Συνοπτική περίληψη βιβλίου:
Με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Τζόι, το αγαπημένο άλογο του νεαρού Άλμπερτ, πουλιέται στο ιππικό και στέλνεται με καράβι στη Γαλλία.
Με τον αξιωματικό του, ο Τζόι ρίχνεται εναντίον του εχθρού και γίνεται μάρτυρας της φρίκης της πρώτης γραμμής. Όταν ο αξιωματικός του σκοτώνεται, ο Τζόι προσφέρει τις υπηρεσίες του και στις δύο πλευρές μέχρι που θα βρεθεί ολομόναχος στην Ουδέτερη Ζώνη.
Αλλά ο Άλμπερτ δεν μπορεί να ξεχάσει το αγαπημένο του άλογο, κι έτσι παίρνει την απόφαση να το βρει και να το φέρει πίσω στην πατρίδα του.
Προσωπική άποψη:
Τον τελευταίο χρόνο έπεσαν αρκετά βιβλία στα χέρια μου, οι ιστορίες των οποίων πραγματεύονται την σχέση ανθρώπου-ζώου. Ευτυχώς, η κάθε μία από αυτές είχε και την δικιά της, ιδιαίτερη βάση, κάνοντας έτσι το κάθε έργο ξεχωριστό στην καρδιά μου για διαφορετικούς λόγους κάθε φορά. Ένα εξ' αυτών, είναι "Το Άλογο Του Πολέμου", ένα λογοτεχνικό έργο το οποίο φέρει μεγάλη καλλιτεχνική αξία αλλά, και εκδοτική ιστορία πίσω του. Ήταν το 1982 όταν για πρώτη φορά η ιστορία που με τόσο τρυφερότητα αφηγήθηκε μέσα από τις σελίδες του ο Michael Morpurgo είδε το φως τις δημοσιότητας. Ωστόσο, και παρά την απήχηση που είχαν στο κοινό τα προηγούμενα, αλλά και τα επόμενα βιβλία του, παρά τις καλές κριτικές που απέσπασε, παρά το ότι προτάθηκε για το Μεγάλο Εθνικό Βραβείο για το εν λόγω βιβλίο, το οποίο όμως δεν κατάφερε τελικά να κερδίσει, παρά τα δεκάδες βραβεία που ακολούθησαν στην καριέρα του, οι πωλήσεις του "Αλόγου" παρέμεναν σταθερά χαμηλές, μέχρι το 2007 τουλάχιστον όπου όλα άλλαξαν, χάρη στην φιλοξενία του έργου του στο National Theater, όπου ο κόσμος το γνώρισε και το αγάπησε.
Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τον Τζόι ο οποίος όχι, δεν είναι άνθρωπος αλλά, ένα πανέμορφο άλογο με κατακόκκινο τρίχωμα. Πουλάρι ακόμα, ο Τζόι βρίσκεται στην ιδιοκτησία ενός μέθυσου αγρότη ο οποίος, παρά το γεγονός ότι δεν τον κακοποιεί, για να ακριβολογούμε δεν τον πλησιάζει καν, δεν τον συμπαθεί και αυτό είναι ξεκάθαρο εξ' αρχής. Φυσικά δεν ισχύει το ίδιο και για τον νεαρό γιο του αγρότη, τον Άλμπερτ, ένα παλικάρι με καλή καρδιά και ειλικρινή συναισθήματα. Ο Άλμπερτ και ο Τζόι μεγαλώνουν μαζί και με τον καιρό, η αρχική μεταξύ τους φλόγα γίνεται μια βαθιά και δίχως όρους αγάπη. Νιώθουν ευτυχισμένοι και ολοκληρωμένοι, έχοντα βρει ασφάλεια και τρυφερότητα ο ένας μέσα από τον άλλον. Όμως τα πράγματα αλλάζουν δραματικά όταν ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος ξεσπά και οι οικονομικές δυσκολίες αναγκάζουν τον πατέρα του Άλμπερτ να πουλήσει τον Τζόι στον στρατό. Φεύγοντας μακριά, ο Τζόι θα γνωρίσει την φρίκη του πολέμου αλλά και την αληθινή φιλία. Θα φτάσει πολλές φορές κοντά στον θάνατο αλλά ακόμα και μέσα στις ριπές του πολέμου, υπάρχουν άνθρωποι που τον αγαπάνε, τον νοιάζονται, αντιλαμβάνονται ότι είναι ξεχωριστός. Και εκτός αυτού, ο Άλμπερτ του έδωσε μια υπόσχεση πριν φύγει. Ότι όπου κι αν βρίσκεται θα τον βρει και θα είναι και πάλι μαζί.
Ίσως να αναρωτιέστε τι θα μπορούσε να μας πει ένα άλογο, τι θα μπορούσε να αισθανθεί. Κάνετε μεγάλο λάθος και σας το λέω εγώ που με τα συγκεκριμένα ζώα έχω εμπειρία. Η σχέση αλόγου-ζώου είναι κάτι περισσότερο σχέση αναβάτη-ίππου. Τα άλογα είναι υπέροχα πλάσματα, έχουν βαθιά και ειλικρινή συναισθήματα, αγαπάνε και μισούν παθιασμένα, καταλαβαίνουν πως αισθανόμαστε απέναντί τους, όλα όσα τους λέμε, κάθε τι που υπονοεί ένα άγγιγμα ή μια χειρονομία μας. Αν καταφέρεις να προσεγγίσεις με τον σωστό τρόπο ένα άλογο, τότε ο δεσμός που θα αναπτυχθεί μεταξύ σας θα είναι ισχυρός και θα διαρκέσει μέχρι τον θάνατο. Τα άλογα δεν αγαπάνε τα αφεντικά τους με την τυφλή δουλοπρέπεια των σκύλων. Πρέπει να παλέψεις για να κερδίσεις την εμπιστοσύνη αλλά και την εκτίμησή του, όσο παράδοξο και αν σας φαίνεται, και όταν το κάνεις θα έχεις όχι απλά έναν σύντροφο αλλά, έναν φίλο. Αυτή ακριβώς είναι και η σχέση που μοιράζεται ο Τζόι και ο Άλμπερτ, αγνή, ειλικρινής, ανιδιοτελής, γεμάτη αγάπη, εκτίμηση, σεβασμό και κατανόηση. Αυτή είναι η σχέση που μας συγκινεί και μας κάνει να ταυτιστούμε μαζί τους και με την ελπίδα ότι κάποτε θα ξαναβρεθούν. Αυτός ο δεσμός είναι που μας κάνει να πιστεύουμε ότι κάποια πράγματα δεν σβήνουν ποτέ, όπως η αληθινή φιλία, εκείνη που δεν έχει φραγμούς και μπορεί να κάνει κάθε θυσία.
Ο Τζόι κάνει ένα πολύ μεγάλο ταξίδι, γνωρίζει όχι μόνο νέους τόπους αλλά, και νέους ανθρώπους. Γνωρίζει τον πόλεμο και τα φρικτά αποτελέσματα που έχει, τις επιπτώσεις πάνω σε κάθε τι που αγγίζει. Χάνει φίλους και αποκτάει νέους. Καταλαβαίνει ότι πάντα υπάρχουν οι άνθρωποι εκείνοι που είναι σκληροί και αδίστακτοι όμως στην πραγματικότητα, όλοι θέλουν το ίδιο πράγμα. Την ελευθερία τους, το να γυρίσουν σπίτια τους, να αποκτήσουν και πάλι τις ζωές τους. Μπορεί στο πεδίο της μάχης να είναι στρατιώτες και να πολεμούν ο ένας ενάντια στον άλλον, σε έναν πόλεμο που ποτέ δεν επέλεξαν και ποτέ δεν θέλησαν να εμπλακούν ωστόσο αναγκάστηκαν, όμως έξω από αυτό είναι απλοί άνθρωποι, με αναμνήσεις, συναισθήματα και προσωπικές σκέψεις να τους βασανίζουν. Μακριά από τον πόλεμο θα μπορούσαν να είναι φίλοι και οι μικρές στιγμές που τους επιτρέπεται να έρθουν σε επαφή χωρίς όπλα στα χέρια, πραγματικά σε συνταράσσουν κάνοντάς σε να συνειδητοποιήσεις πόσες ζωές καταστρέφονται κάθε τόσο από την απληστία και τις εμμονές τρίτων. Ναι, αν λύναμε εμείς τις διαφορές μας και όχι οι αρχές εξουσίας, μπορεί ο κόσμος μας να ήταν καλύτερος. Αν μοιραζόμασταν απλόχερα την αγάπη, ίσως να μην υπήρχε τόσος πόνος και απώλειες.
Ο Morpurgo δεν θεωρείται τυχαία ένας από τους μεγαλύτερους και καλύτερους συγγραφείς στον κόσμο της παιδικής λογοτεχνίας. Αυτό δεν το αποδεικνύει μόνο η αναγνώριση, τα στατιστικά πωλήσεων των βιβλίων του ή τα βραβεία του. Το αποδεικνύει πάνω απ' όλα ο τρόπος γραφής του ο οποίος είναι πλημμυρισμένος από συναισθήματα που δεν διστάζει στιγμή να κρύψει. Μέσα από το βιβλίο του αυτό μιλάει για αγάπη, ανιδιοτέλεια, αυταπάρνηση, θυσία, θέληση και ενότητα. Κεντρικός του άξονας ο πόλεμος και πως η φιλία μπορεί να ανθίσει ή να αντέξει μέσα σε αυτόν. Μια φιλία ανάμεσα σε έναν άνθρωπο και ένα άλογο. Η φιλία ανάμεσα σε ένα άλογο και όλους όσους συνάντησε στο μεγάλο του ταξίδι για να τους θυμίσει ότι όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος, όταν έχεις έναν σκοπό, αυτός είναι που σε καθοδηγεί. Ένα άλογο ξεχωριστό που όλοι αγάπησαν και πάλεψαν για να το βοηθήσουν, όχι απλά να ζήσει αλλά, για να ευτυχίσει, γιατί στην πραγματικότητα, με έναν παράδοξο τρόπο, αποτέλεσε το μέσον, ένα κίνητρο και για του ίδιους να παλέψουν. Μια ιστορία που ο συγγραφέας της αφηγείται, δοσμένη μέσα από τα μάτια αυτού του ιδιαίτερου αλόγου, με τρόπο απλό μεν ο οποίος όμως, καταφέρνει όχι μόνο να μας μεταφέρει την ζοφερότητα του πολέμου αλλά, και να γεννήσει μέσα μας την ελπίδα και εκεί είναι πραγματικά το ζητούμενο. Ότι όταν θυμάσαι ποιος είσαι και πως νιώθεις, δεν μπορείς να χάσεις τον δρόμο σου.
Βαθμολογία 9/10
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Michael Morpurgo
Μεταφραστής: Γεωργούλια Κωνσταντίνα
Εκδόσεις: Πατάκης
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2012
Αρ. σελίδων: 180
ISBN: 978-960-16-4018-1
18 Σχόλια:
Δεν είμαι σίγουρη αν είναι του γούστου μου αλλά το περιγράφεις πολύ όμορφα. Λες να τους δώσω μια ευκαιρία;
@ Μαράκι εγώ θα έλεγα ναι. Είναι πολλή όμορφη και τρυφερή ιστορία και αξίζει!
Είδα την ταινία προχτές το βράδυ και πραγματικά μου άρεσε! Και έχοντας πάντα μια ευαισθησία σε σχέσης ζώου-ανθρώπου, τα κατάφερε να με κάνει να δακρύσω στο τέλος!! Εξαιρετική! Και διαβάζοντας ξανά την κριτική σου Γιώτα μου - για άλλη μια φορά εξαιρετική - αυτή τη φορά γνωρίζοντας την ιστορία, κατάφερες να με συγκινήσεις!!
Δεν ξέρω αν είναι κάτι που θα αρέσει σε όλους, ειδικά αν κάποιος δεν βλέπει τέτοιου είδους ταινίες! Αλλά πιστεύω ότι αξίζει να τη δεις έστω μια φορά! Δεν ξέρω αν έκαναν τίποτα αλλαγές στην ταινία, αλλά μετά που την είδα, το σκέφτομαι να πάρω και το βιβλίο να το διαβάσω...και αν υπάρχουν ελπίζω να μην είναι τίποτα τραγικές όπως έκαναν στο "Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλλι"! Αν και δε νομίζω...
Γιώτα μου, αν δεν έχεις δει την ταινία, αν βρεις χρόνο καλό θα ήταν να τη δεις...
@ Ιφιγένεια δεν έχω δει την ταινία αλλά η αλήθεια είναι πως είσαι η πρώτη από την οποία ακούω θετικά σχόλια. :P
Χαίρομαι να σας συγκινώ... :)
Θέλω να την δω σε πρώτη ευκαιρία απλά, δεν έχω βρει ακόμα χρόνο.
Η αλήθεια είναι πως σαν θέμα δεν είναι για όλα τα γούστα αλλά προσωπικά, το βρήκα πολύ ωραίο και τρυφερό! :)
Αλήθεια δεν άκουσες καλά σχόλια για την ταινία!? ΟΚ...δεν είναι κάτι Wow, αλλά δεν είναι χάλια. Πραγματικά πιστεύω ότι αξίζει να την δει κάποιος μια φορά...αλλά όπως είπα, δεν είναι για όλα τα γούστα μιας και έχει μια περίεργη θεματολογία. Ίσως εμένα να μου άρεσε γιατί όπως σου είπα, οι ιστορίες με σχέσεις ανθρώπο-ζώο πάντα με αγγίζουν! Και ναι Γιώτα μου, όταν βρεις ευκαιρία, δες την κι ελπίζω να σου αρέσει! Εσύ θα έχεις και μια πιο σωστή εικόνα μιας και έχεις ήδη διαβάσει το βιβλίο.
Όταν με το καλό καταφέρω να πάρω και να το διαβάσω κι εγώ, ίσως να αλλάξω γνώμη για την ταινία! ;) Ελπίζω να μην υπάρχουν τρομερές αλλαγές...
@ Ακριβώς Ιφιγένεια, για να μην σου πω ότι άκουσα κακά σχόλια! :/
Βασικά ότι ήταν αργή και βαρετή χωρίς πολύ δράση κλπ. αλλά φαντάζομαι ότι αυτό εξαρτάται από το τι περίμενε ο καθένας.
Κι εμένα μου αρέσουν οι ιστορίες που έχουν σχέση με ανθρώπους και ζώα και τους μεταξύ τους δεσμούς και μόλις ξεμπερδέψω με διακοπές, θα την δω.
Νομίζω ότι θα συμφωνήσω στο σχόλιό σου: "εξαρτάται από το τι περίμενε ο καθένας"!
Εγώ πήγα ξέροντας την περίληψη του έργου και τι περίμενα να δω περίπου! Τώρα αν κάποιος άκουσε "Πόλεμος" στον τίτλο και περίμενε δράση και μάχες κτλ καθ'όλη τη διάρκεια του έργου, τότε σίγουρα θα απογοητευόταν και θα του φαινόταν αργή η εξέλιξη και βαρετή! Γιατί όντως δεν έχει και πάρα πολύ δράση! Αλλά έχει αρκετά συναισθήματα...ειδικά προς το τέλος...σου είπα ήδη ότι έβαλα τα κλάμματα... ;)
@ Ιφιγένεια είμαι σίγουρη ότι από τον τίτλο και τον σκηνοθέτη, οι περισσότεροι θα περίμεναν μια epic ταινία μάχης. Προσωπικά είμαι υποψιασμένη για το θέμα οπότε ελπίζω να μου αρέσει, όντας ιδιαίτερα ευαίσθητη κι εγώ! :)
Καλά Γιώτα μου, εγώ με σκηνοθέτες δεν τα πάω και πολύ καλά, οπότε άστο αυτό! LOL
Προσωπικά, όταν βλέπω ταινία με τέτοιο τίτλο, πάντα ψάχνω να βρω κάποια περίληψη πιο πριν για να δω περί τίνος πρόκειται και έπειτα αποφασίζω αν θέλω να πάω να τη δω. Γιατί η αλήθεια είναι ότι και οι πολύ πολεμικές δεν είναι και πολύ του γούστου μου. Αυτήν πήγα να τη δώ λόγω αυτού του έξτρα που είχε με το άλογο και τον πρωταγωνιστή!
Πάντως εγώ πιστέυω ότι θα σου αρέσει Γιώτα μου! Και τώρα που το θυμήθηκα, έχει και η Disney μια ταινία με σχέση αλόγου-αγοριού! Δεν ξέρω αν την είδες...Spirit λέγεται! Είναι αρκετός καιρός που την είδα, αλλά θυμάμαι ότι μου είχε αρέσει. Αν δεν την έχεις δει, βάλτην και αυτήν στη λίστα... :Ρ
@ Ιφιγένεια ο Spielberg την σκηνοθέτησε καλέ! LOL!!!
Εγώ να σου πω, δεν τις συμπαθώ τις πολεμικές ταινίες. Βαριέμαι μέχρι θανάτου τις περισσότερες φορές!
Ααα... ναι καλέ! Το έχω δει το "Spirit"! :)
Να σου πω... μεγάλωσα με "Μαύρη Καλλονή" να την έχω δει 58123 φορές! Χα, χα, χα...
Α χα χα χα χα!!! Αλήθεια!? Για να δεις πόσο άσχετη είμαι!!! Το ξέρω ότι είναι λάθος μου, αλλά ποτέ δεν ενδιαφέρομαι να μάθω ποιος είναι ο σκηνοθέτης μιας ταινίας! Και παλιά το έκανα και με τους ηθοποιούς αυτό. Τα τελευταία χρόνια άρχισα λίγο να μαθαίνω ονόματα ηθοποιών, αλλά και πάλι δεν τους ξέρω όλους! Για σκηνοθέτες, φαντάζομαι κατάλαβες :Ρ
Ώστε το έχεις δει!! Αν σου άρεσε, τότε πιστεύω ότι θα σου αρέσει και η ταινία. Παίζει στο ίδιο μοτίβο για μένα, μόνο που δεν είναι τόσο...παιδική! LOL
Πω πω!!! Μαύρη καλλονή!!! Τι μου θύμισες τώρα!!! Κι εγώ την έβλεπα!! Μάλιστα θυμάμαι ότι είχα αγοράσει και ένα μαύρο άλογο παιχνίδι και το ονόμασα έτσι!!!
@ Ιφιγένεια υπάρχουν και χειρότερα, πίστεψέ με! Η μάνα μου αν θέλει να μου πει κάτι για κάποιον ηθοποιό ή κάποια ταινία, πρέπει να παίξουμε παντομίμα ή τις 10 ερωτήσεις! Χα, χα, χα!
Είδες τι ξεθάβω η ρουφιάνα; LOL!!!
Πρέπει να την έχω γράψει και σε dvd την "Μαύρη Καλλονή"! :)
Χα χα χα!!! Τέλεια η μαμά!!! :)) Η δικιά μου είναι πάντως τελείως άσχετη! Δεν βλέπει τίποτα!! Βαριέται και κουράζεται λέει να διαβάζει υπότιτλους, έτσι βλέπει μόνο ελληνικά!!! Αν ξέρει κάποιους ηθοποιούς, θα είναι Έλληνες! Και αυτούς που ξέρει καλά είναι, αν και μπορεί να μπερδεύει λίγο τα ονόματα! Προχτές μου είπε Έφη Οικονόμου, εννοώντας την Αθηνά Οικονομάκου!!! Πέθανα στο γέλιο!!! Δεν μπορείς να πεις, πέτυχε το 25%!!! Το καλό γελούσε κι αυτή!! :)
@ Χα, χα, χα... ok, οι μαμάδες μας Ιφιγενειάκι δεν παίζονται με τίποτα! :P
Πω πω!! Το είχα ξεχάσει αυτό με τις μαμάδες!! Δεν παίζονται Γιώτα μου...και λίγα λες!!! :)
@ Μα καλά βρε Ιφιγένεια, αυτό ξέχασες; Χα, χα, χα...
Έλα μου ντε!!! LOL
@ Ιφιγένεια αλίμονο ε; Χα, χα, χα... ;)
Δημοσίευση σχολίου