Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η εμμονή ενός νεαρού αποδεικνύεται σε βοήθεια για τους φίλους του, μετά από ένα ατύχημα με αμάξι κούρσας.
Ο θάνατος έχει βγει παγανιά για να συλλέξει αυτούς που τον αγνόησαν.

Προσωπική άποψη:
Είχε καιρό να γελάσει το χειλάκι μου και χθες, με την παρακολούθηση του "Final Destination 4", το πέτυχα στον μέγιστο βαθμό. Όχι... δεν διαβάζετε λάθος κείμενο, ούτε εγώ έχω παρανοήσει αλλά, η συγκεκριμένη ταινία απέδειξε περίτρανα ότι, τα spatter movies έχουν μια δικιά τους, κωμική αισθητική και ότι τα κλισέ στις ταινίες τρόμου, από ένα σημείο επανάληψης και μετά, δεν προκαλούν διόλου άγχος ή τρόμο αλλά, μια απίστευτα χαλαρή, καλή και χάριν αστεϊσμού διάθεση. Και για να μην με πείτε ιδιότροπη, όχι, δεν περίμενα κάτι το πρωτότυπο ή κάτι που θα με εκπλήξει, αυτό άλλωστε θα ήταν παράλογο αλλά, θα περίμενα έστω, οι θάνατοι των πρωταγωνιστών πέραν από ευφάνταστοι, να έχουν μια μικρή δόση αληθοφάνειας.

Βλέποντας κανείς το 4ο μέρος μιας σειράς που έχει αφήσει την δικιά της ιστορία στην συγκεκριμένη κατηγορία ταινιών, εκτιμάει κάπως περισσότερο το 2ο μέρος της το οποίο μέχρι και χθες το βράδυ, θεωρούσα ως το πιο αδύναμο. Δύο ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά που με ενόχλησαν. Το πρώτο, ήταν η πολλή ενεργή και παντελώς φανερή συμμετοχή του Χάρου. Στις προηγούμενες ταινίες, ναι μεν αναλάμβανε δράση προκειμένου να ξεκάνει τα θύματα τα οποία και γλίτωσαν από το φονικό, πρώτο ατύχημα της κάθε φοράς ωστόσο, η δράση του ήταν συγκαλυμμένη, αφήνοντας την αίσθηση ότι τα πράγματα είναι ελαφρώς μοιραία και όχι ένα καλά μελετημένο σχέδιο κάποιας ψυχασθενούς πνευματικής δύναμης. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να δημιουργείται το δεύτερο αρνητικό στοιχείο της ταινίας το οποίο έχει να κάνει με τον ρεαλισμό. Σε καμία περίπτωση δεν θα χαρακτηρίζαμε φυσιολογικά τα ατυχήματα των προηγούμενων ταινιών ωστόσο, είχαν μια κάπως μεγαλύτερη αληθοφάνεια μέσα στην ίδια τους την υπερβολή. Εδώ, όσο και αν πασχίζουμε, οι θάνατοι δεν προκαλούν καν την αηδία μας αλλά, το γέλιο μας το οποίο και δεν μπορούμε να συγκρατήσουμε.

Ο David R. Ellis, μετά από την αποχή του στο 3ο μέρος της σειράς και έπειτα από την αποτυχία του να κάνει το 2ο μέρος έστω ισάξιο με το πρώτο, ξαναδοκιμάζει την τύχη του. Και σκηνοθετικά δεν μπορούμε να πούμε ότι αποτυγχάνει με το υλικό που έχει στα χέρια του το οποίο κακά τα ψέματα, δεν χρίζει και ιδιαίτερης αξιοποίησης. Η σκηνοθεσία του είναι κατά περίεργο τρόπο σφιχτή και με συνοχή, για το είδος αυτό μιλώντας πάντα, ενώ τα τεχνικά μέσα που έχει στην διάθεσή του προσφέρουν αρκετές φορές μια απολαυστική οπτικοακουστική εικόνα, ακόμα κι αν επιλέξετε να δείτε την 2D και όχι την 3D έκδοση της ταινίας. Βέβαια εδώ υπάρχει και ο αντίλογος ότι όσο περισσότερη τεχνολογία έχεις στα χέρια σου, τόσο πιο φτηνό μπορεί να γίνει το αποτέλεσμα, γεγονός που επηρεάζει τους μισούς από τους θανάτους, γεγονός που μας κάνει να τους κρίνουμε άνισα μεταξύ τους.

Για τους νεαρούς και μη πρωταγωνιστές δεν έχω να πω τίποτα αφού το μόνο που θα κάνω είναι χαραμίσω σάλιο και χρόνο. Σαφέστατα οι παραγωγοί δεν μπήκαν στην διαδικασία να βρουν έστω και ένα μέτριας αναγνώρισης όνομα και γιατί να το κάνουν άλλωστε όταν σε λιγότερο από μιάμιση ώρα θα  έπρεπε να το ξεκάνουν. Παρ' όλα ταύτα, και χωρίς να περιμένω να ανακαλύψει κανείς έναν νέο De Niro μέσα από μια παραγωγή σαν κι αυτή, θα ήθελε για μια φορά μετά από καιρό να δω λίγο περισσότερο πάθος ή έστω, μια συμπαθητική φατσούλα για την οποία θα μπορούσα να νιώσω μια δόση οίκτου όταν θα αποδημούσε εις Κύριον. Μπουχτίσαμε πια από βλακόφατσες που περιφέρονται σαν να μην αναγνωρίζουν τον λόγο της ίδιας τους της ύπαρξης και επιτέλους, ας το καταλάβουν ότι τα teenager θρίλερ, μπορούν να έχουν λίγο περισσότερη ποιότητα.

Δεν θέλω να είμαι άδικη γι' αυτό και θα πω κλείνοντας το κείμενό μου πως, η ταινία είναι μια καλή επιλογή και όσο παράδοξο κι αν ακουστεί, μια διασκεδαστική επιλογή, ειδικά αν έχετε μαζευτεί μεγάλη παρέα, με ποπ-κορν, πίτσες και ένα 2λιτρο παγωτό, όχι για να τρομάξετε αλλά, για να κάνετε τον χαβαλέ σας. Μπορεί κανένα κοριτσάκι να πεταχτεί σε μια-δυο φάσεις από την καρέκλα του αλλά, το ξάφνιασμα και ο... τρόμος σταματάνε κάπου εκεί. Για όσους πάλι ικανοποιούνται από τέτοιου είδους θεάματα να θυμίσουμε ότι εκτός από από τις τέσσερις ταινίες που κυκλοφορούν σε dvd, βγήκε χθες στις αίθουσες το 5ο μέρος για το οποίο όμως κανείς, πόσο μάλλον εγώ, δεν εγγυάται τίποτα.
Βαθμολογία 3/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Βλέπω Το Θάνατό Σου 4
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: David R. Ellis
Πρωταγωνιστές: Krista Allen, Nick Zano, Mykelti Williamson, Shantel VanSanten, Bobby Campo, Haley Webb, Stephanie Honore, Justin Welborn, Jackson Walker, Andrew Fiscella
Παραγωγή: 2009
Διάρκεια: 82'

Επίσημο site: