Συνοπτική περίληψη του έργου:
Στην καρδιά της Μαροκινής ερήμου, ένα μικρό βοσκόπουλο σημαδεύει παίζοντας με μια κυνηγετική καραμπίνα ένα τουριστικό πούλμαν, πετυχαίνοντας την Suzan, μια αμερικανίδα εκδρομέα, προκαλώντας της ακατάσχετη αιμορραγία.
Για τον άντρα της, τον μπερδεμένο με τα όσα συμβαίνουν Richard, είναι η αρχή μιας Οδύσσειας προκειμένου να βρει μες στην ερημιά γιατρό που θα την βοηθήσει.
Την ίδια στιγμή πίσω στο σπίτι του ζευγαριού στο San Diego, η γκουβερνάντα Amelia, δίχως να έχει άλλη λύση, αναλαμβάνει το ρίσκο να πάρει μαζί της στο Μεξικό τα δύο τους ανήλικα παιδιά, ώστε να μπορέσει να παραστεί στον γάμο του γιου της, παρακούοντας τις εντολές των εργοδοτών της.
Όπως εντολές, κοινωνικού χαρακτήρα αρνείται να ακολουθήσει, η επαναστατημένη Chieko, μια κωφάλαλη κοπέλα, που μεγαλώνει μέσα στην παράνοια μιας μεγαλούπολης όπως το Τόκιο, γνωρίζοντας πως ο πατέρας της για άγνωστους προς εκείνη λόγους, καταζητείται από την αστυνομία.

Προσωπική άποψη:
Και ποιος δεν ξέρει την μυθική Βαβέλ... μέσα στον πύργο της άλλωστε ήταν που εμπλέχτηκαν όλες οι φυλές, όλες οι γλώσσες και όλες οι κοινωνικές συνήθειες, τα στοιχεία εκείνα που οδήγησαν στο ξεκίνημα της κοινωνικής διαφοροποίησης, του διαχωρισμού του ανθρώπινου γένους σε ομάδες και υποκατηγορίες μα πάνω απ’ όλα, οδήγησαν στο φαινόμενο της μετέπειτα σύγχρονης παγκοσμιοποίησης.

Ξεκινάς να παρακολουθείς μια ταινία στην οποία εμπλέκονται τρεις διαφορετικές ιστορίες, με πρωταγωνιστές πολύ διαφορετικούς ανθρώπους, σε τρία διαφορετικά μέρη του πλανήτη. Και αρχικά σκέφτεσαι πως οι ιστορίες αυτές δεν έχουν κανένα κοινό σημείο, στηρίζονται σε διαφορετική βάση, κατ’ επέκτασην και σε διαφορετική λογική. Εν μέρη σωστό, τα προαναφερόμενα στοιχεία είναι πραγματικά, όμως η ουσία δεν βρίσκεται στην διαφορετικότητα πολλές φορές, αλλά στον τρόπο που μπορούν να συνδεθούν μεταξύ τους τα δεδομένα ώστε να βγάζουν κάποιο νόημα.

Η ταινία, σε κάθε μία από τις τρεις παράλληλα εξελισσόμενες ιστορίες που παρακολουθούμε, περιστρέφεται γύρω από έναν κεντρικό άξονα που δεν είναι άλλος από την ανθρώπινη μοναξιά που οδηγεί τους κεντρικούς χαρακτήρες σε μια απελπισμένη προσπάθεια για επικοινωνία, όπου όμως, το κοινωνικό υπόβαθρό τους ή οι συνθήκες της ζωής τους, δεν τους αφήνουν να το εκφράσουν σωστά, κατά συνέπεια, δεν τους αφήνουν να το διεκδικήσουν και πολύ περισσότερο να το κατακτήσουν.

Όταν βέβαια μιλάμε για μια πολυπλοκότητα ιστοριών όπως αυτή εδώ, είναι δύσκολο να βρεθεί ένα σημείο σύνδεσης και να ισορροπήσει εκεί επάνω. Και όμως... το σενάριο του Arriaga Guillermo είναι σφιχτά δεμένο, εμπλουτισμένο με έντονη συναισθηματική φόρτιση, ενώ το μοντάζ είναι από τα πιο προσεγμένα και καλομελετημένα των τελευταίων ετών καθώς, κάθε σκηνή μοιάζει να έχει κοπεί και ραφτεί με την επόμενη, σαν κομψοβελονιά, σαν αναπόσπαστο κομμάτι μιας ενιαίας στην πραγματικότητα ιστορίας.

Όλα τα παραπάνω βέβαια, πολύ πιθανόν να μην μπορούσαν να αποδωθούν σωστά αν δεν υπήρχε πίσω από την κάμερα ένας σκηνοθέτης όπως ο Alejandro Gonzalez Inarritu. Ακόμα κι εκεί όπου οι πρωταγωνιστές δεν έχουν πολλά να πούνε, το κάνει εκείνος γι’ αυτούς, χρησιμοποιώντας περίτεχνα την κάμερα κι εστιάζοντας σε λεπτομέρειες, που αν και μικρές, κορυφώνουν την δραματουργία του έργου στιγμές-στιγμές. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως αποφεύγει να χρησιμοποιήσει ορισμένα στερεότυπα προς χάριν εύκολης συνιασθηματικής προσέγγισης.

Ουσιαστικά, τα τραγικά θύματα της ιστορίας είναι οι πρωταγωνιστές της όπου αν και για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, οδηγήθηκε στο προσωπικό του δράμα, βουλιάζοντας εκεί μέσα και λαχταρώντας κάποιος να τον βγάλει. Αδυναμία δικιά τους να το δώσουν στους άλλους να το καταλάβουν ή αδυναμία των άλλων να ακούσουν το κάλεσμά τους; Η αλήθεια μάλλον βρίσκεται κάπου στη μέση. Ωστόσο ερμηνευτικά, αν κι έχουμε καλές παρουσίες, δεν υπάρχει εκείνη που να μπορεί να λάμψει με έναν ιδιαίτερο τρόπο ανάμεσα στις υπόλοιπες. Βέβαια ως προς το εκφραστικό κομμάτι, καθώς τα λόγια απουσιάζουν αισθητά, το αποτέλεσμα δεν περνάει απαρατήρητο.

Μια ιστορία από τρία τμήματα που παρά την φαινομενική διαφορετικότητά τους, καταφέρνουν να συνδέσουν διαφορετικές οικογένειες σε όλα τα μήκη και πλάτυ του πλανήτη. Και όλοι τους έχουν μια κοινή ανάγκη και μια κοινή αδυναμία. Την μοναξιά τους στην οποία ηθελημένα ή μη οδηγήθηκαν και την απελπισμένη ανάγκη τους να επικοινωνήσουν με τον διπλανό τους, παρά που δεν βρίσκουν τον τρόπο να το κάνουν. Μια δυνατή ταινία, με έντονες στιγμές και πολύ αλήθεια, την αλήθεια μιας θλιβερής πραγματικότητας καλά κρυμμένης κάτω από την κουκούλα της παγκοσμιοποίησης.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Βαβέλ
Είδος: Κοινωνική
Σκηνοθέτης: Alejandro Gonzalez Inarritu
Πρωταγωνιστές: Brad Pitt, Cate Blanchett, Gael García Bernal, Elle Fanning, Koji Yakusho, Adriana Barraza, Rinko Kikuchi, Said Tarchani, Boubker Ait El Caid, Nathan Gamble, Mohamed Akhzam, Peter Wight, Abdelkader Bara
Παραγωγή: 2006
Διάρκεια: 142’

Επίσημο site:
http://www.paramount.com/