Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η Paige και ο Leo, ένα όμορφο, ερωτευμένο ζευγάρι, επισφράγισαν τον έρωτά τους με όρκους αιώνιας αγάπης κι αφοσίωσης. Όμως, οι μέρες ευτυχίας ήταν γι’ αυτούς μετρημένες.
Μετά από ένα άσχημο αυτοκινητιστικό δυστύχημα, η Paige ξυπνάει από το κώμα που είχε πέσει με σοβαρή απώλεια μνήμης. Τώρα, το μόνο που βλέπει στο πρόσωπο του άντρα της, είναι έναν τελείως άγνωστο. Και ο Leo θα πρέπει να ξανακερδίσει από την αρχή την καρδιά της γυναίκας που αγαπά.

Προσωπική άποψη:
Είναι πλέον γνωστό ότι ρομαντικές κωμωδίες και άλλα παρεμφερή σε θεματολογία θεάματα, είναι από εκείνα που δεν θα επιλέξω να δω στον κινηματογράφο. Ωστόσο, η επιμονή καμιά φορά της παρέας, σε οδηγεί μέχρι την αίθουσα είτε το θέλεις είτε όχι. Βέβαια, αν η ταινία έχει κάποιο στοιχείο πρωτοτυπίας, τουλάχιστον στο θεωρητικό σκέλος της υπόθεσης, τότε λες να αφήσεις την γκρίνια στην άκρη και να προσπαθήσεις να απολαύσεις το όποιο θέαμα, τρώγοντας νάτσος με ζεστό τυρί, ρουφώντας έναν κουβά αναψυκτικό και για παν ενδεχόμενο, έχοντας αγοράσει ένα πακέτο χαρτομάντιλα από το κοντινό περίπτερο σε περίπτωση που προκύψει κάτι υπερβολικά δακρύβρεχτο για να το αντέξουν οι αδένες σου. Μια τέτοια περίπτωση είναι το "The Vow", μια ταινία που ναι μεν έχει κάποια πρωτοτυπία στην υπόθεσή του ωστόσο, δεν είσαι σίγουρος δε αν είναι αρκετή για να σε οδηγήσει σε έξοδα. Τι κάνεις τότε; Δοκιμάζεις την τύχη σου και καταλήγεις εκ των υστέρων σε ένα ολοκληρωμένο συμπέρασμα.

Νομίζω ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να αναφέρω είναι πως η ταινία βασίζεται στην αληθινή ιστορία των Kim και Krickitt Carpenter, αντλώντας έμπνευση από αυτήν χωρίς όμως να την αποτυπώνει με την ακρίβεια των τραγικών γεγονότων της δικιάς τους ζωής, για δύο λόγους υποθέτω. Ο πρώτος, είναι το να τους σεβαστούν σε έναν βαθμό χωρίς να μειώσουν την δραματικότητα της αλήθειας, αλλοιώνοντάς την. Ο δεύτερος, και μάλλον ο πιο ισχυρός, είναι το ότι αν το έκαναν αυτό, δεν θα μπορούσαν να περιπλέξουν στο γαϊτανάκι της ιστορίας και τους λοιπούς χαρακτήρες, με τις προβληματικές σχέσεις που συνδέουν τον έναν με τον άλλον. Αλλά αυτά θα τα δούμε στη συνέχεια. Έχουμε λοιπόν ένα νεαρό ζευγάρι που ζει απόλυτα ερωτευμένο κι ευτυχισμένο. Και εκεί που φαίνεται πως τίποτα δεν μπορεί να ταράξει την ηρεμία και την ευτυχία του ένα ατύχημα θα αλλάξει τον κόσμο τους. Η Paige συνέρχεται από το κώμα στο οποίο περιήλθε μετά το ατύχημα όμως δεν θυμάται καθόλου τον άντρα της και όχι μόνο. Ξυπνάει και βρίσκεται πέντε χρόνια πίσω, τότε που ακόμα ήταν φοιτήτρια της νομικής, πριν την εγκαταλείψει για να γίνει καλλιτέχνης και πριν γνωρίσει τον Leo, όταν ακόμα ήταν αρραβωνιασμένη κι έτοιμη να παντρευτεί τον Jeremy.

Νομίζω ότι το μεγάλο ερώτημα σε μια ταινία σαν κι αυτή είναι ποιος από τους δύο χαρακτήρες είναι πιο τραγική φιγούρα. Η Paige ή ο Leo; Νομίζω ότι ο καθένας που θα δει την ταινία θα σας απαντήσει και κάτι διαφορετικό. Η Paige είναι το εμφανές θύμα της υπόθεσης. Έχασε όλες τις μνήμες που την συνδέουν με τον άντρας της αλλά, όχι μόνο αυτές. Η Paige ξύπνησε και το μόνο που θυμάται είναι μια ζωή της οποία ανακαλύπτει ότι εγκατέλειψε χωρίς να μπορεί να καταλάβει τον λόγο και χωρίς να μπορεί να φανταστεί τα κίνητρά της. Αισθάνεται άνετα με όλα αυτά που απέρριψε και όλα όσα διεκδίκησε μακριά τους της φαίνονται παράδοξα και αλλόκοτα. Θα πρέπει λοιπόν όχι μόνο να ανακαλύψει γιατί ερωτεύτηκε τον άντρα της αλλά, γιατί άλλαξε ολόκληρη τη ζωή της, να ανακαλύψει και να καταλάβει ποια πραγματικά είναι. Από την άλλη έχουμε τον Leo ο οποίος μπορεί να μην έχει χάσει τη μνήμη του και να διατηρεί τουλάχιστον τις αναμνήσεις του με την Paige ωστόσο, η γνώση και η θύμηση δεν κάνουν την κατάσταση πιο εύκολη για εκείνον. Από τη μία προσπαθεί να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί προκειμένου να την βοηθήσει να θυμηθεί και στη συνέχεια, να τον ερωτευτεί και πάλι από την αρχή παρ' όλα ταύτα, υπάρχουν οι στιγμές που απελπίζεται και θυμώνει, που έχει ξαφνικά την πεποίθηση ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει και ότι έχασε ότι αγάπησε περισσότερο.

Νομίζω ότι βλέποντας κανείς την ταινία θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο Michael Suscy έχει μια εμφανή συμπάθεια στον χαρακτήρα του Leo, βιώνει σε μεγαλύτερη έκταση το δικό του δράμα και αυτό είναι κάτι που προσπαθεί να αποτυπώσει στο κινηματογραφικό πανί, κάνοντάς το με επιτυχία. Ωστόσο η ταινία, η οποία κατά βάθος δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ανθρωποκεντρικό δράμα χαρακτήρων, κυλάει σε υπερβολικά ήρεμους ρυθμούς για την κρίση που έχει να αντιμετωπίσει. Υπάρχουν κάποιες εκρήξεις των χαρακτήρων όμως, ακόμα και αυτές, είναι ήρεμες και ισορροπημένες, σαν να βρίσκονται υπό αυστηρό έλεγχο. Σαφέστατα η ταινία δεν είναι σαχλή και αυτό είναι ευχάριστο, άλλωστε το θέμα τείνει περισσότερο σε δράμα απ' ότι σε κομεντί, όμως ίσως είναι περισσότερο σοβαρή, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτό τον όρο, απ' όσο θα θέλαμε. Της λείπει το πάθος και η ένταση, της λείπει το παιχνίδι και η ισχυρή διεκδίκηση. Ο Leo θέλει να κερδίσει ξανά την καρδιά της Paige αλλά δεν κάνει κάτι το δραστικό, όλα φαίνονται επιφανειακά και τελικά, καταλήγουμε ως θεατές να παρακολουθούμε με μεγαλύτερο ενδιαφέρον την εξέλιξη των γεγονότων γύρω από την ζωή της Paige πριν τον Leo, τότε που όλη της η κοσμοθεωρία άλλαξε και έγινε ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος, με ταυτότητα και βούληση, με πάθος και ανεξαρτησία.

Την Rachel McAdams δεν την συναντάμε πρώτη φορά σε ανάλογο ρόλο και ίσως θα ήταν περιττό να πούμε το ότι είναι ιδιαιτέρως καλή. Οι ρομαντικοί, συναισθηματικοί ρόλοι με δραματικές προεκτάσεις της ταιριάζουν και το γνωρίζει, γι' αυτό προφανώς και δεν διστάζει να τους επιλέξει, γιατί ξέρει ότι μπορεί να τους υποστηρίξει. Το χαριτωμένο και όμορφο παρουσιαστικό της εκτός των άλλων βοηθάει στο να είναι συμπαθής και οι ποικιλία των εκφράσεών της στο να αποδίδει τα συναισθήματα του εκάστοτε χαρακτήρα που υποδύεται σε δεδομένες στιγμές. Ο Channing Tatum από την άλλη, δεν θα έλεγα πως με τρελαίνει γενικότερα ωστόσο στην συγκεκριμένη του εμφάνιση ανταποκρίνεται περισσότερο από ικανοποιητικά και πιστεύω πως αν ο ρόλος του ήταν πιο δυναμικός, με περισσότερες εκρήξεις και εντάσεις, σίγουρα θα ήταν καλύτερο το αποτέλεσμα, ιδιαίτερα από την στιγμή που σκηνοθέτης και σεναριογράφος κάνουν εμφανή την συμπάθειά τους και την προτίμησή τους, ως προς την κατανομή της δραματικότητας του χαρακτήρα.

Το "The Vow" με πολύ απλά λόγια είναι μια ταινία η οποία είχε τις ιδανικές προδιαγραφές για να κάνει μι μεγάλη επιτυχία στο είδος του ωστόσο, κατ' εμέ, δεν την αξιοποίησε ούτε την εκμεταλλεύτηκε όσο και όπως θα έπρεπε. Θα περίμενα περισσότερη συγκίνηση, θα ήθελα περισσότερο πάθος, μεγαλύτερες εντάσεις κι εκρήξεις θυμού. Θα ήθελα να βιώσω το δράμα αυτής της ιστορίας μέχρι το μεδούλι και όχι απλά να εκνευρίζομαι κατά περιόδους. Αυτό που ήθελε αυτή η ταινία δεν ήταν η ηρεμία, ούτε η ομαλότητα αλλά μια δυναμική που θα ήταν ικανή να παρασύρει το νεαρό ζευγάρι και όσους τους περιστοιχίζουν, οδηγώντας τους τελικά στην κορύφωση του δράματος και από εκεί στην λύτρωση. Το δράμα στη ζωή της Paige που οδήγησε στο παρόν που έχει ξεχάσει, έχει εν κατά κλείδι μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την προσωπική της σχέση με τον άντρα της και πως αυτή τελικά θα καταρρεύσει ή θα καταφέρει να ορθοποδήσει έπειτα από τα τραγικά συμβάντα που άλλαξαν τις ισορροπίες της ζωής τους. Μια καλή, ανθρώπινη ταινία που μπορεί να σε αγγίξει όμως, θα μπορούσε να το κάνει με μεγαλύτερο βάθος κι ένταση.
Βαθμολογία 6/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Έρωτας Από Την Αρχή
Είδος: Δραματική
Σκηνοθέτης: Michael Sucsy
Πρωταγωνιστές: Rachel McAdams, Channing Tatum, Sam Neill, Jessica Lange, Wendy Crewson, Scott Speedman, Kristina Pesic, Jessica McNamee, Jeananne Goossen, Joe Cobden, Rachel Skarsten, Tatiana Maslany
Παραγωγή: 2012
Διάρκεια: 104'

Επίσημο site: