Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Στην αποψινή δεξίωση, κάποιος θα δολοφονηθεί. Δεν θα μοιάζει με φόνο κι έτσι ο ένοχος θα παραμείνει ασύλληπτος. Αν αποκαταστήσεις αυτή την αδικία θα σου δείξω την έξοδο.
Προοριζόταν για γιορτή, καταλήγει όμως σε τραγωδία. Ενώ στον ουρανό σκάνε πυροτεχνήματα, η Έβελιν Χαρντκάστλ σκοτώνεται. Δεν θα πεθάνει, όμως, μόνο μια φορά. Ώσπου να καταφέρει να εξιχνιάσει τον φόνο της ο Έιντεν –ένας από τους προσκεκλημένους στο πάρτι στο Μπλάκχιθ– η μέρα θα επαναλαμβάνεται, ξανά και ξανά. Και κάθε φορά, θα τελειώνει με τον ίδιο μοιραίο πυροβολισμό. Ο μόνος τρόπος να σπάσει ο κύκλος είναι ο εντοπισμός του δολοφόνου.

Προσωπική άποψη:
Το Σαββατοκύριακο που πέρασε έζησα μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και καθηλωτική εμπειρία. Μπορεί να είχα διαβάσει πολλά, να περίμενα ακόμα περισσότερα, αλλά η πραγματικότητα ξεπέρασε κάθε φαντασία και κάθε προσδοκία που μπορεί να είχα μέχρι τη στιγμή που πήρα στα χέρια μου το πολυαναμενόμενο βιβλίο του Stuart Turton, το πρώτο που έγραψε στη ζωή του, "Οι επτά θάνατοι της Έβελιν Χαρντκάστλ", που κυκλοφόρησε μόλις την Πέμπτη που μας πέρασε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Ένα βιβλίο που έχει χαρακτηριστεί ξεχωριστό και ιδιαίτερο στον κόσμο των θρίλερ μυστηρίου και όχι άδικα, αφού είναι πολλά περισσότερα από αυτό, μα και πολλά περισσότερα απ' αυτά που μπορεί κανείς να περιγράψει.

Η ιστορία μας ξεκινάει με τον αφηγητή αυτής, το όνομα του οποίου μαθαίνουμε στην πορεία, να ξυπνάει καταμεσής της νύχτας σε ένα δάσος, φωνάζοντας ένα γυναικείο όνομα και μην έχοντας την παραμικρή ανάμνηση του ποιος είναι και γιατί βρίσκεται εκεί. Περπατώντας μέσα στο δάσος, φτάνει σε ένα τεράστιο, και κάπως τρομακτικό, αρχοντικό, και εκεί ανακαλύπτει πως είναι φιλοξενούμενος της οικογένειας Χαρντκάστλ. Λίγο αργότερα, μαθαίνει το όνομά του -Σεμπάστιαν-, πως είναι γιατρός και στενός φίλος του γιου της οικογένειας. Όλα φαίνεται να κυλάνε ομαλά, μέχρι που το επόμενο πρωί, όταν ξυπνήσει, ο Σεμπάστιαν θα διαπιστώσει πως η ψυχή του βρίσκεται σε ένα διαφορετικό σώμα και όχι στο δικό του -στο σώμα κάποιου άλλου καλεσμένου και φιλοξενούμενου της οικογένειας-, πράγμα που θα συμβαίνει με διαφορετικό σώμα κάθε μέρα, μέχρι να ανακαλύψει την πραγματική αλήθεια πίσω από τον τραγικό θάνατο της κόρης της οικογένειας, Έβελιν, που αν και φαντάζει με αυτοκτονία, μάλλον δεν είναι έτσι, και που επαναλαμβάνεται κάθε βράδυ.

Όπως προανέφερα, το βιβλίο αυτό είναι το πρώτο που φέρει την υπογραφή του συγγραφέα, που μέχρι πριν δύο χρόνια ήταν ένας ελεύθερος ταξιδιωτικός δημοσιογράφος, πράγμα που σημαίνει πως ναι μεν ήξερε να γράφει, αλλά που κανείς δεν φανταζόταν πως θα μπορούσε να αξιοποιήσει τα ταλέντο του αυτό με τόσο μοναδικό τρόπο. Βέβαια, κατά πως φαίνεται, ισχύει η θεωρία πως τα ταξίδια "ανοίγουν το μυαλό μας", μια θεωρία που ο Turton μετέφερε στην πράξη δημιουργώντας ένα από τα πιο ενδιαφέροντα, πολύπλοκα και ξεχωριστά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει, όχι μόνο το τελευταίο διάστημα, αλλά όλα αυτά τα χρόνια που είμαι αναγνώστρια. Ένα βιβλίο που συνδυάζει το θρίλερ μυστηρίου με την αστυνομική αισθητική που συναντάμε στα βιβλία της Christie, με νότες σύγχρονου φανταστικού, παντρεύοντάς τα όλα αυτά με το υπερφυσικό, χαρίζοντας στο όλο σύνολο μια σχεδόν μεταφυσική μαγική διάσταση που μας παγώνει το αίμα. 

Όλα τα παραπάνω είναι ο λόγος που το συγκεκριμένο βιβλίο δεν μπορούμε να το κατατάξουμε σε κάποιο συγκεκριμένο είδος, αφού η ταυτότητά του είναι τέτοια που του δίνει κάθε δικαίωμα να αντιστέκεται σε οποιουδήποτε είδους κατηγοριοποίηση. Σίγουρα, δεν είναι ένα βιβλίο σαν τα άλλα, αλλά είναι το βιβλίο αυτό που θέλει ο ίδιος του ο συγγραφέας να είναι. Ένα πολυδιάστατο μυθιστόρημα, τα πολλαπλά στοιχεία του οποίου μας ταξιδεύουν σε μια αφήγηση που ξεκινάει μεν κάπως αργά, αλλά που όσο εμβαθύνει, τόσο κορυφώνεται η έντασή της, ενώ από τη μέση και μετά αρχίζει να τρέχει με ρυθμούς σχεδόν ιλιγγιώδεις, αναμειγνύοντας το μυστήριο μιας δολοφονίας με την υπερφυσική επανάληψη αυτού, μα και με οικογενειακά δράματα που προσδίδουν έναν πιο γήινο και ανθρώπινο χαρακτήρα στο όλο εγχείρημα, μα και μια ακόμα οπτική σε μια ιστορία που δεν μπορείς να είσαι σίγουρος πως ξεκίνησε ή το που θα καταλήξει.

Μπορεί να έχουμε να κάνουμε με ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο που οδηγεί σε μια αυτοκτονία-δολοφονία, την ίδια στιγμή, όμως, όσον αφορά το ανθρώπινο δράμα που περιπλέκεται με τις εξελίξεις, βλέπουμε να υπάρχει μια διαφορετική ροή πραγμάτων κάθε μέρα, με τα δεδομένα να διαφοροποιούνται σε κάθε σώμα που βρίσκεται ο Σεμπάστιαν, εξαιτίας δύο διαφορετικών παραγόντων. Ο πρώτος έχει να κάνει με τη δύναμη που αποκτούν οι φιλοξενούμενοι των Χαρντκάστλ μέρα με τη μέρα και μέσα από την επανάληψη της ίδιας μέρας που σαν να είναι η ίδια που τους τρέφει με κάποιον παράξενο και παράδοξο τρόπο. Ο δεύτερος έχει να κάνει με τον ίδιο τον Σεμπάστιαν και την προσπάθειά του να παραμείνει ο ίδιος, σε όποιο σώμα κι αν βρίσκεται, με την ψυχή του, όμως, να μην μπορεί να παραμείνει ανεπηρέαστη από την ηθική, ή την έλλειψη αυτής, του ξενιστή του, σαν αυτή να παρεμβάλλει, παρά τη θέλησή του, στη δικιά του ηθική και κρίση.

Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την τεχνική της αμφίδρομης αφήγησης, με αυτήν να μας ταξιδεύει συνεχώς μπρος πίσω στον χρόνο, μπερδεύοντάς μας ακόμα περισσότερο από τη μία, μα και δίνοντάς μας στοιχεία που αν τα συνδέσουμε με ψυχραιμία και λογική μάς βοηθάνε, όχι να φτάσουμε στη λύση του μυστηρίου, αλλά σίγουρα το να ξεμπλέξουμε κάποια από τα νήματα της ιστορίας αυτής, που μοιάζει με ένα roller coster -είναι γεμάτη στροφές, αναταράξεις, εκπλήξεις και συνεχώς μας οδηγεί σε διαφορετικά σημεία απ' αυτά που περιμέναμε και υποθέταμε, κρατώντας μας συνεχώς σε εγρήγορση, μα και εκπλήσσοντάς μας χωρίς να μας στερεί ούτε για μια στιγμή το ενδιαφέρον και την αγωνία μας για το τι πρόκειται ν' ακολουθήσει. Αντιλαμβάνονται πως ένα τέτοιο αφηγηματικό χρονοδιάγραμμα δεν είναι πάντοτε εύκολο να το παρακολουθήσει ο αναγνώστης, αλλά αν αναλογιστούμε την φύση του μυθιστορήματος αυτού, τότε αντιλαμβανόμαστε πως η αφήγηση αυτή είναι η μοναδική που του ταιριάζει, γιατί ενισχύει ακόμα περισσότερο το ύφος και τα επιμέρους στοιχεία του που το καθιστούν τόσο ιδιαίτερο.

Κάθε καλεσμένος στην έπαυλη Μπλάκχιθ έχει τα δικά του μυστικά και το καθένα απ' αυτά παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, ακόμα κι αν δεν το αντιλαμβανόμαστε αρχικά, προκειμένου ο ήρωάς μας να μπορέσει να δώσει μια απάντηση που θα ξεδιαλύνει το μυστήριο της αυτοκτονίας-δολοφονίας της Έβελιν, σπάζοντας έτσι τον ατέρμονο κύκλο της επανάληψης της φρίκης του θανάτου της. Θα ήθελα να σας το αναλύσω κι άλλο, η αλήθεια είναι, αλλά θα προτιμήσω να μην το κάνω γιατί, πραγματικά, η ιστορία αυτή, όσο περίπλοκη κι αν είναι και όσο κι αν σας δυσκολέψει η ανάγνωσή της, είναι ένα αναγνωστικό ταξίδι που αξίζει και που πρέπει να το κάνετε, με συγκέντρωση και σοβαρότητα, όχι για να λύσετε μόνοι σας τον γρίφο -σχεδόν το αποκλείω να συμβεί-, αλλά για να μην έχετε την παραμικρή απορία όταν φτάσετε στο συγκλονιστικό φινάλε αυτής. Το σίγουρο, πάντως, είναι πως το βιβλίο αυτό δικαίως έχει τη φήμη που έχει, μα και το ότι δημιουργεί μια νέα, σύγχρονη σχολή στο είδος. Ήδη ανυπομονώ για το επόμενο βιβλίο του συγγραφέα -που έρχεται το προσεχές φθινόπωρο, τουλάχιστον στα αγγλικά.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Stuart Turton
Μεταφραστής: Τσαπακίδης Θοδωρής
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2020
Αρ. σελίδων: 592
ISBN: 978-618-03-2038-1