Συνοπτική περίληψη του έργου:
Όταν η Barbara Novak κάνει παγκόσμιο best seller το βιβλίο της “Κάτω ο Έρωτας”, εκθέτει δημόσια τον Cather Block συντάκτη αποκαλυπτικών ρεπορτάζ στο περιοδικό “Know” ο οποίος συνεχώς την απέφευγε.
Η μέχρι τότε ακόλαστη ερωτική ζωή του Block παίρνει την κάτω βόλτα κι αποφασίζει να εκδικηθεί τη Novak εκθέτοντάς την και αλλοιώνοντας τη φήμη της.
Για να το καταφέρει αυτό, αποφασίζει ν’ αλλάξει ταυτότητα και ν’ αποδείξει πως η Barbara δεν αποζητάει τίποτα άλλο απ’ το να ερωτευτεί άσχετα από τις φεμινιστικές απόψεις του βιβλίου της.
Κι ενώ το σχέδιο του Block φαίνεται να πηγαίνει όπως είχε σχεδιάσει, αρχίζει να ερωτεύεται τη Barbara και τα πράγματα περιπλέκονται.

Προσωπική άποψη:
Δεν ξέρω… Ίσως να είμαι στριμμένη και περίεργη, όμως θεωρώ ότι για να πάρεις μια ταινία στα σοβαρά, πρέπει να σου δείξει ότι πρώτα απ’ όλα εκείνη είναι που παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό της. Προς τι αυτή η εισαγωγή; Μα φυσικά για να μπορέσω να δικαιολογήσω πως η συγκεκριμένη φαρσοκωμωδία, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω, δεν κατάφερε να με πείσει. Προσπάθησε, αλλά δεν τα κατάφερε!

Αναζητώντας κάτι από τον χαμένο ρομαντισμό των 60’s, ο Peyton Reed έρχεται να δώσει νέα πνοή στο έργο των Rock Hudson και Doris Day. Η ρομαντική διάθεση δεν παύει να υπάρχει έστω κι αν φαντάζει πολύ δήθεν, μόνο που σ’ αυτή την παραλλαγή της ενισχύεται από εκείνες τις δόσεις χιούμορ σεξουαλικού περιεχομένου, που ούτε καν τολμούσαν να υπονοήσουν τη δεκαετία του ’60.

Για να μην με λέτε όμως σκύλα θα ξεκινήσω από τα θετικά στοιχεία της ταινίας. Τα σκηνικά, τα κοστούμια, ακόμα και το ύφος των ηθοποιών, έτσι όπως πλασαρίστηκε, ταίριαζε απόλυτα με την τότε μοντέρνα και ξέφρενη μόδα και δράση των 60’s, μια εποχή όπου οι γυναίκες περνούσαν από το μεταβατικό στάδιο της κουζίνας στη διεκδίκηση της επαγγελματικής καταξίωσης. Άλλωστε τα τεχνικά μέσα που χρησιμοποιήθηκαν με τα έντονα χρώματα, την τεχνική split screen και τις χαρούμενες μεν, ανάλαφρες δε χορογραφίες, δεν σε αφήνουν να ξεφύγεις από το κλίμα που είχαν οι ταινίες της τότε εποχής. Και ως προς αυτόν τον τομέα η ταινία τα πάει μια χαρά.

Από ‘κει και μετά όμως τι; Ο σκηνοθέτης παίρνει μια κλασσική ταινία άλλης εποχής, αναπλάθει λίγο τους ήρωες και τους βγάζει στην αρένα της επικράτησης. Ποιος θα νικήσει; Η γυναίκα που διεκδικεί τα δικαιώματά της ή ο άντρας που προσπαθεί να υπερασπιστεί τα δικά του; Κι εκεί που ο ένας θέλει να βγάλει το μάτι του άλλου με το να τον ερωτευτεί, τα καταφέρνει μεν αλλά πέφτοντας παράλληλα στην ίδια του την παγίδα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ούτε ξαφνιάζομαι, ούτε συγκινούμαι. Ως προς το κωμικό στοιχείο τώρα, κάτι προσπαθεί να κάνει, κυρίως χάρη στα σεξιστικά υπονοούμενα μεταξύ ανδρών-γυναικών, όπου γίνονται κάποιοι έξυπνοι κι ενδιαφέροντες διάλογοι, αλλά ως εκεί, τίποτα παραπάνω. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά στην προκειμένη το επιζητούσα προκειμένου να συνεχίσω να θυμάμαι την ταινία κι αφού τελειώσει.

Όσον αφορά τώρα το πρωταγωνιστικό δίδυμο, τα πράγματα δεν βρίσκονται δυστυχώς σε ανάλογο επίπεδο με τα τεχνικά στοιχεία. Έχουνε μελετήσει τους προκάτοχους τους, αυτό φαίνεται όμως δεν εξωτερικεύεται με εκείνη τη φρεσκάδα που θα περιμέναμε να δούμε. Ο McGregor είναι σαφώς καλύτερος από την Zellweger η οποία μάλλον βαριόταν τη ζωή της στα γυρίσματα παριστάνοντας κάτι από Barbie εποχής, όμως δεν καταφέρνει να στηρίξει το εγχείρημα. Δεν είμαι βέβαια σίγουρη αν αυτή η μέτρια υποκριτική παρουσία κι απ’ τις δύο μεριές, οφείλεται σε κάτι άλλο πέραν απ’ το γεγονός ότι κλήθηκαν να υποστηρίξουν πλήρως καρικατουρίστικους ρόλους.

Αυτός που ερμηνευτικά αποτελεί την ευχάριστη έκπληξη της όλης ιστορίας είναι ο David Hyde Pierce. Όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο, αυτός ο δεύτερος χαρακτήρας είναι και ο πιο ενδιαφέρον σε όλη την ταινία. Είναι αυτός με τις περισσότερες εμφανείς συναισθηματικές αλλαγές, αυτός με τον οποίο γελάς πραγματικά, αυτός που θα θυμάσαι όταν η ταινία τελειώσει.

Πιστέψτε με, είχα όλη την καλή διάθεση να δω με κέφι τη συγκεκριμένη ταινία. Όμως εκεί που πήγαινε να σπάσει το χειλάκι μου, εκεί ήταν που κάτι γινόταν και η μαγεία των 60’s έσβηνε σαν λυχναράκι στον άνεμο. Κι επειδή μιλάμε για κομεντί πρέπει να υπάρχει οπωσδήποτε γλυκανάλατο τέλος; Αν είστε διαβητικοί δεν σας την προτείνω, αν πάλι όχι, μόνο και το τονίζω, μόνο στην περίπτωση όπου ο ALPHA το προβάλει για χιλιοστή όγδοη φορά, δείτε το απλά για να περάσει η ώρα σας και για τη νοσταλγία που θα νιώσετε για μια περασμένη κι αγαπημένη παρά την υπερβολή της δεκαετία.
Βαθμολογία 6/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Κάτω Ο Έρωτας
Είδος: Κομεντί
Σκηνοθέτης: Peyton Reed
Πρωταγωνιστές: Renee Zellweger, Ewan McGregor, David Hyde Pierce, Sarah Paulson, Tony Randall
Παραγωγή: 2003
Διάρκεια: 101’

Σχετικά sites Που αξίζουν τον κόπο:
http://www.imdb.com/title/tt0309530/
http://en.wikipedia.org/wiki/Down_With_Love