτέλεσμα. Τα τεχνικά και εικαστικά στοιχεία όμως, είναι τέτοια, που βοηθάνε σε μια γρήγορη και καλά δομημένη ιστορία, που εξελίσσεται χωρίς να πέφτει σε λακκούβες και που καταφέρνει με τον γρήγορο και άρρωστα μυστηριώδη ρυθμό της, μέσα από ένα μυστικιστικό κλίμα να σε καθηλώσει στην καρέκλα σου και να περιμένεις τι θα γίνει παρακάτω με αγωνία. Ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες γύρω από την ιστορία και τον μύθο των βρικολάκων, θα μπορούσε όμως η σκηνοθέτιδα να έχει δώσει λίγο μεγαλύτερη έμφαση, προσφέροντας κάποια στοιχεία εξερεύνησης παραπάνω, έτσι ώστε και ο λιγότερο μυημένος θεατής, να μπορέσει να κατανοήσει ακόμα καλύτερα τον κόσμο τους.

Ατμοσφαιρικά λοιπόν, είναι ότι καλύτερο έχω δει εδώ και πολύ καιρό. Η παλέτα των χρωμάτων κινείται βάση τον απόκοσμο και συνάμα γοητευτικό κόσμο των βρικολάκων, που μπορεί να στερείται το φως, έχω όμως μια δικιά του λάμψη που όχι άδικα, σε παρασύρει να την ανακαλύψεις και να την εξερευνήσεις. Τα άγρια και πυκνά δάση του υγρού Folks ολοκληρώνουν την άρτια εικόνα ενός περιβάλλοντος, που καταφέρνει ταυτόχρονα να είναι, τόσο ρομαντικό, όσο και τρομακτικό κι επικίνδυνο. Παρ’ όλα ταύτα, δεν θες να το εγκαταλείψεις. Σε συνδυασμό δε με την μαγική, δυναμική και επίσης γοητευτική μουσική, το εικαστικό κομμάτι της ταινίας είναι άρτιο και πλήρως ολοκληρωμένο.

Δεν ξέρω αν φταίει το γενικότερο κλίμα της ταινίας ή το ψυχρό μακιγιάζ που προσέφερε στον Edward μια απόκοσμη και μυστηριώδη παρουσία, αλλά θεωρώ ότι ο νεαρός Robert Pattinson, είναι ότι καλύτερο και γοητευτικότερο έχω δει σε νέο ηθοποιό εδώ και μεγάλο διάστημα. Όχι, δεν έχω παρανοήσει, όχι, δεν έχω πολύ καιρό να κάνω sex! Σίγουρα δεν είναι ο Nicholson, μην το παρακάνουμε κι όλας, όμως σε αυτό που πρεσβεύει και στον ρόλο που καλείται να υποστηρίξει, κυριολεκτικά σε μαγεύει. Όπως προείπα, η εξέλιξη βασίζεται σε ένα παιχνίδι βλεμμάτων και αν μη τι άλλο, το βλέμμα του είναι εκείνο που τα λέει και που τα εκφράζει όλα. Που σε αφήνει να διαβάσεις κάθε λογικό ή παρόλο, λόγο και συναίσθημα.

Η Kristen Stewart πάλι, είναι αρκετά καλή, αλλά θα προτιμούσα τις έντονες εξάρσεις που είχε προς το τέλος, να τις είχε και κάποιες στιγμές νωρίτερα. Ήρεμη δύναμη, παίζει κυρίως με τα μάτια, αντιπροσωπεύοντας ακριβώς την 17άρα, ερωτευμένη κοπελίτσα του ρόλου της. Μπορούμε νομίζω, στις συνέχειες να την περιμένουμε λίγο πιο μυστηριώδη. Γοητευτικό πάντως και το υπόλοιπο cast, που συμπληρώνει τον απόκοσμο των βρικολάκων, ο καθένας με την δικιά του ξεχωριστή γεύση.

Οι ήρωες πλέκονται σε ένα παιχνίδι με τη φωτιά, όπου ο μεγαλύτερος κίνδυνος που έχουν να αντιμετωπίσουν, δεν είναι στην πραγματικότητα ο ένας τον άλλο, αλλά ο καθένας τον εαυτό του. Τα προσωπικά του πάθη κι επιλογές, που όμως, θέλοντας ή μη, καθορίζονται και από τα πάθη και τις επιλογές του άλλου. Πέραν όμως απ΄ το να αισθάνονται, μπορούν εξίσου απολαυστικά να αυτοσαρκάζονται. Το “New Moon” βρίσκεται ήδη στα σκαριά, με νέο σκηνοθέτη, αλλά ίδιο cast και υπόσχεται να είναι ακόμα καλύτερο. Εγώ απλά αναμένω με την ελπίδα, ότι θα μπορέσει να με κάνει να αναριγήσω όπως το “Twilight” χθες βράδυ.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Λυκόφως
Είδος: Φαντασίας
Σκηνοθέτης: Catherine Hardwicke
Πρωταγωνιστές: Kristen Stewart, Robert Pattinson, Billy Burke, Peter Facinelli, Elizabeth Reaser, Nikki Reed, Ashley Greene, Jackson Rathbone, Cam Cigandet, Kellan Lutz, Anna Kendrick, Taylor Lautner
Μουσική: Carter Burwell
Παραγωγή: 2008
Διάρκεια: 122’

Επίσημο site:
http://www.twilightthemovie.com/