Συνοπτική περίληψη του έργου:
Δύο παντρεμένοι επιχειρηματίες ο Charles και η Lucinda, συναντιούνται καθημερινά στο μετρό με αποτέλεσμα να γνωριστούν καλύτερα και με τον καιρό να συνάψουν ερωτικό δεσμό. Σύντομα τα πράγματα θα ξεφύγουν από τον έλεγχό τους, όταν θα εμφανιστεί ένας βίαιος εγκληματίας που θα τους εκβιάσει.
Οι δυο εραστές θα πρέπει ή να υποκύψουν στον εκβιασμό του ή να τον καταστρέψουν για να σώσουν τις οικογένειές τους.

Προσωπική άποψη:
Ακούς ότι πρωταγωνιστούν η Aniston και ο Owen σε ένα ερωτικό θριλεράκι και λες ωραία, τι έχω να χάσω, ας πάω να το δω. Σίγουρα υπάρχουν φαινομενικά τουλάχιστον, κάποια standards που αν όχι κανένα αριστούργημα, σίγουρα σε κάνουν να περιμένεις κάτι καλύτερο από αυτό που τελικά θα αντιμετωπίσεις. Τι αντιμετωπίζεις; Ένα ερωτικό θρίλερ που τελειώνει πριν καν αρχίσει για να εξελιχθεί σε ένα κοινωνικό δράμα, όπου ο καημένος ο Owen παλεύει να σωθεί μόνος του, με έναν εντυπωσιακό Cassel, στο ρόλο του σκληροτράχηλου κακού που τον έχει πάρει στο κατόπι.

Ο Hafstroem μοιάζει πλέον να έχει εντρυφήσει στα οικογενειακά δράματα, καθώς αποτελούν το κύριο αντικείμενο της καλλιτεχνικής του ενασχόλησης τα τελευταία χρόνια. Βέβαια, δεν θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι κάθε προσπάθειά του βρίσκεται στο ίδιο καλό επίπεδο με κάποιες άλλες ωστόσο, η νουάρ σκηνοθετική του άποψη έχει κάποιο ενδιαφέρον. Κι ενώ ως ένα βαθμό καταφέρνει και μας κάνει να συμπάσχουμε με το συμπαθέστατο κορόιδο της υπόθεσης κι ενώ ως έναν άλλο βαθμό μας κάνει να έχουμε μια κάποια αγωνία, η κλιμάκωσή της σταματάει και αρχίζει να πέφτει.

Κι ενώ θα μπορούσαμε να έχουμε την απόλυτη κάθαρση, την κορύφωση του δράματος και της αγωνίας στην τελευταία περίοδο του έργου, να βιώσουμε ολοκληρωτικά την εκδίκηση του ήρωα, την δίψα του να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να πάψει πια να είναι το μυρμηγκάκι της υπόθεσης, τελικά δεν τα καταφέρνουμε. Τα πάντα μοιάζουν να έχουν στηθεί τόσο βεβιασμένα ώστε η μόνη αίσθηση που να σου αφήνει είναι αυτή του μισοτελειωμένου, εκείνης της στιγμής που κάτι είχε να πει, αλλά το είπε τόσο ψιθυριστά που σχεδόν δεν μπόρεσες να ακούσεις.

Ο Clive Owen ανήκει σε γενικά πλαίσια στους ηθοποιούς εκείνους που εκτιμώ αρκετά, θεωρώντας, ότι ενώ έχει αρκετά πράγματα να προσφέρει ερμηνευτικά και καλλιτεχνικά, τελικά γίνεται θύμα παραγωγών που δεν τον αφήνουν να αναπτύξει τους ρόλους που αναλαμβάνει όσο θα μπορούσε. Και αυτό όχι λόγω εκφραστικών και συναισθηματικών ελλείψεων από πλευράς ήρωα, αλλά από πλευράς σεναρίου που τον πλαισιώνει μεν, χωρίς να μπορεί να τον στηρίξει δε. Ωστόσο, η εικόνα του τσαλακωμένου αρσενικού, σίγουρα είναι πιο συμπαθής από εκείνη την σκληροτράχηλη παρουσιαζόμενη στο “Sin City”.

Απ’ την άλλη, η Jennifer Aniston, επιβεβαιώνει αυτό που ο μέσος θεατής υποψιαζόταν από την αρχή. Η παρουσία της εξυπηρετεί ως προς την προσέγγιση ακόμα μεγαλύτερου μέρους του κοινού σε αίθουσες και video clubs. Η αγαπημένη από τα “Φιλαράκια” πρωταγωνίστρια, σίγουρα μέσω αυτής της παρουσίας δεν πείθει, ούτε ότι μπορεί να σταθεί στο ύψος που απαιτεί μια δραματική ταινία και μας κάνει να αμφιβάλλουμε γενικότερα κατά πόσο μπορεί να σταθεί στην μεγάλη οθόνη.

Μια αφηγηματική ιστορία την οποία όσο παρακολουθούμε, τόσα περισσότερα κενά εντοπίζουμε. Θα μπορούσαμε να είχαμε μια ταινία, που πίσω από το οικογενειακό της προφίλ θα έκρυβε Χιτσοκικές καταβολές, όμως ούτε που καταφέρνει μια τέτοια σκέψη ν’ αγγίξει το μυαλό μας. Το cast δεν δένει μεταξύ του, η χημεία μοιάζει να έχει πάει περίπατο, ενώ η αγωνία αντί να κλιμακώνεται σταδιακά υποσκελίζεται από άλλες, δευτερεύουσες και ανούσιες καταστάσεις που λαμβάνουν προτεραιότητα. Απλά παρακολουθείται ευχάριστα.
Βαθμολογία 6/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Εκτός Τροχιάς
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: Mikael Hafstroem
Πρωταγωνιστές: Clive Owen, Jennifer Aniston, Vincent Cassel, Melissa George, RZA
Παραγωγή: 2005
Διάρκεια: 107’

Επίσημο site:
http://www.derailedthemovie.com/