Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Σημειωμένα χαρτονομίσματα κι ένα περίστροφο. Τα αποτυπώματα δείχνουν τον ένοχο. Ο Βίλιαμ Βίστιν έχει τις αμφιβολίες του. Οι έρευνες οδηγούνται σε αδιέξοδο… Κατεβαίνει στο υπόγειο. Η ατμόσφαιρα είναι βαριά και πνιγηρή. Το τεράστιο σκουριασμένο χρηματοκιβώτιο του παππού της είναι κλειδωμένο.
Η Σοφίε Λουν δεν είναι σίγουρη πως θέλει να δει το περιεχόμενό του.
Ο διαβόητος λαθρέμπορος ναρκωτικών Φρανκ Μαντ πέθανε τον χειμώνα που πέρασε, αφήνοντας κληρονομιά αυτό το ερειπωμένο σπίτι. Σίγουρα κάτι ύποπτο κρύβεται εκεί μέσα…
Την ίδια εποχή εξαφανίζεται μυστηριωδώς ένας οδηγός ταξί, ενώ έξι μήνες μετά μια νεαρή κοπέλα δολοφονείται με δύο σφαίρες.
Αναπάντεχα, μια σημαντική μαρτυρία στρέφει τις υποψίες σε έναν σεσημασμένο κακοποιό, ο οποίος βρίσκεται ήδη στη φυλακή, και όλοι είναι πρόθυμοι να αρπάξουν αυτή τη λύση, ακόμα κι αν δεν ταιριάζει απόλυτα με τα γεγονότα. Όλοι εκτός από τον επιθεωρητή Βίστιν…

Προσωπική άποψη:
"Αδιέξοδο"! Ένας απόλυτα ταιριαστός τίτλος για την δέκατη περιπέτεια του επιθεωρητή Βίλιαμ Βίστιν, τέταρτη για εμάς εδώ, στην Ψαροκώσταινα -αν και υποψιάζομαι πως πολύ σύντομα οι εκδόσεις Διόπτρα θα καταφύγουν σε πρότερους τίτλους της σειράς, προκειμένου να ικανοποιήσουν τους διψασμένους fans του Horst. Μια περιπέτεια αρκετά διαφορετική από τις προηγούμενές του, τόσο ως προς την ουσία της, όσο και ως προς την αξιοποίηση των ευρύτερων παραμέτρων της και των στοιχείων που ιο συγγραφέας της θέλησε να σταθεί επιδεικνύοντάς μας, προς μεγάλη μας χαρά κι έκπληξη, κι άλλα ταλέντα του, μα και πτυχές του εαυτού του -και όχι μόνο.

Δεδομένου ότι η υπόθεση του βιβλίου είναι αρκετά περίπλοκη και μπερδεμένη, δεν θα μπω στη διαδικασία να σας πω πολλά σχετικά με την πλοκή, όχι επειδή δε δύναμαι να το κάνω, αλλά γιατί το θεωρώ λάθος. Όταν ένα κουβάρι είναι τόσο πολύ μπλεγμένο που αρχικά μοιάζει να μην βγάζει κανένα απολύτως νόημα, και, όμως, φτάνει η στιγμή εκείνη που βρίσκεις τις διαφορετικές άκρες του και ξετυλίγεις τα νήματα ένα προς ένα, με αποτέλεσμα να οδηγηθείς, όχι σε ασφαλή συμπεράσματα, αλλά στα συμπεράσματα που πρέπει να οδηγηθείς, τότε πρόκειται για ένα "ταξίδι" που πρέπει να το πραγματοποιήσεις μόνος σου, γιατί η ελλιπής γνώση μπορεί να σε κάνει να πάρει μονοπάτια που θα σε οδηγήσουν σε λάθος δρόμο, τελικά.

Συνήθως, οι τόσο περίπλοκες ιστορίες δεν είναι και πολύ του γούστου μου, πράγμα που οφείλεται, κυρίως, στην αδυναμία της πλειοψηφίας των συγγραφέων της αστυνομικής λογοτεχνίας, να συράψουν αυτά τα τόσα πολλά και διαφορετικά στοιχεία, μεταξύ τους, ώστε να έχουν λογική και νόημα. Ο Horst, λοιπόν, τα πετυχαίνει όλα αυτά, και όλα τα δεδομένα του έρχονται την κατάλληλη στιγμή, στο σωστό χρόνο και μέρος, για να "κολλήσουν" μεταξύ μας, προσφέροντάς μας, στο σύνολό της, μια σφιχτοδεμένη πλοκή που, αν εξαιρέσουμε ένα μικρό σημείο λίγο μετά τα μισά του βιβλίου όπου γίνεται η επιλεγόμενη "κοιλίτσα", μας καθηλώνει και που τροφοδοτεί συνεχώς και αδιαλείπτως το ενδιαφέρον μας.

Αυτό, όμως, που ξεχωρίζει, και που λάτρεψα, στο συγκεκριμένο βιβλίο, δεν είναι τόσο το αστυνομικό, μυστηριώδες σκέλος του, όσο η εξέλιξη του Βίστιν ως χαρακτήρα. Αν και καθόλα ειλικρινής -στοιχείο που ίσως να τον καθιστά και κάπως ευάλωτο, συνδυαστικά με την εσωτερική ευαισθησία που διαθέτει-, γεγονός που μας έχει επιτρέψει να δούμε και την καλή και την κακή πλευρά του εαυτού του, μέχρι σήμερα δεν είχε υπάρξει ποτέ πιο ανθρώπινος και προσιτός απ' ότι στο "Αδιέξοδο". Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, μοιάζει να θέλει να παλέψει για τον εαυτό του, για τη ζωή του, για τον έρωτα, για την σχέση του με την κόρη του, που σύντομα θα του χαρίσει μία ακόμα ιδιότητα, αυτή του παππού. Ένιωσα σα να είδα έναν Βίστιν που θα μπορούσε να είναι ο γείτονας της διπλανής πόρτας, ένας άνθρωπος πιο οικείος και πιο ευκολοπλησίαστος, που αν και δεν είναι πάντα εύκολο, ψάχνει τις σωστές ισορροπίες ανάμεσα στη δουλειά και την οικογένεια, στην επαγγελματική και προσωπική του ζωή.

Εν κατακλείδι, στο μεγαλύτερο μέρος της αφήγησής του, το "Αδιέξοδο", είναι ένα μυθιστόρημα με αρκετή ένταση και γρήγορους ρυθμούς, με σταθερή ροή γεγονότων και μια πολυπλοκότητα που ναι μεν προβληματίζει αλλά που, ευτυχώς, δεν κουράζει τον αναγνώστη. Αυτό, όμως, που επιμένω πως θα εκτιμήσει το σύνολο του κοινού, είναι η τρομερή ανάπτυξη του ψυχογραφήματος του Βίστιν και το πως αυτή επηρεάζει την αλληλεπίδρασή του με τους γύρω του, είτε μιλάμε για συναδέλφους, είτε για οικείους του, γεγονός που θεωρώ πως δίνει πολύ καλό υλικό και για τη συνέχεια της σειράς. Πραγματικά, είμαι περίεργη να δω πως ο Horst θα αξιοποιήσει αυτή τη νέα πλευρά του Βίστιν και πως αυτή θα επηρεάσει, ή όχι, την ενεργό του δράση.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Lier Jorn Horst
Μεταφραστής: Παπαγρηγοράκη Δέσποινα
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 504
ISBN: 978-960-605-405-1