Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Οι συζητήσεις είναι πάντα επικίνδυνες, όταν έχει κανείς να κρύψει κάτι.
Η Μις Μαρπλ δεν απολαμβάνει και τόσο πολύ τις διακοπές της στην Καραϊβική. Σίγουρα, η ζέστη και ο ήλιος κάνουν καλό στους ρευματισμούς της και το θέρετρο είναι σωστός Παράδεισος. Αλλά αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα: στον Παράδεισο, δεν συμβαίνει ποτέ τίποτε.
Ο ταγματάρχης Πάλγκρεϊβ δίπλα της, που της διηγείται ιστορίες από τα χρόνια του στο στρατό, μεγαλώνει την πλήξη της. Ώσπου αρχίζει να της λέει για έναν δολοφόνο που παραμένει ασύλληπτος εκεί γύρω. Πάνω στο καλύτερο, όμως, η προσοχή του αποσπάται. Και την άλλη μέρα, είναι πια νεκρός…
Η Μις Μαρπλ είναι σίγουρη πως δεν πρόκειται για σύμπτωση. Και δεν θα ησυχάσει αν δεν βρει τον δολοφόνο. Επιτέλους, αυτές οι διακοπές αρχίζουν ν’ αποκτούν κάποιο ενδιαφέρον!

Προσωπική άποψη:
Στη δέκατη περιπέτειά της, η Μις Μαρπλ αποφασίζει να πάει διακοπές -σαν κι εμένα καλή ώρα. Όπως κι εγώ, έτσι κι εκείνη, επέλεξε ένα θέρετρο -τι Ξυλόκαστρο, τι Καραϊβική-, με ήλιο και θάλασσα, έπειτα από προτροπή του ανιψιού της. Και μπορεί εγώ να μην έχω ρευματισμούς που να πρέπει να κάνω κάτι για να απαλλαγώ από αυτούς, αλλά σίγουρα δεν έχω τη διάθεση και την ενέργεια της αγαπημένης μας ντετέκτιβ, που ούτε στις διακοπές της δεν μπορεί να ησυχάσει και να καθίσει στ' αβγά της, απολαμβάνοντας την άδειά της. Βέβαια, αν είχε περάσει ένα εξάμηνο με την απειλή του covid-19, και ό,τι αυτό συνεπάγεται, στο κεφάλι της, να είχε άλλη στάση απέναντι στο θέμα διακοπών, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Στις διακοπές αυτές γνωρίζει τον ταγματάρχη Πάλγκρεϊβ, που όπως κάθε άντρας που έχει υπηρετήσει θητεία στο στρατό, μιλάει συνεχώς γι' αυτόν, αφηγούμενος ιστορίες που στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρουν κανέναν -ναι, άντρες, αυτή είναι η αλήθεια... όσο δεν σας ενδιαφέρει το όνειρο που είδαμε χθες, άλλο τόσο δεν μας ενδιαφέρουν οι ιστορίες σας από τον στρατό- και που κάνουν την γλυκύτατη ντετέκτιβ να πεθαίνει από πλήξη, λες και δεν βαριόταν ήδη εξαιτίας της ηρεμίας και της ρουτίνας που επιφέρουν οι διακοπές. Και εκεί που δεν το περιμένει, συμβαίνει το αναπάντεχο! Ο Πάλγκρεϊβ πεθαίνει, αφού έχει προλάβει πρώτα να της μιλήσει για τον ασύλληπτο δολοφόνο που κυκλοφορεί στην περιοχή, χωρίς όμως να έχει προλάβει να της δείξει τη φωτογραφία του, γεγονός που προκαλεί την φαντασία της, μα και το ερευνητικό της δαιμόνιο, αποφασίζοντας να κάνει τις διακοπές της πιο διασκεδαστικές, ανακαλύπτοντας ποιος είναι ο δράστης, βέβαιη για το ότι ο θάνατός του δεν προήλθε από φυσικά αίτια, αλλά από κάποιον που ήθελε να του κλείσει το στόμα.

Αγαπώ της μις Μαρπλ! Και πώς να μην την αγαπώ, άλλωστε, όταν στο πρόσωπό της αποτυπώνεται η κουλ γιαγιά που όλοι θα θέλαμε να έχουμε -ή που όλες οι γυναίκες θα θέλαμε να είμαστε στην ηλικία της. Μια γυναίκα γεμάτη πάθος, ζωντάνια, αλλά και εμμονές, που την καθιστούν αεικίνητη και γεμάτη ένταση και νεύρο -με την καλή έννοια-, η οποία θέλει να βρίσκεται συνεχώς σε μπελάδες, όχι γιατί της αρέσει να προκαλεί, αλλά γιατί από τη φύση της δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Το να βοηθάει στη λύση γρίφων και να φέρνει στην επιφάνεια καλά κρυμμένα μυστικά, είναι μια πηγαία ανάγκη που ζει στα βάθη της ψυχής της. Και όταν η ψυχή επιθυμεί διακαώς κάτι, πώς μπορείς να την τιθασεύσεις, άραγε; Μάλλον δεν μπορείς, οπότε καλό είναι να μην την καταπιέζεις, αλλά να την αφήνεις να ξεσπάει, πόσο μάλλον όταν έχει αποτελέσματα ανάλογα των περιπτώσεων που εμπλέκεται η μις Μαρπλ.

Η συλλογιστική σκέψη είναι το στοιχείο που νομίζω πως χαρακτηρίζει την μις Μαρπλ. Ανακρίνει τους υπόπτους ή τους μάρτυρες που έχει στη διάθεσή της, αναλύει τα στοιχεία τα οποία μπορεί να εξάγει από την κάθε μαρτυρία και που μπορούν να της φανούν χρήσιμα, βάζοντάς τα σε μια λογική σειρά έτσι ώστε να οδηγήσουν σε λογικά συμπεράσματα και όχι απλά σε υποθετικές σκέψεις. Άλλωστε, σκοπός της δεν είναι να κάνει εικασίες, αλλά να βρίσκει την αλήθεια. Και πράγματι, όπως κάθε φορά, έτσι κι εδώ το πετυχαίνει, με τον δικό της, μοναδικό και χαρακτηριστικό τρόπο, προσφέροντάς μας μια ιστορία αρκετά ενδιαφέρουσα και φρέσκια, παρά τα χρόνια που έχουν περάσει απ' όταν γράφτηκε, μα και αρκούντως διασκεδαστική, με τον δικό της τρόπο, κάτι που ειδικά τέτοια εποχή δεν μπορεί να μην απολαύσει κανείς.
Βαθμολογία 8,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Agatha Christie
Μεταφραστής: Μπανιά Χρύσα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2020
Αρ. σελίδων: 232
ISBN: 978-618-01-3330-1