Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η Josie Geller είναι μια τυπική 25χρονη κοπέλα που εργάζεται ως ρεπόρτερ στην εφημερίδα Chicago Daily.
Όταν ο προϊστάμενός της, της αναθέσει να γράψει ένα άρθρο για τη ζωή στα αμερικάνικα σχολεία και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές, η Josie θα υποδυθεί την μαθήτρια και θα φοιτήσει στο σχολείο, ενώ θα μπλέξει σε απίστευτες καταστάσεις.

Προσωπική άποψη:
Όλοι μας θυμόμαστε τα σχολικά μας χρόνια και μάλιστα πολύ καλά, με την παραμικτή λεπτομέρεια θα τολμούσα να πω. Αυτό δεν σημαίνει ότι για όλους υπήρξαν το ίδιο ευχάριστα καθώς, δεν είναι λίγοι που θα ήθελαν να τα ξεχάσουν, να διαγράψουν από τη μνήμη τους και την παραμικρή πληροφορία που συνδέεται μαζί τους. Αν ήσουν στην κατηγορία των δημοφιλών παιδιών, το σχολείο κυλούσε σαν νεράκι κι εσύ περνούσες ζάχαρη απολαμβάνοντας τον θαυμασμό ή και τη ζήλεια των υπολοίπων αλλά, ξεχνιόσουν αμέσως μετά το τέλος του Λυκείου. Αν πάλι άνηκες στην ενδιάμεση κατηγορία, εκείνη των φυσιολογικών παιδιών, περνούσες καλύτερα από όλους μόνο που δεν το είχε συνειδητοποιήσει κανείς μέχρι τότε, ούτε κι εσύ ο ίδιος. Αν άνηκες στην κατηγορία των ξοφλημένων, μπορούσες μόνο να προσεύχεσαι η κάθε μέρα να τελειώσει και να έρθει η ώρα που θα στα γυρίσει η ζωή.

Προς τι ο πρόλογος μπορεί να αναρωτιέστε και όχι άδικα αφού, χαριτωμένες κωμωδιούλες της δεκαετίας του '90 δόξα τον θεό έχουμε πολλές. Δεν ξέρω, ίσως γενικώς να παρασύρομαι όταν καλούμαι να μιλήσω για κάτι σχετικό με τα μαθητικά χρόνια. Όπως και να 'χει, ο πρόλογος αυτός δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ιστορία την οποία παρακολουθούμε. Για το πόσο πολύ μπορεί να επηρρεάσουν τη ζωή μας τα μαθητικά μας χρόνια, τα ερεθίσματα αλλά και οι συμπεριφορές οι οποίες δεχόμαστε κατά την διάρκειά τους. Μπορεί να φαίνεται αστείο ή και παράξενο όμως, δεν είναι λίγοι εκείνοι που συντροφεύονται από τα φαντάσματα των σχολικών τους χρόνων προσπαθώντας μια ζωή να τα διώξουν ή και να τα κάνουν να αλλάξουν γνώμη, έστω και αν ο χρόνος πέρασε.

Η Josie αποτελεί κλασσικό παράδειγμα του σχολικού περιθώριου. Κακή εμφάνιση, καλή καρδιά και δυνατό μυαλό. Ένας λάθος συνδυασμός που οδηγεί ταυτόχρονα σε λάθος συμπεράσματα. Δυστυχώς, όσο είμαστε ακόμα μαθητές το φαίνεσθαι παίζει μεγάλο ρόλο. Όμως η Josie έχει μια δυνατότητα που δεν έχουν πολλοί. Μπορεί να γυρίσει τον χρόνο πίσω και να βρεθεί εκεί όπου σταμάτησε και με νέες αποφάσεις πλέον, να ζήσει στο παρόν το παρελθόν που ήθελε αλλά χάθηκε και ποτέ της δεν είχε την ευκαιρία να ζήσει πραγματικά. Και ναι, το κάνει και οι καταστάσεις που θα ζήσει δεν είναι μόνο συγκινητικές ή κωμικές αλλά, έχουν μια παράξενη εσωτερική τρυφερότητα αφού, το έξω δεν αλλάζει το μέσα και η αφέλεια μιας ηλικίας που πέρασε και αναβιώνει, οδηγεί σε αλλόκοτες ίσως καταστάσεις.

Ο Raja Gosnell βρίσκεται πίσω από τις κάμερες σε ένα είδος που τον ανέδειξε, που τον καθιέρωσε και γιατί όχι, σε ένα είδος που του ταιριάζει περισσότερο από κάθε άλλο. Χειρίζεται με άνεση, τόσο το σχολικό περιβάλλον το οποίο δανείζεται ως φόντο, όσο και τα πρόσωπα που κινούνται μέσα σε αυτό. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι αυτά τα δύο, ο χώρος και τα πρόσωπα, δεν μοιάζουν να λειτουργούν ανεξάρτητα το ένα με το άλλο αλλά, να έχουν μεταξύ τους ένα παράξενο δέσιμο που τα κρατάει σε μια αρκετά κοντινή απόσταση ώστε, να αλληλεπιδρούν το ένα με το άλλο. Μπορεί το story να φαντάζει κάπως παιδιάστικο ή και ορισμένοι να σκεφτούν πως το έχουν ξαναδεί όμως, η συγκεκριμένη προσπάθεια αξίζει.

Η Barrymore είναι ότι χρειάζεται για έναν ρόλο σαν αυτό. Στο αδιάφορο πρόσωπό της καθρεπτίζεται αρχικά το κορίτσι που ζει στιγματισμένο από θλιβερές αναμνήσεις και που είναι έτοιμο να παραδωθεί σε μια εξ' ολοκλήρου μεταμόρφωση προκειμένου να ζήσει όσα ήθελε, όσα ονειρεύτηκε και όσα ποτέ δεν μπόρεσε. Ο David Arquette είναι απολαυστικός στο ρόλο του μεγάλου της αδερφού και δείχνει να το διασκεδάζει όσο δεν πάει ενώ ο Michael Vartan είναι μεν γλυκούλης όχι όμως αρκετά ικανοποιητικός ως ερωτικό αντικείμενο ή και ως πέτρα του σκανδάλου.

Μια γλυκία ταινία του '90 που έχει την γεύση και τον αέρα μιας εποχής που πέρασε. Μια ταινία που εξωτερικεύει σκέψεις και συναισθήματα μιας ηλικίας περασμένης αλλά πολύ κοντινής και που μας κάνει να σκεφτόμαστε πως ίσως κι εμείς να γυρίζαμε πίσω στο χρόνο και να αλλάζαμε πράγματα αν μπορούσαμε. Τυπικές, συμπαθητικές ερμηνείες που θυμίζουν κάτι από το σαχλό εφηβικό εγώ μας σε μια παραγωγή που συνολικά δεν είναι καθόλου κακή και που σίγουρα διασκεδάζεις παρακολουθώντας την.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Δεν Με Φίλησαν Ποτέ
Είδος: Κομεντί
Σκηνοθέτης: Raja Gosnell
Πρωταγωνιστές: Drew Barrymore, David Arquette, John C. Reilly, Michael Varan, Leelee Sobieskit, Molly Shannon, Jeremy Jordan, Jessica Alba, Garry Marshall
Παραγωγή: 1999
Διάρκεια: 107'

Επίσημο site:
http://www.foxmovies.com/neverbeenkissed/