Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η μάχη ανάμεσα στις δυνάμεις του Καλού και του Κακού κλιμακώνεται σε πλήρη πολεμική σύρραξη, θέτωντας το Hogwarts σε μια κατάσταση που δεν βρέθηκε ποτέ άλλοτε. Η κατάσταση ποτέ δεν ήταν κρισιμότερη και κανείς δεν είναι ασφαλής.
Αλλά είναι ο Harry εκείνος που καλείται να κάνει την απόλυτη θυσία, καθώς πλησιάζει όλο και περισσότερο η τελική του αναμέτρηση με τον Λόρδο Voldemort. Όλα τελειώνουν εδώ!

Προσωπική άποψη:
Πέρασαν 10 χρόνια από τότε που ο Harry Potter έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του στη μεγάλη οθόνη. Βασισμένος στην ομώνυμη, μοσχοπουλημένη και άκρως επιτυχημένη εφταλογία της Rowling, ο μικρός μάγος ξεκίνησε το ταξίδι του ως μια πρόταση για τους μικρούς κατ' εξοχήν φίλους του για να εξελιχθεί στο πέρασμα του χρόνου σε μια επιλογή για μικρούς και μεγάλους. Και αν δεν είναι ουκ ολίγα τα βιβλία που έχουν τροφοδοτήσει και έχουν αποτελέσει πηγή έμπνευσης για παραγωγούς και σκηνοθέτες, δε μπορούμε να πούμε ότι η συνταγή απέδωσε σε όλες τις περιπτώσεις. Φυσικά, τα Harry Potter δεν ανήκουν στην κατηγορία αυτή καθώς, όχι απλά πέτυχαν αλλά, απέκτησαν διαστάσεις παγκόσμιου φαινομένου, κάνοντας τους fans να ανυπομονούν για την συνέχεια, έχοντας διαβάσει ή μη τα βιβλία, με πολλούς από εκείνους που δεν γνώριζαν καν την ύπαρξή τους, σαν την υποφαινόμενη, να σπεύσουν να τα αποκτήσουν.

Η ιστορία του Harry Potter έχει όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία μπορούσαν και τελικά αξιοποιήθηκαν στο κινηματογραφικό πανί. Πρώτα απ' όλα, κατάφερε να ξυπνήσει το παιδί που έχει ο καθένας από εμάς κρυμμένο μέσα του. Μέσω της εικόνας, μας ταξίδεψε σε έναν μαγικό και ονειρεμένο κόσμο που μπορεί να γινόταν όλο και πιο σκοτεινός κι επικίνδυνος όμως, αναδίδει γοητεία χάρη στην πληθώρα των μαγικών και φανταστικών πλασμάτων που κινούνται μέσα σε αυτόν, προσφέροντας στους ήρωες αλλά και στους θεατές, μια απόδραση από τη μονότονη και μίζερη καθημερινότητα του κοινού ανθρώπινου κόσμου. Πέραν όμως του φαίνεσθαι, μας ταξίδεψε σε έναν κόσμο έντονων συναισθημάτων, σε έναν κόσμο που κάτω από το πέπλο του αδύνατου υπάρχουν οι δυνατότητες που απαιτούνται για να κάνουμε κάτι περισσότερο, να αντεπεξέλθουμε σε όλα όσα προκύπτουν στο μονοπάτι της ζωής μας, ακόμα και όταν το πεπρωμένο φαίνεται να έχει προδιαγράψει την πορεία μας μέσα στο χρόνο.

Ο Harry έχει φτάσει πια στην ενηλικίωσή του και μαζί με αυτόν, ακολουθεί την ίδια γραμμή και το franchise της ταινίας. Μπορεί όλα αυτά τα χρόνια να είχε στο πλευρό του πιστούς συμμάχους όμως κατ' ουσίαν, η αποστολή του είναι μοναχική, με τον ίδιο να αποτελεί όχι απλά τον άνθρωπο κλειδί για την λύτρωση αλλά, εκείνον που πρέπει, ακολουθώντας το πεπρωμένο που βίαια του κληροδοτήθηκε, να αντιμετωπίσει στην τελική μάχη τον Λόρδο Voldemort. Έχοντας ξεκινήσει να καταστρέφει τους Πεμπτουσιωστές που αποτελούν διάσπαρτα κομμάτια της ψυχής του μεγάλου αντιπάλου του από το Part 1, σε αυτό το δεύτερο μέρος της ταινίας καλείται να πάρει τη μεγαλύτερη και την σημαντικότερη απόφαση της ζωής του. Να θυσιάσει άδικα τους συμμάχους και υποστηρικτές του ή, να θυσιαστεί ο ίδιος προκειμένου να κλείσει ένας κύκλος θανάτου και τυραννίας. Όσο σκληρό και αν είναι αυτό, η αλήθεια αποκαλύπτεται μπροστά του και όπως είναι φυσικό, δε μπορεί να κάνει πίσω.

Η ταινία έχει τα πάντα και όταν το λέω αυτό, το εννοώ απόλυτα. Είναι σκοτεινή και αποπνικτική, μυστηριώδης και μυρίζει θάνατο, μην διστάζοντας να θυσιάσει αρκετά από τα πρόσωπα εκείνα που μας συστήθηκαν στα προηγούμενα μέρη του franchise, προκαλώντας την συγκίνησή μας και στην δικιά μου περίπτωση, τα δάκρυά μου. Μπορεί να γνώριζα τι θα συμβεί ωστόσο, η οπτικοποίηση αυτών που είχα διαβάσει και όσων είχα φανταστεί με το μυαλό μου, δε θα μπορούσαν να είναι περισσότερο ρεαλιστικά και ζωντανά απ' όσα μου παρουσιάστηκαν χθες βράδυ. Η σπαρακτικότερη δε σκηνή της ταινίας, αλλά και ολόκληρης της σειράς μπορώ να πω, είναι ένα ταξίδι του μικρού μάγους στις αναμνήσεις ενός άλλου σημαντικού προσώπου το οποίο και μας κάνει, όχι απλά να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα σε σχέση με ορισμένους χαρακτήρες, έτσι όπως τους γνωρίζαμε μέχρι σήμερα αλλά, να κατανοήσουμε απόλυτα την αλήθεια που κρυβόταν πίσω από αυτό το μεγάλο ταξίδι. Τα γεγονότα αυτά συνδυαστικά, κρύβουν πολλές εκπλήξεις και ανατροπές, πολύ περισσότερο δε για όσους δεν έχουν διαβάσει τα βιβλία. Ωστόσο δεν απουσιάζουν οι όποιες χιουμοριστικές πινελιές οι οποίες, λειτουργούν άψογα και χρησιμοποιούνται σε απόλυτα σωστούς χρόνους, αποφορτίζοντας στιγμιαία την έντασή μας.

Ο David Yates έχει πιάσει για τα καλά το νόημα, στήνοντας την ταινία με τέτοιο τρόπο που να κερδίζει την αμέριστη προσοχή του θεατή αλλά και την συμπάθεια ακόμα και όσων δεν εντυπωσιάστηκαν από τις προηγούμενες ταινίες. Το στοίχημα αυτό είναι μεγάλο και κρίνοντας από την ανταπόκριση του κόσμου χθες βράδυ, μπορώ να πω ότι κερδήθηκε με άνεση. Αντιλαμβανόμενος πλήρως την θέση και το καθήκον του ήρωα, στηρίζει την δράση κυρίως γύρω από τον ίδιο και τις αποφάσεις του ενώ παράλληλα, εξελίσσεται η μεγαλύτερη μάχη που γνώρισε ποτέ το Hogwarts, κάνοντας το σύνολο της ταινίας σκληρό και αιματοβαμμένο σε αντίθεση με τις προηγούμενες, γεγονός που ικανοποιεί τον ενήλικο θεατή καθώς αποφεύγεται η όποια μορφή ωραιοποίησης, δε δίνεται να υπάρξει πόλεμος χωρίς θύματα, καθιστώντας την όμως ακατάλληλη για πολύ νεαρές ηλικίες. Τα ειδικά οπτικοακουστικά εφέ είναι απλά άψογα, η δράση συνεχής και αυξανόμενη και μπορώ να πω ότι ενώ το 3D της δεν ήταν κάτι το τρομερά αξιόλογο, ήταν σίγουρα καλύτερο από άλλες ταινίες που είδα στις αίθουσες το τελευταίο διάστημα.

Οι χαρακτήρες δεν χαίρουν κάποιας ιδιαίτερης εξέλιξης αλλά νομίζω ότι κάτι τέτοιο δεν χρειαζόταν στην προκειμένη περίπτωση. Έχουν περάσει 10 χρόνια και 7 ταινίες από τότε που ξεκίνησαν οι περιπέτειές τους και μέσα στο διάστημα αυτό εξελίχθηκαν, μεγάλωσαν, ωρίμασαν και καταστάλαξαν, με αποκορύφωμα το Part 1. Η ταύτιση με τους ρόλους τους είναι απόλυτοι, σα να πρόκειται για τη δεύτερη φύση τους. Η μοναδική διαφοροποίηση παρατηρείται στους μεγαλύτερους σε ηλικία χαρακτήρες οι οποίοι και αφήνουν να φανεί προς τα έξω ένα πρόσωπο διαφορετικό, λιγότερο σοβαρό και αποστασιοποιημένο, πιο χαλαρό, δυναμικό, τρωτό ή και συναισθηματικό κατά περιπτώσεις, προκαλώντας όχι μόνο την συμπάθειά μας αλλά, φέρνοντας αρκετές φορές στα χείλη μας ένα χαμόγελο ικανοποίησης και ευχαρίστησης.

Σίγουρα είναι πολλά που θα μπορούσε να πει κανείς για την ταινία αυτή. Σίγουρα είναι πολλά όσα έχω ήδη πει εγώ. Είναι όμως εξίσου σίγουρο το γεγονός πως η ταινία αυτή, αποτελεί την καλύτερη της σειράς αλλά και την απόλυτη ολοκλήρωσή της. Ένα επικό, σπαραχτικό φινάλε, γεμάτο συναισθήματα, εκπλήξεις και ανατροπές και την ηθική ικανοποίηση που τελικά έπρεπε να υπάρχει, ως όφελος απέναντι σε όλους όσους την αγάπησαν και την στήριξαν. Η απόδειξη ότι τίποτα δεν είναι απαραίτητα όπως φαίνεται και πως τίποτα, ακόμα και το πεπρωμένο μας, δεν είναι απόλυτα προδιαγεγραμμένο, αρκεί να αποφασίσουμε εμείς ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσουμε. Οι πράξεις είναι αυτές που καθορίζουν το ποιοι είμαστε και το που τελικά θα καταλήξουμε. Οπτικά, συναισθηματική, ηθικά, η ταινία αυτή δε μπορεί παρά να ικανοποιήσει ακόμα και τον πιο απαιτητικό θεατή και να συγκινήσει εκ βαθέων όλους εκείνους που είναι φανατικοί του μικρού μάγου. Όσο απίστευτο και αν φαίνεται, και όσο να μην το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα, η ιστορία του Harry Potter έφτασε στο τέλος της, ένα κινηματογραφικό τέλος που δε θα μπορούσα να περιμένω καλύτερο.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Ο Χάρι Πότερ Και Οι Κλήροι Του Θανάτου: Μέρος 2
Είδος: Φαντασίας
Σκηνοθέτης: David Yates
Πρωταγωνιστές: Daniel Radcliffe, Emma Watson, Rupert Grint, Ralph Fiennes, Alan Rickman, Jamie Campbell Bower, Helena Bonham Carter, Bill Nighy, Michael Gambon, Rhys Ifans, Bonnie Wright, Tom Felton, Jason Isaacs, John Hurt, David Thewlis, Evanna Lynch
Παραγωγή: 2011
Διάρκεια: 130'

Επίσημο site: