Από τα πλέον σύγχρονα δείγματα manga, το "Nar Kiss" της Mariko Nekono που κυκλοφόρησε πριν από 2 μόλις χρόνια, το 2012, είναι μία από εκείνες τις περιπτώσεις που συνάντησα τυχαία σε κάποιο site και που από την περίληψη και μόνο, μου κίνησε την περιέργεια. Και πολύ καλά έκανε αφού το απόλαυσα μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο. Αποτελούμενο, λοιπόν, από 7 κεφάλαια συν ένα extra, συνόλου 215 σελίδων, με την υπογραφή των εκδόσεων Libre Shuppan και δημοσιευμένο στο περιοδικό "Magazine Be x Boy", θα τολμούσα να πω πως πρόκειται για must read στην κατηγορία του.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ MANGA:
Ο Honjou Naru είναι ένας νεαρός 18χρονος άντρας ο οποίος σπουδάζει στο ελεύθερο πανεπιστήμιο. Στην μέχρι τώρα ζωή του, δεν έχει συνάψει σχέση με καμία κοπέλα και αυτό, όχι γιατί ο ίδιος δεν θέλει, αλλά γιατί έχει μια πολύ συγκεκριμένη... ιδιοτροπία. Βλέπετε, ο Naru, πάσχει από ναρκισσισμό, κάτι το οποίο έγινε εμφανές από τότε που ήταν μόλις μωρό. Βέβαια, ο ναρκισσιστικός εαυτός του, ξυπνάει μονάχα όταν αντικρίσει το είδωλό του στον καθρέπτη, ένας εαυτός που μόνο συμπαθής δεν είναι. Για να μπορέσει να αντιμετωπίσει το πρόβλημά του αυτό, αναγκάζεται να φοράει ειδικούς φακούς όλη την ώρα. Μέχρι που μια μέρα, εξαιτίας ενός ατυχήματος, οι φακοί του σπάνε και εκείνος, πέφτει πάνω στον πιο ωραίο και δημοφιλή τύπο του πανεπιστημίου, τον Takashina Mamoru. Ανάμεσα στους δυο τους, δημιουργείται ένας ιδιαίτερος δεσμός ο οποίος ξεκινάει από μια ιδιόμορφη φιλία η οποία σταδιακά εξελίσσεται σε κάτι περισσότερο αφού ο Mamoru φαίνεται να είναι ο μοναδικός που μπορεί να αποτραβήξει τον Naru από την δίνη στην οποία τον βυθίζει ο ναρκισσιστικός του εαυτός. Βέβαια, ο δρόμος προς τη συνειδητοποίηση είναι μακρύς ενώ ο δεύτερος εαυτός του Naru, δεν φαίνεται να είναι πρόθυμος να παραδώσει τα όπλα τόσο εύκολα.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ:
- Δεδομένου ότι είμαστε Έλληνες, δεν μπορώ να μην παραδεχτώ πως το φρόνημα που συνδέεται με την καταγωγή μου, ξύπνησε διαβάζοντας το συγκεκριμένο manga το οποίο είναι σαφέστατα επηρεασμένο από την ελληνική μυθολογία και πιο συγκεκριμένα, από την ιστορία του Νάρκισσου, στην οποία μάλιστα γίνεται ακριβής αναφορά στις πρώτες, εισαγωγικές σελίδες, μια παράμετρος ιδιαίτερα όμορφη και γοητευτική. Εκτός αυτού, οφείλω να αναγνωρίσω στην δημιουργό πως δεν χρησιμοποιεί απλά τον μύθο μας, πολύ περισσότερο ως δική της ιδέα, αλλά αναφέρει ξεκάθαρα από που προέρχεται η έμπνευσή της, γεγονός που την τιμάει.
- Το ψυχογράφημα των χαρακτήρων είναι εξαιρετικό! Εκ διαμέτρου αντίθετοι, αλλά απόλυτα και ολοκληρωτικά αλληλοσυμπληρωματικοί. Ουσιαστικά, δεν μπορείς να φανταστείς τον έναν χωρίς τον άλλον αφού, κατά μία έννοια, ο ένας συμπληρώνει τις ατέλειες και τις αδυναμίες του άλλου. Και οι δυο τους, σε διαφορετική βάση, έχουν την εικόνα του ιδανικού, του τέλειου αρσενικού. Από την άλλη, ο καθένας από τους δύο, έχει τη δικιά του αδυναμία, η οποία κατά έναν παράδοξο και γοητευτικό τρόπο, βρίσκεται στο πρόσωπο του άλλου.
- Όσον αφορά το art του manga, είναι σχεδόν εξαιρετικό. Η δημιουργός έχει δώσει μεγάλη έμφαση στα πρόσωπα των ηρώων της, τα χαρακτηριστικά των οποίων εκφράζουν στον απόλυτο βαθμό κάθε συναίσθημα, είτε αυτό εκφράζεται με λόγια, είτε είναι εσωτερικό. Και οι πρωταγωνιστές της, ζουν πολλές εσωτερικές συγκρούσεις, διαφορετικής φύσεως ο καθένας, εξέχουσας σημαντικότητας ωστόσο, που λειτουργούν αμφίδρομα και σε κάθε περίπτωση, επηρεάζουν το πιθανό μέλλον και των δύο.
- Αν και λατρεύω τον Mamoru ως χαρακτήρα, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με αυτό που θα περίμενες από έναν άνθρωπο με το κοινωνικό status το δικό του, οφείλω να ομολογήσω πως ο Naru είναι ο χαρακτήρας εκείνος της ιστορίας που κλέβει τις εντυπώσεις. Δεν είναι το ότι είναι πιο καλοδουλεμένος, όχι με την παραδοσιακή έννοια του όρου, τουλάχιστον, αλλά θέλοντας και μη, έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον εκ φύσεως. Ο ναρκισσισμός του δίνεται με έναν τρόπο αρκετά διαφορετικό απ' ότι έχουμε συνηθίσει ή για να το θέσω πιο σωστά, απ' ότι θα περιμέναμε. Ουσιαστικά, δίνεται μέσα από ένα πρίσμα διπολικότητας, θέλοντας πιθανότατα να μας δώσει να καταλάβουμε πως κάθε πάθηση που βασίζεται στην ψυχολογία, μπορεί να έχει πολλές, διαφορετικές και ποικίλες απολήξεις.
- Ένα τελευταίο στοιχείο που οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στην ιστορία της Nekono, πέραν του τεχνικού σκέλους αλλά και της όποιας πρωτοτυπίας της ίδιας της πλοκής, είναι οι ισορροπίες που καταφέρνει να διατηρεί ανάμεσα στο συναίσθημα, το δράμα και την κωμικότητα -ακόμα κι αν κάποιες στιγμές αυτή είναι τραγελαφική- που συνοδεύει ορισμένες καταστάσεις που σχετίζονται άμεσα με το πρόβλημα του Naru, συνθέτοντας τελικά ένα κράμα που είναι απολαυστικό από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σελίδα.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ:
Αναμφίβολα ένα από τα manga εκείνα που θα το συνέστηνα σε όλους τους fans του είδους, μην σας πω ακόμα και σε αυτούς που δεν είναι. Αν μη τι άλλο, πρόκειται για ένα εξαιρετικά σύγχρονο και φρέσκο έργο, τόσο στο τεχνικό του σκέλος, όσο και ως προς την έμπνευση της ιστορίας, αλλά και ως προς την ανάπτυξη της δομής της. Εξαιρετικοί χαρακτήρες τους οποίους αγαπάς ισάξια και κερδίζουν ένα μέρος της καρδιάς σου, χωρίς καν να το προσπαθήσουν, άψογα δουλεμένοι εκφραστικά αλλά και ως προς την ψυχογραφική τους προσέγγιση και απόδοση. Και ναι, είναι μια ιστορία που μιλάει για την πραγματική αγάπη και για το που μπορεί αυτή να οδηγήσει. Για την αγάπη εκείνη που μπορεί να μας κάνει να αλλάξουμε, που μπορεί να μας κάνει να θέλουμε να παραδοθούμε ολοκληρωτικά σε αυτό που μας κυριεύει και τελικά, ίσως και να είναι αυτό που μπορεί να μας σώσει, από τις αδυναμίες μας, τον ίδιο μας τον εαυτό μας... δεν έχει σημασία από τι, αλλά η ένταση αυτού που μας προκαλεί βαθιά μέσα μας.