"Καράβια που έπαιξαν με τη φωτιά" των Αντώνη Παπαθεοδούλου, Μαρίας Αγγελίδου & Χρήστου Κούρτογλου
Όταν ένα καράβι βουλιάξει, πώς γίνεται η φωτιά που κουβαλούσε στο αμπάρι του να μείνει στον αφρό... και να μη σβήσει;
Τι θα γίνει άραγε ο μαθητευόμενος πιλότος ποταμόπλοιων Σαμ όταν μεγαλώσει;
Πόσα καράβια κάηκαν για χάρη ενός και μόνο πειρατικού νησιού;
Πόσα χρόνια μπόρεσε να αντέξει στο απόλυτο σκοτάδι, το ίδιο το καράβι του Ήλιου;
Καράβια πραγματικά και φανταστικά, της μυθολογίας και της λογοτεχνίας, της αρχαίας αλλά και πρόσφατης ιστορίας, μας καλούν να σαλπάρουμε μαζί τους σε ένα ταξίδι στο χώρο και το χρόνο, σε ένα ταξίδι όπου όλα μπορούν να ειπωθούν ως ιστορία ναυτική.
Τα δύο πρώτα βιβλία της σειράς έχουν διακριθεί από τον Κύκλο του Ελληνικού παιδικού βιβλίου, κι έχουν ενταχθεί στη διεθνή λίστα White Ravens.
"Καράβια που ταξίδεψαν την περιέργεια" των Αντώνη Παπαθεοδούλου, Μαρίας Αγγελίδου & Χρήστου Κούρτογλου
Γιατί στο Καλυψώ αρέσει να κάθεται ανάποδα, με την καρίνα πάνω και τη γέφυρα μες στο νερό;
Ποιο καράβι ήταν αυτό που χώρεσε την πιο αχόρταγη απ’ όλες τις περιέργειες του κόσμου;
Υπάρχουν άραγε αρχαία καράβια… ολοκαίνουργια;
Ποιο καράβι ήταν που έκανε τον Μεγαλέξαντρο να κλάψει; Και γιατί;
Ως πού θέλησε να φτάσει το Βάσα, το καμάρι του βασιλικού στόλου, με το γενναίο μακροβούτι του;
Καράβια πραγματικά και φανταστικά, της μυθολογίας και της λογοτεχνίας, της αρχαίας αλλά και πρόσφατης ιστορίας, μας καλούν να σαλπάρουμε μαζί τους σε ένα ταξίδι στο χώρο και το χρόνο, σε ένα ταξίδι όπου όλα μπορούν να ειπωθούν ως ιστορία ναυτική.
Τα δύο πρώτα βιβλία της σειράς έχουν διακριθεί από τον Κύκλο του Ελληνικού παιδικού βιβλίου, κι έχουν ενταχθεί στη διεθνή λίστα White Ravens.
"Στον βυθό των ονείρων" του Γιάννη Ψυχοπαίδι
Ο εικαστικός Γιάννης Ψυχοπαίδης εμπνέεται από την Οκτάνα, ενός εκ των κορυφαίων έργων της ελληνικής λογοτεχνίας και παρουσιάζει έναν τόμο με 39 έργα ζωγραφικής και επιλεγμένα αποσπάσματα του έργου.
Τα έργα που περιλαμβάνονται στην έκδοση θα εκτεθούν στην γκαλερί Ζουμπουλάκη 27 Μαρτίου-5 Απριλίου 2018.
Οκτάνα θα πη αληθινή ελευθερία και όχι εκείνη η φοβερά ειρωνεία, να λέγεται ελευθερία ό,τι χωρεί ή ό,τι εναπομένει στα ελάχιστα περιθώρια που αφήνουν στους ανθρώπους οι απάνθρωποι νόμοι των περιδεών και των τυφλών ή ηλιθίων.
Όπως γράφει ο Γιάννης Ψυχοπαίδης στον πρόλογο του βιβλίου: «…Το μεγάλο ζητούμενο κάθε δημιουργίας είναι να εκπέμψει –εν όψει όλων των καιρών– έναν οίστρο ζωής, και όπως για τον ποιητή οι λέξεις μοιάζουν με πηλό από τον οποίο ο ερημίτης του λόγου πλάθει νέες λέξεις, έτσι και για τον ζωγράφο ο πηλός είναι οι γραμμές και τα χρώματα, η γραμματική και το συντακτικό μιας νέας γλώσσας που ζητά να κάνει δυνατό το αδύνατο, να αναπαραστήσει έναν κόσμο όχι όπως είναι αλλά μονάχα όπως θα μπορούσε να είναι...».
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου