Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Rafe και ο Danny είναι δύο παιδικοί φίλοι που μοιράζονται τα ίδια όνειρα και μια μεγάλη αγάπη, τα αεροπλάνα. Μαζί κατατάσσονται στις Αμερικάνικες ένοπλες δυνάμεις, ποθώντας να πετάξουν με πολεμικά αεροσκάφη. Δεν αργούν να δείξουν την αξία τους και να διεκπεραιώνουν τις πιο δύσκολες αποστολές.
Ο Rafe ζει ένα σύντομο, αλλά δυνατό ειδύλλιο με την όμορφη νοσοκόμα Evelyn, η μοίρα όμως τον σπρώχνει να καταταγεί εθελοντικά στο πλευρό των συμμάχων για τη Μάχη της Βρετανίας.
Όταν το αεροπλάνο του καταρρίπτεται, οι φίλοι του πίσω στο Pearl Harbor όπου έχει μετατεθεί τον θεωρούν νεκρό. Ο Danny και η Evelyn θα προσπαθήσουν να παρηγορήσουν ο ένας τον άλλο και στο τέλος θα ερωτευτούν αναπάντεχα.
Η μοίρα όμως θα τους φέρει μπροστά σε μια δυσάρεστη έκπληξη καθώς ο Rafe καταφθάνει στο Pearl Harbor. Η σύγκρουση μεταξύ των δύο παλιών φίλων θα κορυφωθεί ενώ ιαπωνικά μαχητικά αεροπλάνα σκορπίζουν το θάνατο, βομβαρδίζοντας τη Ναυτική Βάση του Pearl Harbor, την 7η Δεκεμβρίου 1941, οδηγώντας τις ΗΠΑ στη δίνη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Προσωπική άποψη:
Το "Pearl Harbor" είναι μια ταινία η οποία, ενώ κάθε φορά που θα τύχει θα την παρακολουθήσω ευχάριστα, όταν σκέφτομαι να γράψω την άποψή μου γι' αυτήν με μπερδεύει. Δεν ξέρω αν πρέπει να την κρίνω συναισθηματικά καθώς με την ταινία αυτή επανεντάχτηκα μετά από καιρό αποχής στο χώρο του σινεμά, ως θεατής που αγαπάει το υπερθέαμα έστω και αν η ουσία δεν μοιάζει να είναι τόσο σημαντική ή ως θεατής που έμεινε ανικανοποίητος ή για να το θέσω ακόμα καλύτερα, θα περίμενε μια συνολικά καλύτερη διαχείριση του υλικού που ο Jerry Bruckheimer είχε στην διάθεσή του.

Η ταινία χωρίζεται σε δύο διαφορετικές θεματικές ενότητες. Η πρώτη μας συστήνει τους ήρωες και την ιστορία που τους συντροφεύει, παρουσιάζοντάς μας παράλληλα την γέννηση και την εξέλιξη ενός μεγάλου έρωτα που όμως, σε αντίθεση με άλλες παρόμοιες ιστορίες, δεν βρίσκεται αισθητά στο επίκεντρο. Αποτέλεσμα, η προσοχή μας να αποσπάται από αυτόν και να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία σε άλλα πράγματα. Η δεύτερη, και σαφέστατα πιο νευρική και εντυπωσιακή από την πρώτη, είναι εκείνη που εστιάζει στον βομβαρδισμό του Pearl Harbor από τους Ιάπωνες παρουσιάζοντάς μας, τόσο την καταστροφή και τα συντρίμια που άφησε πίσω της, υλικά και συναισθηματικά, όσο και τον πληγωμένο εγωισμό της Αμερικής που για μια ακόμα φορά θέλει να το παίξει κακομοίρα.

Σκηνοθέτης της ταινίας ο Michael Bay, ένα όνομα που δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις. Άλλωστε, αυτό από μόνο του αποτελεί σημαντικό στοιχείο για να μπορέσει κανείς να υποθέσει τι θα ακολουθήσει πριν ακόμα δει και το διαπιστώσει ο ίδιος. Δεν θα έλεγα πως δεν διαχειρίζεται καλά το συναισθηματικό κομμάτι. Το οποίο πρόβλημα στο ότι παρουσιάζεται τόσο αδύναμο είναι μάλλον αποτέλεσμα των κλισέ και αδιάφορων διαλόγων, τοποθετημένα σε μια ιστορία που δεν έχει την απαραίτητη δυναμική και τελικά επισκιάζεται. Από 'κει κι έπειτα, είναι σαφές ότι αισθάνεται καλύτερα στο 45λεπτο, πολεμοχαρές περιβάλλον όπου η καταστροφή δεν σταματάει να έρχεται. Ξέρει να διαχειρίζεται, τόσο τα ειδικά έφε όσο και την καταστροφολογία ως φιλοσοφία και ως προς την εικόνα, το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.

Και πάλι όμως, κάτι λείπει. Δεν θέλω να εστιάσω ξανά στο love story γιατί προφανώς, κανείς δεν είχε στην πραγματικότητα διάθεση να επικεντρωθεί σε αυτό. Η δράση είναι έντονη και με γρήγορους ρυθμούς τόσο που, παρά την μεγάλη της διάρκεια, δεν κουράζει αλλά καθηλώνει όμως και πάλι, μένουμε ανικανοποίητοι. Τελικά, ίσως ο λόγος να είναι ότι η ιστορία, όχι απλά παρουσιάζεται μονόπλευρα αλλά, δεν προσπαθεί ούτε στο ελέχιστο να αποφύγει την κλάψα. Ναι, οι καλοί Αμερικάνοι βομβαρδίστηκαν από τους κακούς Ιάπωνες και εμείς, πρέπει να νιώσουμε συμπόνοια απέναντί τους. Λυπάμαι αλλά, δεν είμαι σε θέση να νιώσω κάτι τέτοιο και δεν έχει να κάνει με το αν ισχύει η όχι. Έχει να κάνει αποκλειστικά με τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούν να το εκβιάσουν ως συναίσθημα.

Για τον Ben Affleck, σε σύγκριση μάλιστα με την απογοητευτική πορεία της καριέρας του, θα μπορούσαμε να πούμε πως αυτή του η παρουσία απαιτεί μια από τις σχετικά καλές του στιγμές, έστω και αν οι απαιτήσεις δεν είναι μεγάλες. Δεν θα έλεγα βέβαια το ίδιο και για τον συμπρωταγωνιστή του, Josh Hartnett, ο οποίος μοιάζει πιο άχρωμος και από πουκάμισο που ξέβαψε στην χλωρίνη. Δεν νομίζω ότι οφείλεται σε λάθος προσέγγιση του ρόλου αλλά, στις μειωμένες εκ φύσεως ικανότητές του. Η Beckinsale σε ρόλο μήλον της έριδας, δεν μας ενδιαφέρει και πολύ αν ερμηνεύει καλά τις ατάκες της αλλά, ότι αποτελεί ένα γοητευτικό κίνητρο καβγά και σύγκρουσης ανάμεσα σε δύο άντρες.

Το "Pearl Harbor" είναι μια ταινία που σου αφήνει την αίσθηση του ανολοκλήρωτου κατά την αρχή και το φινάλε της, για να σε κορυφώσει εξαιτίας της έντονης δράσης της κατά τα ενδιάμεσα στάδια. Δεν θα την χαρακτηρίζαμε κακή ως υπερπαραγωγή της εποχής της ωστόσο, δεν είναι και αυτό που θα μπορούσε και είχε όλα τα φόντα να είναι. Σίγουρα παρακολουθείται ευχάριστα όμως, άλλο τόσο σίγουρα δεν είναι η πολεμική ταινία με την ικανότητα να χαρακτεί αλησμόνητη στη μνήμη σου.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Pearl Harbor
Είδος: Πολεμική
Σκηνοθέτης: Michael Bay
Πρωταγωνιστές: Ben Affleck, Kate Beckinsale, Josh Hartnett, Alec Baldwin, Jon Voight, Cuba Gooding Jr., Dan Aykroyd, Tom Everett, Tom Sizemore
Παραγωγή: 2001
Διάρκεια: 183'

Επίσημο site:
http://video.movies.go.com/pearlharbor/