Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Κωνσταντινούπολη, 1536. Ο Ιωάννης Νοταράς στραγγαλίζεται επειδή φυγάδευσε το γιο του Νικηφόρο στην Ενετοκρατούμενη Κέρκυρα, αντί να τον παραδώσει στο σουλτάνο Σουλεϊμάν για να ικανοποιεί τις ορέξεις του.
Κι ενώ η γυναίκα και η κόρη του Νοταρά οδηγούνται στο χαρέμι, τα παράλια της Μεσογείου λεηλατούνται από τον αρχιπειρατή Μπαρμπαρόσσα. 
Σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο ξετυλίγεται μια συναρπαστική αφήγηση όπου η ιστορία και ο μύθος συνδυάζονται με τρόπο μοναδικό, προσφέροντάς μας ένα αξέχαστο μυθιστόρημα. Μια ωδή στον έρωτα σε σύνθεση Γιώργου Πολυράκη.

Προσωπική άποψη:
Γνώριζα τον Γιώργο Πολυράκη μέσα από τη σειρά διηγημάτων του, "Σαν Να Μην Πέρασε Μια Μέρα", ένα βιβλίο το οποίο ήταν συν της άλλης, ένα από τα πρώτα που παρουσίασα στα δειλά, αρχικά μου βήματα ως blogger, τότε που ακόμα εξερευνούσα ποιος ήταν ο σωστός τρόπος παρουσίασης των θεμάτων, αν αυτός υπάρχει πραγματικά. Η αλήθεια είναι ότι το προαναφερόμενο βιβλίο δεν κατάφερε να με γεμίσει, πράγμα που θα θεωρούσα θαύμα καθώς τα διηγήματα, λίγο-πολύ, είναι αρκετά δύσκολο να διατηρήσουν το ενδιαφέρον σου, πόσο μάλλον να μείνουν στη μνήμη σου. Πέντε χρόνια μετά, η φίλη μου Ιφιγένεια μου έκανε δώρο τις "Σιωπηλές Κραυγές" του ίδιου συγγραφέα, με την ελπίδα ότι το μυθιστόρημά του αυτό θα κατάφερνε να με κερδίσει και να γεννήσει μέσα μου τα ίδια συναισθήματα που γέννησε σε εκείνη. Μετά το πέρας της ανάγνωσης θέλω να πω πρώτα απ' όλα ένα ευχαριστώ γι' αυτό το υπέροχο δώρο και ένα ακόμα για το ότι μου έδωσε κίνητρα να μελετήσω στο μέλλον την λογοτεχνική πορεία του συγγραφέα εις βάθος.

Βρισκόμαστε στην Κωνσταντινούπολη του 1536 όπου ο Ιωάννης Νοταράς βρίσκει τον θάνατο στο Οθωμανικά Ανάκτορα έπειτα από διαταγή του Σουλεϊμάν, σουλτάνου της εποχής, επειδή αρνήθηκε να παραδώσει τον γιο του Νικηφόρο, φυγαδεύοντάς τον παράλληλα, προκειμένου να μην μπορέσει ο μεγάλος Τούρκος άρχοντας να ικανοποιήσει τις ορέξεις του. Αυτή είναι η στιγμή που ξεκινάνε τα δεινά της οικογένειας Νοταρά. Η γυναίκα του και η κόρη του οδηγούνται στο παλάτι, με την πρώτη να βασανίζεται και να καταδικάζεται σε θάνατο, καταφέρνοντας να γλιτώσει τελευταία στιγμή χάρη στη μυστική βοήθεια της Χουρέμ, γυναίκας του Σουλεϊμάν. Με τις πληγές του παρελθόντος ζωντανές στη μνήμη της, ζει με τον πόθο να εκδικηθεί αυτόν που την βασάνισε και της έκανε τόσο κακό αλλά, και να καταφέρει κάποια στιγμή να ανταμώσει τα παιδιά της. Η κόρη της από την άλλη γίνεται μέλος του χαρεμιού και μητέρα μιας από τις κόρες του Σουλεϊμάν, θρηνώντας για τη ζωή που έχασε και για τον έρωτα του Άγγελου που δεν πρόλαβε να ζήσει, ελπίζοντας ότι μια μέρα θα είναι και πάλι ελεύθερη. Πάντα στο πλευρό της, ο ευνούχος Αλεχάντρο που είναι κρυφά ερωτευμένος μαζί της με την αγάπη που αισθάνεται και δεν μπορεί να καρποφορήσει να τον καίει και να τον βασανίζει. Τέλος, ο Νικηφόρος, φυγάς στην Ενετοκρατούμενη Κέρκυρα, προσπαθεί να επιβιώσει και να μην ξεχάσει την καταγωγή του, αγαπώντας μια κοπέλα που οι κοινωνικές τάξεις του χωρίζουν και δεν μπορεί να έχει.

Το μυθιστόρημα του κύριου Πολυράκη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από κάποιους ως ιστορικό, από κάποιους άλλους ως μυθοπλασίας. Η αλήθεια ωστόσο βρίσκεται κάπου στη μέση αφού ο συγγραφέας, έχει χρησιμοποιήσει πραγματικά ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αλλά και της Κερκυραϊκής παράδοσης, ώστε να μπορέσει να δημιουργήσει τον κορμό γύρω από τον οποίο εξελίσσονται τα γεγονότα εκείνα στα οποία συμμετέχουν άνθρωποι βγαλμένοι από τη φαντασία τους, ενισχύοντας έτσι το προαναφερόμενο κομμάτι της μυθοπλασίας και συνθέτοντας το δικό του μύθο. Παρ' όλα ταύτα όμως, ακόμα και τα πρόσωπα που γνωρίζουμε πως είναι γέννημα του νου του, δεν μας είναι ξένα καθώς, μπορεί να μην είχαν αυτά τα ονόματα ή ακριβώς την ίδια πορεία μέσα στον χρόνο ωστόσο, υπήρξαν κάποιοι άνθρωποι στη θέση τους που αναμφίβολα λόγω συνθηκών, βίωσαν ίδιες ή έστω, παρόμοιες καταστάσεις αλλά και συναισθήματα. Αυτό τους κάνει πιο ρεαλιστικούς, πιο υπαρκτούς στα μάτια μας, κάνοντάς μας σχεδόν να ξεχνάμε την πραγματικότητα.

Ο συγγραφέας μας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο, μεταφέροντάς μας από τη μαγευτική Κωνσταντινούπολη στην Κέρκυρα, κάνοντας ξεκάθαρες τις πολιτικοκοινωνικές καταστάσεις που επικρατούν κάθε εποχή, σε κάθε τόπο χωριστά καθώς, και πως η μία επηρεάζει την άλλη. Οι περιγραφές του είναι ζωντανές, άκρως ρεαλιστικές, γεμάτες μουσικές, χρώματα, αρώματα και γεύσεις που μας κάνουν να πιστεύουμε βρισκόμαστε κι εμείς εκεί και όχι μόνο νοερά. Πέραν όμως των εικόνων και των καταστάσεων, ο συγγραφέας πετυχαίνει πάνω απ' όλα να μας μεταφέρει τα συναισθήματα, τους φόβους και τις αγωνίες, τα πάθη και την θλίψη όσων χάθηκαν αλλά και την ελπίδα που σιγοκαίει στα βάθη της ψυχής του κάθε ήρωα χωριστά. Συμμεριζόμαστε κάθε τους συναίσθημα, μοιραζόμαστε μαζί τους κάθε σκέψη και τον αντίκτυπο των τραγικών γεγονότων που σημάδεψαν τη ζωή τους και που θα τους συντροφεύει μέχρι το θάνατο ακόμα γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Δεν προσπαθεί να μας πείσει ότι όλα θα φτιάξουν. Ακόμα κι αν αποκτήσουν την ελευθερία τους, ποτέ δεν θα μπορέσουν να πάρουν πίσω όλα όσα τόσο βίαια και χωρίς ψυχή κάποιοι τους στέρησαν. Γιατί οι αναμνήσεις του μέλλοντος που είχαν ονειρευτεί και χάθηκαν για πάντα, υπάρχει πάντα στο νου τους σαν μια θύμηση βασανιστική και άκαρδη.

Το να πετύχεις να συνδυάσεις το πραγματικό με το φανταστικό, την ιστορία με τη μυθοπλασία και να κάνεις το τελικό αποτέλεσμα μιας ιστορίας ολότελα δικό σου είναι εξαιρετικά δύσκολο ωστόσο, ο Πολυράκης το καταφέρνει με εξαίσιο τρόπο. Το μυθιστόρημά του είναι κάτι περισσότερο από άρτιο, άψογα δομημένο και ολοκληρωμένο, έστω κι αν κάποιες μικρές, απειροελάχιστες στιγμές αισθανόμαστε να μας καταβάλλει. Η ροή των γεγονότων είναι σταθερή και πλούσια, πλήρης περιγραφών, τόσο ιστορικών, όσο και συναισθηματικών, φροντίζοντας να κάνει ξεκάθαρη κάθε μικρή λεπτομέρεια που μπορεί να είναι άγνωστη στον αναγνώστη, έτσι ώστε να τον βοηθήσει πραγματικά να καταλάβει. Παράλληλα το βιβλίο, στο σύνολό του διακρίνεται από έναν έντονο λυρισμό και έναν εκ βαθέων συναισθηματισμό που μας επιτρέπει να κατανοήσουμε το ευαίσθητο του ίδιου του χαρακτήρα του και αυτό είναι πραγματικά σημαντικό γιατί οι γνώσεις δεν αρκούν για να συγκινήσεις τον αναγνώστη, πόσο μάλλον τον μαθημένο σε εύπεπτα λογοτεχνικά υλικά. Θα συνέστηνα λοιπόν αυτό το ονειρικό και μαγικό ταξίδι σε καθέναν από εσάς που θέλει να δει λίγο πιο βαθιά σε μια ιστορία βαμμένη από βία κι αίμα και πλούσια από τα συναισθήματα όσων ενεπλάκησαν σε αυτή.
Βαθμολογία 9,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Πολυράκης Γιώργος
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2007
Αρ. σελίδων: 456
ISBN: 978-960-453-158-5