Ο εντεκάχρονος Γκρέγκορ ξεκινάει για να σώσει τη δίχρονη αδερφή του, που έχει πέσει σε ένα φρεάτιο εξαερισμού στο υπόγειο της πολυκατοικίας τους στη Νέα Υόρκη, και καταλήγει στη σκοτεινή Κατωχώρα, βαθιά κάτω από την πόλη. Εκεί ζουν άνθρωποι σε μια αβέβαιη συνύπαρξη με γιγαντιαίες αράχνες, νυχτερίδες, κατσαρίδες και αρουραίους -όμως η εύθραυστη ειρήνη σε λίγο θα διαλυθεί.
Ο Γκρέγκορ δεν θέλει να πάρει μέρος στον πόλεμο. Θέλει μόνο να βρει το δρόμο για το σπίτι του. Αλλά όταν ανακαλύπτει ότι μια προφητεία προβλέπει το δικό του ρόλο στο μέλλον του υπόγειου κόσμου, συνειδητοποιεί ότι αυτός είναι ίσως ο μόνος τρόπος για να λύσει το μεγάλο μυστήριο της ζωής του: την εξαφάνιση του πατέρα του. Η αναζήτηση αυτή θα αλλάξει τόσο τον ίδιο, όσο και την Κατωχώρα.
Προσωπική άποψη:
Το αναγνωστικό κοινό της χώρας μας γνώρισε την Suzanne Collins ως συγγραφέα, μέσα από την άκρως εξαιρετική τριλογία των "Αγώνων Πείνας". Όμως αυτή, όσο κι αν το πίστευαν πολλοί, δεν ήταν η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά της συγγραφέως. Μερικά χρόνια πριν, είχαν προηγηθεί "Τα Χρονικά Της Κατωχώρας", μια ιστορία επίσης δυστοπικού περιεχομένου, που μας ταξιδεύει στην εποχή λίγο πριν από την μεγάλη κρίση που οδήγησε στην σταδιακή ανάπτυξη του κόσμου που γνωρίσαμε στους "Αγώνες". Και μπορεί η Collins να είναι σταθερή ως προς το πνεύμα και την αισθητική της κεντρικής ιδέας, μπορεί να διατηρεί τον δυστοπικό και όχι πάντα ελπιδοφόρο άξονά της ωστόσο, τα "Χρονικά" έχουν μια μεγάλη διαφορά. Απευθύνονται και σε ένα πιο μικρό, πιο νεανικό κοινό και αν χρειαζόταν να σας παραπέμψω κάπου αλλού προκειμένου να καταλάβετε τι εννοώ, τότε αυτό θα ήταν τα πρώτα βιβλία της σειράς του "Χάρι Πότερ".
Πρωταγωνιστής αυτής της ιστορίας είναι ο Γκρέγκορ, ένα εντεκάχρονο αγόρι το οποίο, μετά την εξαφάνιση του πατέρα του πριν από δύο χρόνια, έχει αναγκαστεί να μεγαλώσει πριν της ώρας του, αναγκασμένος να επωμιστεί υποχρεώσεις και ευθύνες που δεν αντιστοιχούν σε παιδιά της ηλικίας του. Όμως ο Γκρέγκορ δεν έχει άλλη επιλογή. Πλέον, αυτός είναι ο άντρας του σπιτιού, αυτός είναι ο προστάτης της οικογένειας και πρέπει, οφείλει να κάνει ότι μπορεί και περνάει από το χέρι του προκειμένου να βοηθήσει τη μητέρα του που δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνη με το σπίτι, τη δουλειά, τρία παιδιά και μια άρρωστη γιαγιά. Ο Γκρέγκορ όμως δεν παραπονιέται ποτέ, ακόμα κι όταν αισθάνεται ότι θα ήθελε να το κάνει. Μια μέρα κι ενώ βρίσκεται με τη δίχρονη αδερφή του στα πλυντήρια της πόλης, θα συμβεί κάτι που θα του αλλάξει την ζωή. Μαζί με τη μικρή, θα πέσουν μέσα σε ένα φρεάτιο το οποίο μετά από μια τρελή κούρσα θα τους οδηγήσει σε μια σκοτεινή και άγνωστη περιοχή που δεν θα αργήσει να μάθει ότι το όνομά της είναι, Κατωχώρα.
Ο Γκρέγκορ, ως Ανωχωρίτης, έχει ήδη να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα σε αυτή την άγνωστη και διαφορετική χώρα. Τα πλάσματα που την κατοικούν δεν τους είναι άγνωστα αλλά, σε καμία των περιπτώσεων δεν είναι σαν κι εκείνα που τριγυρνάνε στους υπονόμους της πόλης του. Γιγάντιες κατσαρίδες, αράχνες και αρουραίοι, ολοκληρώνουν το κουαρτέτο των κατοίκων της υπόγειας αυτής χώρας, πλάσματα που πέραν του μεγέθους τους, έχουν αναπτυγμένες και άλλες ξεχωριστές, ανθρώπινες ικανότητες. Για καλή του τύχη, ο Γκρέγκορ και η αδερφή του βρίσκονται στα χέρια των Κατωχωριτών, μια φυλή ανθρώπων που αιώνιες τώρα ζει εκεί. Όμως δέχεται μεγάλο σοκ όταν μαθαίνει ότι μια αρχαία προφητεία ακολουθεί την φυλή τους, μιλώντας για έναν Ανωχωρίτη πολεμιστή που θα έρθει προκειμένου να οδηγήσει ενωμένες τις φυλές σε έναν πόλεμο εναντίον των ύπουλων αρουραίων, οδηγώντας τους στη νίκη και από εκεί, στο φως που θα σηματοδοτήσει το τέλος ενός εν αναμονή πολέμου. Και όσο κι αν εκείνος δεν νιώθει τον εαυτό του ως πολεμιστή, αναγκάζεται να υποκύψει όταν ανακαλύπτει ότι ο πατέρας του είναι ζωντανός και η συμμετοχή του, είναι ο μοναδικός τρόπος να τον πάρει πίσω.
Η Collins χρησιμοποιεί έναν εξαιρετικά γρήγορο ρυθμό στην αφήγηση των γεγονότων της ιστορίας της, προσφέροντάς μας συνεχώς νέες πληροφορίες, μην αφήνοντάς μας να βαρεθούμε στιγμή και χωρίς να μας επιτρέπει να πάρουμε ανάσα. Ο κόσμος της Κατωχώρας είναι σκοτεινός, τρομακτικός ενίοτε αλλά και γοητευτικός συνάμα. Ορισμένοι εκ των πρωταγωνιστών της μπορεί εκ πρώτης να είναι φρικαλέοι και αηδιαστικοί όμως, αυτό το παιχνίδι χαρακτήρων πάνω στο οποίο χτίζει την ιστορία της, είναι και εκείνο που τελικά της προσδίδει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον. Είναι αν το θέλετε, ένα αντιρατσιστικό μήνυμα, μια προτροπή του να μην στεκόμαστε μόνο στο φαίνεσθαι αλλά, μια προσπάθεια εμβάθυνσης στον ψυχικό τους κόσμο, στις συνήθειες της καθημερινότητάς τους και του τρόπο διαβίωσής τους. Είναι μια ιστορία για την πίστη στους συμμάχους μας, ακόμα κι όταν αμφιβάλλουμε και η προτροπή να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά μπροστά σε αυτά που δεν θέλουμε να δούμε. Αλλά πάνω απ' όλα, είναι μια ιστορία για την πίστη στον ίδιο μας τον εαυτό, ακόμα κι όταν δεν είμαστε σίγουροι για το πεπρωμένο που καλούμαστε να ακολουθήσουμε.
Έχουμε λοιπόν την δημιουργία ενός ολόκληρου, νέου κόσμου, χωρίς περιττές περιγραφικές φανφάρες και αυτή η οικονομία λέξεων είναι που τον κάνει τελικά τόσο γοητευτικό αποδεικνύοντας πως πολλές φορές η μαγεία βρίσκεται στην απλότητα. Λαμβάνοντας δε υπόψιν μας πως πρόκειται για το πρώτη της μυθιστόρημα, το οποίο δεν είναι καν εφηβικό αλλά, νεανικό, η Collins κάνει εξαιρετική δουλειά συνθέτοντας μια ιστορία παράξενη και μαγευτική, ταξιδεύοντάς μας σε έναν κόσμο τον οποίο θέλουμε να εξερευνήσουμε ακόμα περισσότερο, μέσα από μια ξέπνοη πορεία γεγονότων. Αν ψάχνετε λοιπόν μια ιστορία που να συνδυάζει την περιπέτεια με τη φαντασία, το φως με το σκοτάδι, το χιούμορ με την ευαισθησία, τότε "Τα Χρονικά Της Κατωχώρας" είναι αν μην τι άλλο, μια ελπιδοφόρα και πολλά υποσχόμενη σειρά που με το ξεκίνημά της μας ωθεί και μας προκαλεί να ακολουθήσουμε τα χνάρια των πρωταγωνιστών της στις νέες περιπέτειες και μάχες που ανοίγοντας μπροστά τους,
Βαθμολογία 8,5/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Suzanne Collins
Μεταφραστής: Λιθάρης Χριστόδουλος
Εκδόσεις: Πλατύπους
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2012
Αρ. σελίδων: 304
ISBN: 978-960-6665-84-4
12 Σχόλια:
Μπράβο, Γιώτα! Ήθελα καιρό να σου πω να κάνεις την κριτική αλλά όλο το ξεχνούσα. Φοβόμουν ότι αυτό το βιβλίο θα είχε τρομακτικά πολλές ομοιότητες με τους Αγώνες πείνας και δεν ήξερα αν άξιζε να το πάρω ή όχι. Την ανάρτησες την πιο κατάλληλη στιγμή!
Αν θέλω να σε ρωτήσω για κάποια ταινιά,πού να το κάνω;
@ Mr. D τώρα το διάβασα! Τι να πρωτοπρολάβω η κακομοίρα; Χα, χα, χα...
Όχι, δεν έχει καμία σχέση με "Αγώνες" αλλά είναι πολλά υποσχόμενη σειρά με γρήγορο ρυθμό! ;)
Μπορείς να κάνεις αναζήτηση να δεις αν η ταινία υπάρχει. Αν όχι, ή στείλε μου mail ή απλά γράψε ένα σχόλιο σε κάποιο post! ;)
Το διαβασες και αυτό βρε θηρίο? Μπράβο!
Πες μου αλήθεια...θα μου φανεί παιδικό??? Αυτοί οι γιγάντιοι αρουραίοι δεν μου φάνηκαν και πολύ ελκυστικοί και μου θύμισε λίγο τον Άρθουρ και τους Μινιμόι...δεν ξέρω γιατί.. χα, χα, χα!
@ Αλεξάκι, δεν είναι "Αγώνες" αλλά προσωπικά, μου άρεσε πολύ. Μου θύμισε τα πρώτα στάδια "Harry Potter". ;)
Κοριτσάκι μου δεν μπορώ να βγάλω συμπέρασμα από αυτό...γιατί...μην βαρέσεις... :Ρ
δεν τα διάβασα τα Χαρυ Πότερ..
αλλά αφού σου άρεσε πολύ μάλλον θα μου αρέσει φαντάζομαι :)
@ Αλεξία μου, μόλις με έστειλες και επίσημα πλέον! Χα, χα, χα...
Ε, έχεις δει τις ταινίες... πιάνεις λίγο το πνεύμα! ;)
χα, χα, χα! είπαμε μην βαράς!
:)
@ Αλεξάκι δεν σε βαράω μόνο και μόνο γιατί σ' αγαπάω! ;)
Εδώ ο Χάρρυ Πότερ μπήκε και στην Ολυμπιάδα των Άγγλων και να μην το έχουμε διαβάσει όλοι; :)
Ούτε εγώ το έχω διαβάσει.
χα, χα! me too!!!
Και όσο για αυτό που λέει ο φίλος ανώνυμος έχω να σχολιάσω ότι ο
"Ξέρεις Ποιος" χα, χα, χα
ήταν απαίσιος στην τελετή έναρξης!
παραλίγο και δεν θα καταλάβαινα ποιος είναι! Άθλια δουλειά μου φάνηκε!
@ Μα φίλε ανώνυμε, μόνο μουσική και κάποιες ταινίες έχουν να επιδείξουν οι Άγγλοι. Που τον βρήκαν τον πολιτισμό για να κάνουν κάτι καλύτερο; :P
@ Άσε Αλεξάκι... εγώ νόμιζα ότι ήταν ο Χάρος. Αν δεν το έλεγε ο παρουσιαστής, δεν θα καταλάβαινα Χριστό! Χα, χα, χα...
Α, ρε κατακαημένο Voldermort τι σου έμελλε να πάθεις! :P
Δημοσίευση σχολίου