Συνοπτική περίληψη του έργου:
Μια γυναίκα συγκλονίζεται όταν μαθαίνει ότι ο άντρας της σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα και την επόμενη μέρα τον βλέπει εντελώς ζωντανό στο πλάι της.
Γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι το ατύχημα δεν έχει συμβεί ακόμη και ότι η ίδια είχε ένα προαίσθημα.
Τώρα πρέπει να προλάβει την τραγωδία και να προστατέψει όλα όσα δημιούργησαν αυτή και ο σύζυγός της.

Προσωπική άποψη:
“Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα” σου έρχεται να αναφωνήσεις, όχι βλέποντας την ταινία, αλλά διαβάζοντας απλά και μόνο την περίληψή της. Είναι αρκετή ώστε να μην χρειάζεται κανείς μεγάλη φαντασία για να καταλάβει τι τον περιμένει με την εξέλιξη του έργου. Βασισμένο στην θεμελιώδη αρχή του ότι κάτι που μας φαντάζει εντελώς παράλογο μπορεί και συμβαίνει, αλλά πως και γιατί δεν το καταλαβαίνουμε και προσπαθούμε να το αποκαλύψουμε, η “Εμμονή” δεν καταφέρνει να στηρίξει θριαμβευτικά αυτά που θεσπίζει.

Όπως οι περισσότερες ταινίες αυτού του είδους, έτσι κι αυτή, δεν αποτελεί έμπνευση του Αμερικάνικου κινηματογράφου, αλλά έχει δανειστεί την κεντρική ιδέα από μια άλλη, Ιαπωνική ταινία, δια χειρός Norio Tsuruta, χωρίς ωστόσο να αποτελεί αυτούσιο remake της πρωτότυπης. Θα αναρωτιέστε ίσως που είναι το πρόβλημα και ίσως να μην ήταν πουθενά αν η συγκεκριμένη παραγωγή, όπως και τόσες άλλες, κατάφερνε όχι να ακουμπήσει, αλλά να πλησιάσει τα μεταφυσικά θρίλερ της Ανατολής, που αν μη τι άλλο, ακόμα και να στερούνται πρωτοτυπίας, δεν έχουν έλλειψη ατμόσφαιρας.

Έστω όμως ότι παραλείπεις όλα τα παραπάνω και ξεκινάς να δεις την ταινία με όλη την καλή διάθεση σκεπτόμενος μόνο το να περάσεις καλά. Ενώ αρχικά παρακολουθείς με ενδιαφέρον, όσο τα πράγματα κυλάνε αρχίζεις να μπερδεύεσαι αφού το σενάριο οδηγείται άλλοτε σε ακραίες καταστάσεις και άλλοτε σε ιδιαίτερα μπερδεμένες καταστάσεις, που όσο και αν θες να την βάλεις σε μια λογική σειρά έτσι ώστε να οδηγηθείς κάπου, δεν μπορείς. Αυτό το πήγαινε-έλα από τον κόσμο των ζωντανών στον κόσμο των νεκρών, αρχίζει σταδιακά να κουράζει και σε αποπροσανατολίζει από την ουσία, αν πραγματικά αυτή υπάρχει.

Και η κορύφωση του ηθικού διλήμματος, αφού έχει βγάλει άκρη, περίπου τουλάχιστον, με το τι συμβαίνει… να αφήσει το κοπρόσκυλο τον άντρα της να πεθάνει επειδή το κέρατο που της έχει φορέσει φτάνει μέχρι την Alabama ή ως καλή μητέρα και αφοσιωμένη σύζυγος να τον προειδοποιήσει ώστε να σώσει την ζωή του; Ηθικοί προβληματισμοί που ενώ θα έπρεπε να συγκινήσουν, αφού αυτός είναι ουσιαστικά ο σκοπός τους, δεν τα καταφέρνουν τελικά, γεμίζοντας το συναισθηματικό κόσμο των ηρώων με ανυπαρξία. Σκηνοθετικά… δεν θέλω να εκφέρω άποψη, καθότι ούτε καν έχω ξανακούσει ποτέ το όνομα του δημιουργού που μεγαλούργησε.

Πολύ θάψιμο έχω ρίξει στη Bullock από χθες αλλά δεν φταίω εγώ. Εκείνη φταίει που με προκαλεί συνεχώς τόσο με τις επιλογές της όσο και με τις ερμηνείες της, ο θεός να τις κάνει. Μετά από αυτή την ταινία ειδικά, όπου περιφέρεται επί 2 ώρες με το ίδιο κενό βλέμμα και το ίδιο ηλίθιο, περίλυπο ύφος σαν άλλη Μήδεια που καταριέται την μοίρα της, σε κάνει αναρωτιέσαι γιατί κάποτε κάποιοι την αποκάλεσαν την star του μέλλοντος.

Εντάξει, για να μην γίνομαι πολύ κακιά, η ταινία δεν είναι για τα σκουπίδια, από την άποψη πως και να την παρακολουθήσετε δεν θα κάνετε το μεγαλύτερο σφάλμα της ζωής σας, αφού, τηλεοπτικά τουλάχιστον, θα περάσετε ένα αρκετά ευχάριστο διωράκι, αν και δεν μπορώ να εγγυηθώ για την απουσία πονοκέφαλου μετά. Όσο για την ερμηνευτική κορύφωση της Bullock μην την περιμένετε, όχι μόνο σε αυτή την ταινία, αλλά ούτε καν σε αυτή τη ζωή.
Βαθμολογία 4/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Εμμονή
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: Mennan Yapo
Πρωταγωνιστές: Sandra Bullock, Julian McMahon, Shyann McClure, Courtney Taylor Burness, Nia Long
Παραγωγή: 2007
Διάρκεια: 110’

Επίσημο site:
http://www.sonypictures.com/homevideo/premonition/