Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Μπρι Τάνερ με δυσκολία μπορεί να θυμηθεί τη ζωή πριν αποκτήσει αλλόκοτα ισχυρές αισθήσεις, υπεράνθρωπα αντανακλαστικά και ασταμάτητη σωματική δύναμη. Τη ζωή πριν αποκτήσει μια αδυσώπητη δίψα για αίμα, τη ζωή πριν γίνει βρικόλακας.
Το μόνο που ξέρει η Μπρι είναι ότι η ζωή μαζί με τους άλλους νεογέννητους έχει λίγες βεβαιότητες και ακόμα λιγότερους κανόνες: πρόσεχε τα νώτα σου, μην τραβάς την προσοχή επάνω σου και, πάνω από όλα, γύρνα σπίτι πριν από την ανατολή του ηλίου διαφορετικά θα πεθάνεις. Αυτό που δεν ξέρει: ο χρόνος της ως αθάνατη πολύ σύντομα θα τελειώσει.
Τότε η Μπρι βρίσκει έναν αναπάντεχο φίλο στο πρόσωπο του Ντιέγκο, ενός νεογέννητου που είναι το ίδιο περίεργος με την Μπρι για τη μυστηριώδη δημιουργό τους, την οποία γνωρίζουν μόνο ως εκείνη.
Καθώς συνειδητοποιούν ότι οι νεογέννητοι είναι πιόνια σε ένα παιχνίδι μεγαλύτερο από οτιδήποτε θα μπορούσαν να φανταστούν ποτέ, η Μπρι και ο Ντιέγκο πρέπει να διαλέξουν πλευρές και να αποφασίσουν ποιον να εμπιστευτούν.
Αλλά όταν όλα όσα ξέρεις για τους βρικόλακες βασίζονται σε ένα ψέμα, πώς ανακαλύπτεις την αλήθεια;

Προσωπική άποψη:
Όταν είχα λάβει για πρώτη φορά mail στον υπολογιστή μου, σχετικά με την έκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου, το πρώτο συναίσθημα που με κατέκλεισε ήταν έκπληξη. Προσπάθησα να θυμηθώ ποια ακριβώς ήταν η Μπρι και όταν τελικά με δυσκολία το πέτυχα, η έκπληξη που ένιωθα λίγο νωρίτερα μετατράπηκε σε αδιαφορία. Έχοντας βιώσει τόσο έντονα συναισθήματα διαβάζοντας το "Έπος του Λυκόφως", δεν μπορούσα να φανταστώ κάποιον λόγο για να διαβάσω την νουβέλα ενός βιβλίου που αγαπάω ιδιαίτερα, από την στιγμή ιδιαίτερα που οι χαρακτήρες που με συνεπήραν στο μαγικό τους ταξίδι, θα βρίσκονταν, αν όχι σε απόλυτη αφάνεια, σαφέστατα σε δεύτερη μοίρα.

Κίνητρο για να το διαβάσω δεν μου έδωσε, ούτε το πραγματικά όμορφο εξώφυλλο του βιβλίου, ούτε η ιστορία πίσω από την οποία κρυβόταν, ούτε καν η ίδια η υπογραφή της Meyer. Η Φανή με παρέσυρε, διαβεβαιώνοντάς με ότι δεν πρόκειται να το μετανιώσω. Και πράγματι, δεν το μετάνιωσα στιγμή και αυτό, όχι επειδη πλησίαζε πιο πολύ την "Έκλειψη" ή την ιστορία που ήδη γνώριζα αλλά, γιατί κατάφερε να με παρασύρει σε άλλα, διαφορετικά μονοπάτια από αυτά που είχε ακολουθήσει ως τώρα με την οικογένεια Κάλεν και την Μπέλλα. Είχα την ευκαιρία να εισχωρήσω, έστω και για λίγο, σε έναν πραγματικά σκοτεινό, τρομακτικό κόσμο, όπου το αίμα δεν είναι απλά μέσον επιβίωσης αλλά, μέσον ικανοποίησης και καθυσυχασμού του κτήνους που ο κάθε βρικόλακας έχει με την γέννησή του.

Όταν γνωρίσαμε τους Κάλεν, βρίσκονταν ήδη στην κορύφωση μιας άλλης πτυχής του είδους τους. Δεν βιώσαμε ποτέ τις δυσκολίες τους μέχρι να το επιτύχουν αυτό, μέχρι να ολοκληρώσουν τον στόχο τους. Διαβάζαμε μόνο αποσπασματικά πληροφορίες οι οποίες, ακόμα και αν το ήθελαν, δεν θα μπορούσαν να μας αφήσουν να εισχωρήσουμε βαθύτερα. Η Μπέλλα από την άλλη, θα μπορούσε να μας είχε δώσει την οπτική αυτή του συνεχώς διψασμένου και αχόρταγου νεογέννητου βρικόλακα, αν κι εφόσον, η μεταμόρφωσή της είχε προκύψει κάτω από άλλες συνθήκες. Η Μπέλλα δεν μεταμορφώθηκε με την βία αλλά, ύστερα από την δικιά της, συνειδητή απόφαση, κάτω από δυνατά και κατασταλαγμένα αισθήματα και παράλληλα, έχοντας απόλυτη γνώση του τι θα αντιμετώπιζε, τόσο με την ίδια την μεταμόρφωση όσο και με την ζωή που θα την ακολουθούσε.

Διαβάζοντας την "Έκλειψη", το μόνο που μπορούσε να αισθανθεί κανείς για τους νεογέννητους βρικόλακες, ήταν κακία, μίσος, έχθρα. Ερχόντουσαν να βλάψουν τα πρόσωπα που εμείς αγαπούσαμε, τους ήρωες εκείνους με τους οποίους βρισκόμασταν στο ίδιο στρατόπεδο. Αλήθεια όμως, αναρωτηθήκαμε ποτέ πως ένιωθαν εκείνοι; Σκεφτήκαμε έστω και για μια στιγμή ότι αποτελούσαν αναλώσιμα πιόνια σε μια παρτίδα σκακιού με στόχο την εκδίκηση ενός και μόνο προσώπου; Μας πέρασε καν από το μυαλό ότι μπορεί να μην ήξεραν καν τι έκαναν, ποιοι ήταν ή τι θα μπορούσαν να είναι στην πραγματικότητα; Όχι, δεν συλλογιστήκαμε τίποτ απ' όλα αυτά, όπως δεν συλλογιστήκαμε ότι ανάμεσα στα πλάσματα αυτά του σκότους, μπορεί να υπήρχαν εκείνα που ξεχώριζαν, εκείνα που με την μεταμόρφωσή τους δεν είχαν εξαλείψει κάθε ανθρώπινο γνώρισμά τους.

Βλέπουμε λοιπόν αυτή την φορά την ίδια ιστορία, από την άλλη μεριά του νομίσματος. Βλέπουμε την ιστορία μέσα από τα μάτια μιας νεογέννητης βρικόλακα η οποία, ακόμα και ανάμεσα στους ομοίους της, ζει συνεχώς υπό ένα καθεστώς φόβου. Μια νεογέννητη βικόλακας που παρά την τρομακτική κατάσταση που επικρατεί γύρω της και την γνώση όπου κάποιος άλλος της μετέφερε, έχει ακόμα την ικανότητα, ανάμεσα στην βίαιη ανάγκη της για αίμα, την καταναγκαστική ανάγκη που την κάνει να υποφφέρει, να σκέφτεται, να λαμβάνει ερεθίσματα και δεδομένα και να τα αναλύει. Το συναίσθημα δεν έχω πρωταρχικό ρόλο όπως στο υπόλοιπο "Έπος", όχι γιατί δεν υπάρχει αλλά, γιατί η ανάγκη για προστασία και το ένστικτο της επιβίωσης είναι πάνω απ' όλα.

Παράλληλα, μέσα από τα μάτια της Μπρι, δεν έχουμε μόνο την δυνατότητα να δούμε το στρατόπεδο των νεογέννητων βρικολάκων, αρπάζοντας νέες πληροφορίες και εικόνες αλλά, και το σάπιο πρόσωπο κάποιων άλλων που ήδη γνωρίζαμε. Δεν υπάρχει όμως μόνο η σκοτεινή πλευρά, εκείνη που τα σχέδιά της έχουν μοναδικό σκοπό την παντοκυριαρχία και την εγωκεντρική ικανοποίηση. Υπάρχει και η φωτεινή πλευρά την οποία, μπορεί να γνωρίζουμε όμως, δεν παύουμε ποτέ να θέλουμε να την εξερευνήσουμε λίγο περισσότερο, πόσο μάλλον μέσα από τα κόκκινα μάτια ενός νέου και μικρού βρικόλακα, που έχει μτρημένο χρόνο να δεχτεί πληροφορίες, να τις επεξεργαστεί και να τις κατανοήσει.

Μετά το τέλος, ίσως να σκεφτείτε, όπως και η ίδια η Meyer, πως θα επιθυμούσατε ένα διαφορετικό τέλος για την Μπρι, ακόμα και τον Ντιέγκο. Η οργή της "Έκλειψης" θα κοπάσει και την θέση της θα πάρει η συμπόνοια και η θλίψη. Όχι μόνο για την Μπρι αλλά, και για κάθε νεογέννητο βρικόλακα που έχασε άδικα, όχι μόνο την ανθρώπινη αλλά, και την μεταφυσική μορφή του. Τουλάχιστον η Μπρι, είχε τον χρόνο που χρειαζόταν για να καταλάβει, να αισθανθεί και τελικά, να παραδοθεί στην τραγική της μοίρα ανακουφισμένη, αφού το τέλος της αθάνατης ζωής της, που ήταν πολύ πιο κοντά απ' όσο θα μπορούσε ποτέ να έχει φανταστεί.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Stephenie Meyer
Μεταφραστής: Τριάδα Πηνελόπη
Εκδόσεις: Πλατύπους
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2010
Αρ. σελίδων: 205
ISBN: 978-960-6665-51-6