Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Βόρεια Καλιφόρνια, στη διάρκεια του βίαιου τέλους της δεκαετίας του
1960. Στις αρχές του καλοκαιριού, μία μοναχική και ψαγμένη έφηβη, η Ίβι
Μπόιντ, βλέπει μια παρέα κοριτσιών στο πάρκο, κι αμέσως σαγηνεύεται από
την ελευθερία τους, το αφρόντιστο ντύσιμό τους, την επικίνδυνη αύρα της
αμεριμνησίας τους. Η Ίβι δε θ’ αργήσει να υποκύψει στον μαγνητισμό της
Σούζαν, ενός μυστηριώδους μεγαλύτερου κοριτσιού, και να παρασυρθεί στους
κόλπους μιας σέκτας και του χαρισματικού ηγέτη της που σύντομα
πρόκειται να γράψουν ανατριχιαστική ιστορία. Κρυμμένο στους λόφους, το
εκτεταμένο, άναρχο και ρημαγμένο ράντσο της σέκτας αποπνέει ζόφο, στα
μάτια της Ίβι όμως είναι εξωτικό, συναρπαστικό, γεμάτο δονήσεις –ένα
μέρος στο οποίο θέλει απεγνωσμένα να γίνει δεκτή. Καθώς περνάει όλο και
περισσότερο χρόνο μακριά από τη μητέρα και τους οικείους ρυθμούς της
καθημερινής ζωής της, και με την εμμονική προσκόλλησή της στη Σούζαν να
δυναμώνει, η Ίβι αδυνατεί να συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται ολοένα και
πιο κοντά στην αδιανόητη βία, και σ’ εκείνη την κομβική στιγμή στη ζωή
ενός κοριτσιού όπου τα πράγματα μπορούν να πάρουν τη χειρότερη δυνατή
τροπή.
Το συγκλονιστικό πρωτόλειο μυθιστόρημα της Έμα Κλάιν μαγεύει με την απαράμιλλη γραφή του και καθηλώνει με την κοφτερή σαν ξυράφι, απρόσμενα βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης ψυχής. Τα Κορίτσια είναι ένα λαμπρό λογοτεχνικό έργο –κι ένα ανεξίτηλο πορτρέτο των κοριτσιών, και των γυναικών που θα μεγαλώσουν να γίνουν.
Το συγκλονιστικό πρωτόλειο μυθιστόρημα της Έμα Κλάιν μαγεύει με την απαράμιλλη γραφή του και καθηλώνει με την κοφτερή σαν ξυράφι, απρόσμενα βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης ψυχής. Τα Κορίτσια είναι ένα λαμπρό λογοτεχνικό έργο –κι ένα ανεξίτηλο πορτρέτο των κοριτσιών, και των γυναικών που θα μεγαλώσουν να γίνουν.
Προσωπική άποψη:
"Τα κορίτσια" είναι το πρώτο μυθιστόρημα της Emma Clein, η οποία έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις πιο φιλόδοξες και ανερχόμενες συγγραφείς της γενιάς της, με το "πρωτάκι" της να μεταφράζεται και να κυκλοφορεί σε περισσότερες από 35 χώρες παγκοσμίως, σε χρόνο ρεκόρ. Μια νέα φωνή της αμερικάνικης λογοτεχνίας, ο ντόρος γύρω από την οποία δεν γίνεται να μην σε κάνει να αναρωτηθείς, πριν καλά καλά πάρεις το έργο της στα χέρια σου, αν πραγματικά τον αξίζει. Πριν, λοιπόν, ξεκινήσω την προσωπική μου ανάλυση, οφείλω να τονίσω κάτι. Όπως προανέφερα, η Clein είναι μια καθαρά αμερικάνικη λογοτεχνική φωνή. Αυτό σημαίνει πως δεν είναι για όλους, όχι γιατί είναι καλή ή κακή σε αυτό που κάνει, αλλά επειδή το κάνει με έναν τρόπο και μια αισθητική που το Ευρωπαϊκό κοινό, θέλοντας και μη, δεν μπορεί πάντοτε να ταυτιστεί, πράγμα που θα αναλύσω στη συνέχεια.
Βρισκόμαστε, λοιπόν, στην Αμερική, στο τέλος της δεκαετίας του '60, της "εποχής των λουλουδιών", του ελεύθερου έρωτα, του αντιπολεμικού αγώνα, της αντικουλτούρας και εναντίωσης απέναντι σε μια καταναλωτική κοινωνία. Μιας εποχής όπου τα ναρκωτικά, το σεξ, ο έρωτας και τα κοινόβια βρίσκονται σε πρώτο πλάνο, μαζί με την εσωτερική αναζήτηση των νέων που αναζητούν την πνευματικότητα και την ισορροπία τους, αλλά διεκδικούν παράλληλα και τις ατομικές τους ελευθερίες. Η Ίβι είναι ένα 14χρονο κορίτσι, το οποίο σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής της, όπου πρέπει να διαχειριστεί το διαζύγιο των γονιών της αλλά και το γεγονός πως μετά το καλοκαίρι αυτό, θα σταλεί εσωτερική σε ένα ακριβό σχολείο, θα συναντήσει τα κορίτσια που θα της αλλάξουν τη ζωή, και που με τα πολύχρωμα ρούχα τους και την αύρα τους θα την παρασύρουν σ' έναν κόσμο που η ίδια ούτε ονειρευόταν πως υπήρχε και που, όμως, θα αποδειχτεί πολύ διαφορετικός απ' ότι πίστεψε αρχικά.
Ακόμα κι αν δεν το γνωρίζει κανείς πριν να διαβάσει το βιβλίο, δεν θα δυσκολευτεί να καταλάβει πως η συγκεκριμένη ιστορία είναι εμπνευσμένη από τη δολοφονική δράση του Τσάρλς Μάνσον και της "οικογένειας" που αυτός δημιούργησε, στα πλαίσια μιας διαταραγμένης προσπάθειας εξυγίανσης της ανθρώπινης κοινωνίας. Φυσικά, τα ονόματα έχουν αλλαχτεί, αλλά η εποχή και η δράση της αρρωστημένης αυτής δολοφονικής ομάδας, όχι. Εκεί ακριβώς είναι που εντοπίζει κανείς τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία της ιστορίας της Clein. Η συγγραφέας έχει καταφέρει να αναπαραστήσει άψογα και με έμφαση στις λεπτομέρειες, μια περίοδο που σημάδεψε με πολλούς τρόπους την σύγχρονη Ιστορία, εστιάζοντας, όμως, όχι στον ίδιο τον Μάνσον, αλλά στα κορίτσια εκείνα που τυφλά και πειθήνια υπάκουαν κάθε του εντολή, όσο άγρια και παράλογη κι αν ήταν αυτή, με αποτέλεσμα, σε μια προσπάθεια να ανακαλύψουν τον εαυτό τους, να καταλήξουν να τον χάσουν μέσα σε ένα λουτρό αίματος και σε ένα κύμα αδικαιολόγητης βίας, παρά που, ξεκάθαρα, η Clein προσπαθεί να μας πείσει για το αντίθετο.
Επιμένοντας πολύ στην αποτύπωση των ψυχογραφημάτων, αλλά και στην χαρτογράφηση των κοριτσίστικων, έφηβων συμπεριφορών, η Clein επιχειρεί να μας κάνει να κατανοήσουμε τον τρόπο σκέψης τους, θέλοντας να μας πείσει πως περισσότερο από θύτες, υπήρξαν θύματα της περιέργειάς τους, των ανασφαλειών τους, μα και του περίπλοκου τρόπου που σκέφτεται και λειτουργεί το μυαλό στην ευαίσθητη αυτή ηλικία, όπου πολύ εύκολα μπορεί να χειραγωγηθεί και να οδηγηθεί σε μονοπάτια σκοτεινά χωρίς επιστροφή. Και ναι, πρέπει να παραδεχτώ πως στο κομμάτι αυτό η συγγραφέας έχει κάνει πολύ καλή δουλειά, καταφέρνοντας να προβληματίσει τον αναγνώστη και να τον οδηγήσει σε αναλογιστικές σκέψεις για το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα, πολύ περισσότερο την εποχή όπου λαμβάνουν χώρα τα γεγονότα της ιστορίας της, μέσα σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, αλλά και πόσο δύσκολο είναι ν' αποφύγεις το να ελεγχθείς απ' αυτήν και τα πρέπει που σου επιβάλλει, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Πιο πριν αναφέρθηκα σε θετικά και αρνητικά στοιχεία, και ίσως μέχρι τώρα να μην έχετε καταλάβει που εντοπίζω τα δεύτερα. Αυτά έχουν να κάνουν, κυρίως, με την αφήγηση και το ρυθμό αυτής, που είναι ομολογουμένως αρκετά αργή, με αποτέλεσμα, σε προσωπικό πάντα επίπεδο, να δυσκολευτώ να μπω στην καρδιά της ιστορίας και να παρακολουθήσω τη δράση της. Βέβαια, όσο αυτή εξελίσσεται, τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα, αλλά δεν παύει να υπάρχει αυτό το καμπανάκι της προσωπικής ηθικής που χτυπάει βαθιά μέσα μας, και που καθιστά ορισμένες καταστάσεις ενοχλητικές, ακόμα και ακατανόητες, επειδή η λογική είναι αυτή που υπερισχύει του συναισθήματος σε περιπτώσεις όπως η συγκεκριμένη. Επιπλέον, παρά που υποτίθεται πρόκειται για μυθοπλασία, δεν αναιρείται το γεγονός πως τα περιστατικά που περιγράφονται μέσα στην ιστορία της Clein, είναι αληθινά, και το γεγονός πως έχουν αλλαχθεί τα ονόματα, δεν αλλάζει και την πραγματικότητα, οπότε δεν μπορούμε να μην ταυτίζουμε ορισμένες καταστάσεις μεταξύ τους. Με πολύ απλά λόγια, "Τα κορίτσια" είναι ένα κοινωνικό θρίλερ που ναι μεν διαβάζεται με ενδιαφέρον, που είναι καλογραμμένο και βασισμένο πάνω σε αυστηρή μελέτη, αλλά που δεν είναι τόσο εντυπωσιακό όσο θέλει να παρουσιάζεται.
Βαθμολογία 7/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Emma Clein
Μεταφραστής: Τσιρώνη Έφη
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2016
Αρ. σελίδων: 400
ISBN: 978-618-01-1668-7
1 Σχόλια:
Εμένα μου φαίνεται τελείως άρρωστο που δικαιολογεί κατά κάποιο τρόπο τις βίαιες πράξεις αυτών των νεαρών γυναικών. Κι εξάλλου, όταν έγιναν τα εγκλήματα, τα περισσότερα μέλη της οργάνωσης ήταν ενήλικες, όπως έχω διαβάσει στη Wikipedia τουλάχιστο.
Δημοσίευση σχολίου