Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Στους σκοτεινούς δρόμους του Κάλντουελ της Νέας Υόρκης, μία μυστική αδελφότητα έξι αντρών πολεμά κάθε νύχτα ενάντια σ' αυτούς που θέλουν να εξοντώσουν το γένος τους. Έξι δεινοί πολεμιστές... έξι βαμπίρ.
Ο Ροθ, αρχηγός της Αδελφότητας του Μαύρου Στιλέτου, έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με εκείνους που δολοφόνησαν τους γονείς του αιώνες πριν. Αλλά όταν σκοτώνεται ένας από τους πιο αγαπημένους του φίλους, αφήνοντας πίσω του μία κόρη που αγνοεί την κληρονομιά της, ο Ροθ θα πρέπει να καθοδηγήσει ο ίδιος την κοπέλα στο σκοτεινό κόσμο των βαμπίρ...
Η ζωή της Μπεθ Ράνταλ αλλάζει για πάντα όταν ένας μυστηριώδης άντρας εμφανίζεται μπροστά της μέσα στη νύχτα. Τα σκοτεινά του μάτια μιλούν κατευθείαν στην ψυχή της. Οι ιστορίες του για την κληρονομιά της την τρομάζουν. Αλλά το άγγιγμά του ξυπνά μια ασίγαστη πείνα που απειλεί να καταβροχθίσει και τους δυο τους...

Προσωπική άποψη:
Είναι γνωστό πως δεν διαβάζω άρλεκιν. Δεν είναι ότι τα σνομπάρω, ούτε αυτά τα ίδια, ούτε τους δημιουργούς τους και πολύ περισσότερο, τους αναγνώστες τους, αλλά έχοντας ντάνες ολόκληρες με λογοτεχνικά βιβλία που περιμένουν να διαβαστούν, δεν έχω την πολυτέλεια να αφιερώσω χρόνο σε κάτι άλλο. Ωστόσο, επειδή κάποιες φίλες μου με παρότρυναν, συστήνοντάς μου τη σειρά της "Αδελφότητας Του Μαύρου Στιλέτου" ως κάτι το διαφορετικό και το ιδιαίτερο, είπα να δώσω μια ευκαιρία. Και δύο πράγματα έχω να πω... Ευτυχώς που δεν αφήνω εγκαταλείπω σειρές, ακόμα κι αν δεν μου αρέσουν, έτσι, επειδή έχω βίτσια κι ευτυχώς που με είχαν προειδοποιήσει πως το πρώτο βιβλίο είναι πολύ μέτριο γιατί διαφορετικά, μπορεί και να έμπαινα στον πειρασμό και αυτό δεν θα το ήθελα γιατί θα αμαύρωνε τη φήμη μου.

Έξι βαμπίρ πολεμιστές, κυκλοφορούν στους δρόμους της Νέας Υόρκης εκτελώντας ένα καθήκον αιώνων. Ο Ροθ, είναι αρχηγός της Αδελφότητας αυτής και κληρονόμος ενός θρόνου που ποτέ δεν δέχτηκε να καταλάβει. Όταν ένας από τους καλύτερούς του φίλους σκοτώνεται από την δόλια επίθεση των αντιπάλων τους, αναλαμβάνει το καθήκον να οδηγήσει τη νόθα κόρη του στη μετάβαση εκείνη που είτε θα την οδηγήσει σε μια νέα ζωή ως βαμπίρ, είτε στο θάνατο. Η Μπεθ, δεν γνωρίζει τίποτα απ' όλα αυτά, μεγαλωμένη στον ανθρώπινο κόσμο και μάλιστα, χωρίς μια πραγματική οικογένεια. Δεν γνωρίζει ποιες είναι οι ρίζες της και όμως, παρά το αρχικό σοκ, δέχεται να ακολουθήσει τη μοίρα της που φανερώνεται απροκάλυπτα μπροστά της, όσο κι αν φοβάται τις αλλαγές που αυτή θα επιφέρει. Η έλξη ανάμεσα στους δυο τους, θα είναι άμεση και τόσο ισχυρή που ακόμα κι αν το θέλουν, δεν μπορούν να διαλέξουν ξέχωρα μονοπάτια αφού οι μοίρες τους, δέθηκαν τη στιγμή που συναντήθηκαν.

Δεν ξέρω για τα επόμενα βιβλία της σειράς, ωστόσο, το συγκεκριμένο, έχει πολλά θέματα. Πρώτα απ' όλα, έχει θέμα η γραφή της κυρίας Ward. Είναι τόσο απλοϊκή, σε σημείο υπερβολής ορισμένες στιγμές, ενώ παράλληλα, σε πολλά σημεία, επαναλαμβάνεται επικίνδυνα, φορτώνοντάς μας με πληροφορίες άνευ ουσίας και σημασίας οι οποίες απλά κουράζουν και εντέλει, δεν προσφέρουν τίποτα. Από 'κει κι έπειτα, κατά την προσωπική μου πάντα εκτίμηση, έχει προβλήματα και η ίδια η πλοκή της ιστορίας. Έχει κενά, δεν μας δίνει ουσιαστικές, ζωτικές πληροφορίες για την ιστορία της Αδελφότητας, παρά αποσπασματικά δεδομένα τα οποία πρέπει να συνδυάσουμε και τελικά, να υποθέσουμε τι μπορεί να ισχύει και όλα αυτά, μέσα σε ένα κύμα άσκοπης φλυαρότητας που δεν καταλαβαίνεις που μπορεί να αποσκοπεί. Από την άλλη, υπεραναλύει την δραστηριότητα του κακού της υπόθεσης, σημεία τα οποία είναι απίστευτα βαρετά και παρά του ότι είναι πιο πλούσια σε στοιχεία, απλά σου προκαλούν εκνευρισμό αφού δεν υπάρχει κάποια ισορροπία.

Και πάμε στο μεγαλύτερο πρόβλημα της ιστορίας... στους πρωταγωνιστές της! Αντιλαμβάνομαι ότι η Ward θέλει να παρουσιάσει ορισμένες, προβληματικές κατηγορίες ανθρώπων, ίσως δυσλειτουργικών, για διαφορετικούς λόγους κάθε φορά, πράγμα που είναι ενδιαφέρον και φιλόδοξο ως πρόθεση. Και δεν έχω ιδέα αν πράγματι στο μέλλον βελτιώνεται δραματικά στην προκειμένη όμως περίπτωση, αποτυγχάνει παταγωδώς να διαχειριστεί το ψυχολογικό προφίλ, όχι μόνο της Μπεθ αλλά, πολύ περισσότερο, του Ροθ, που στην πραγματικότητα, είναι ο πρωταγωνιστής της, ή τουλάχιστον, αυτή την εντύπωση σου αφήνει. Και όμως, ενώ ο Ροθ είναι ο κυρίαρχος, μοιάζει να υποσκελίζεται ή και να υποβαθμίζεται κάτω από τα βλέμματα άλλων χαρακτήρων, με την κατά τ' άλλα, αργή ροής της ιστορίας, να τον καταπίνει αμάσητο. Και είναι κρίμα γιατί έχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον ως προσωπικότητα και χαρακτήρας, που με θλίβει το γεγονός πως δεν μπόρεσα να τον απολαύσω στο μεγαλείο όπου θα μπορούσα, αν η συγγραφέας είχε χειριστεί το εν λόγω κομμάτι πιο σωστά.

Ξαναδιαβάζοντας τις παραπάνω παραγράφους, συνειδητοποιώ ότι ίσως να είμαι λίγο πιο σκληρή απ' όσο πρέπει, όχι γιατί το βιβλίο αξίζει καλύτερων σχολίων αλλά γιατί ανήκει σε μια κατηγορία πάνω στην οποία, δεν έχω μεγάλη αναγνωστική εμπειρία. Ωστόσο, δεν μετανιώνω για όλα όσα είπα γιατί το έκανα με πάσα ειλικρίνεια και με πραγματικά καλή διάθεση γιατί, ως βάση, "Η Αδελφότητα Του Μαύρου Στιλέτου" έχει όλες τις απαραίτητες προδιαγραφές να δώσει κάτι περισσότερο από ένα υπερφίαλο, φλύαρο, άνευρο και μη ουσιώδες paranormal αισθησιακό μυθιστόρημα. Και εδώ που τα λέμε, ακόμα και στο αισθησιακό κομμάτι, μπάζει και δεν μου έδωσε πια και κάτι το οποίο αξίζει αναστεναγμών και αναστάτωσης. Όπως και να ΄χει, και παραβλέποντας τα παραπάνω, έχει να πει μια ιστορία, έχει παρελθόν και δυνατότητα για ένα καλό μέλλον, στο οποίο ακόμα δεν έχω πάψει να ελπίζω, έχοντας εμπιστοσύνη στις φίλες μου που με παροτρύνουν να μην απογοητεύομαι και πως με περιμένουν εκπλήξεις και μάλιστα, ευχάριστες.
Βαθμολογία 6/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: J. R. Ward
Μεταφραστής: Τάπα Σοφία
Εκδόσεις: Anubis
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2012
Αρ. σελίδων: 544
ISBN: 978-960-497-479-5