Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η ταινία διαδραματίζεται το 1993 όταν δυνάμεις του αμερικανικού στρατού πήγαν στην Σομαλία να προσφέρουν φαγητό και ιατρικές προμήθειες στον πεινασμένο άμαχο πληθυσμό.
Χρησιμοποιώντας ελικόπτερα Black Hawk ώστε να κατέβουν οι στρατιώτες στο έδαφος, δέχονται μια ξαφνική επίθεση από τους στρατιώτες του σομαλικου στρατού και τα δυο ελικόπτερα καταρρίπτονται αμέσως.
Σε αυτή τη κατάσταση πρέπει οι αμερικανοί στρατιώτες να επανακτήσουν τις δυνάμεις τους ενώ δέχονται πυρά από την αντίπαλη πλευρά.

Προσωπική άποψη:
Σομαλία, πεδίο μάχης, χιλιάδες στρατιώτες να ξεχύνονται σε αυτό και ανάμεσα σε εκρήξεις, πυροβολισμούς και αίμα, πολύ αίμα, να μάχονται για την πατρίδα, τους συντρόφους τους και πολύ περισσότερο, για να σώσουν το τομάρι τους, άσχετα από το αν η ταινία οφείλει να περάσει τα ηθικοπλαστικά της μηνύματα σχετικά με την συντροφικότητα, την ανδρεία, την θυσία και την αυταπάρνηση. Τους έχουμε μάθει άλλωστε τους Αμερικάνους, δεν περιμέναμε ακόμα μια ταινία για να μας επιβεβαιώσει αυτό που ήδη ξέραμε.

Ο Ridley Scott είναι πλέον γνωστός για τον ωμό ρεαλισμό του κάτι το οποίο πολλάκις τον έχει οδηγήσει στην χρήση υπερβολικής βίας στις ταινίες του, προκειμένου να υπερτονίσει τα σημεία τα οποία εκείνος θέλει. Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει το γεγονός ότι ο Scott είναι από τους πιο δημιουργικούς στον τομέα της βίας και από τους πιο εμπορικούς σκηνοθέτες της εποχής μας. Όμως, μήπως η κινηματογραφική βία και η απεικόνισή της πρέπει να έχει κάποια όρια; Δεν ξέρω αν ορισμένοι αρέσκονται στο να παρατηρούν κατακρεουργημένα κορμιά και μπαρουτοκαμέμες σάρκες αλλά εγώ δεν είμαι σίγουρα μία από αυτούς.

Το πρόβλημά μου με τον Scott έχει να κάνει με την καλλιτεχνική προσέγγιση του έργου του ως δημιουργού συνολικά. Δεν είμαι σίγουρη αν έχει σκοπό να υπηρετήσει έναν ιδιόμορφο κυνισμό που βρίσκει αντίκρισμα στην ωμή βία ή αν είναι υπηρέτης και οδηγός ενός κινήματος που απλά, στο βωμό της εμπορικότητας, αξιοποιεί την βία ως μέσο προς ικανοποίηση άγριων ενστίκτων του θεατή, γιατί ψυχαγωγικό κομμάτι, στην συγκεκριμένη τουλάχιστον ταινία, δεν νομίζω ότι υπάρχει. Μπορεί να χειρίζεται με μαεστρία το κομμάτι αυτό, όμως πολλές φορές εστιάζει υπέρ του δέοντος στα σημεία εκείνα όπου με κάθε δυνατό τρόπο τα υπερτονίζουν.

Οι εικόνες όμως ωστόσο από το πεδίο της μάχης έχουν μεγάλη ένταση και ακόμα μεγαλύτερη δυναμική. Ακόμα κι αν σαν θεματολογία αυτό που παρακολουθείς δεν σου κάνει ιδιαίτερη αίσθηση, δεν μπορεί να μην προκαλέσει τον οίκτο και την συγκίνηση του θεατή για όσους, ηθελημένα εις ένδειξη θάρρους ή μη, εμπλέκονται στο βίαιο και πυρακτωμένο πεδίο της μάχης. Τι θέλω να πω με αυτό; Ως προς το σκέλος της ατμόσφαιρας ο δημιουργός πετυχαίνει τον σκοπό του όμως, δεν μπορούμε να πούμε ότι καταφέρνει το ίδιο και η υπόλοιπή ταινία.

Αυτό το οποίο οφείλω βέβαια να ομολογήσω είναι ότι οι ταινίες πολεμικού χαρακτήρα δεν είναι το φόρτε μου. Ειδικά ότι έχει να κάνει σχέση με Αμερικάνους και τα προσωπικά τους ή τα εθνικά του ιδεώδη με κάνει να πλήττω αφάνταστα. Ωστόσο, δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι η μεταφορά αυτής της αληθινής ιστορίας, όπως την αφηγήθηκε στο ομότιτλο βιβλίο του ο Μark Bowden, έχει γίνει με προσπάθεια απουσίας κραγμένων προπαγανδιστικών μηνυμάτων αλλά και αυτό το στοιχείο δεν είναι αρκετό.

Στο κομμάτι των ερμηνειών δεν θέλω να σταθώ ιδιαίτερα γιατί δεν υπάρχει κάτι το οποίο να νομίζω ότι είναι άξιο λόγου να σταθεί κανείς. Ιδιαίτερα γνωστά ονόματα, καταλαμβάνουν τους πιο κεντρικούς ρόλους και είναι ευχάριστο ανάμεσα στο μπαρούτι και το αίμα να βλέπουμε παρουσίες στα πρόσωπα των οποίων να αναγνωρίζουμε οικεία και συμπαθή στην πλειοψηφία τους πρόσωπα.

Ίσως να μην είμαι ο πιο αντικειμενικός κριτής. Όπως προείπα άλλωστε, οι πολεμικές ταινίες και δη οι αμερικανικές δεν είναι η αδυναμία μου. Πιστεύω πως σε σύγκριση με άλλες κάτι ήθελε και ίσως, κάτι να είχε να πει, διαφορετικό από όσα ξέρουμε μέχρι σήμερα. Μπορεί όμως να το κάνει σε ικανοποιητικό βαθμό όταν η βία υπερτερεί του συναισθήματος; Λιγάκι δύσκολο αφού είναι εκείνη που καταφέρνει να αποσπάσει την προσοχή και να τη στρέψει αλλού από εκεί που θέλει στην πραγματικότητα. Καλή προσπάθεια που όμως έχασε τον δρόμο και την αξία της.
Βαθμολογία 4/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Μαύρο Γεράκι: Η Κατάρριψη
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: Ridley Scott
Πρωταγωνιστές: Josh Hartnett, Ewan McGregor, Tom Sizemore, Sam Shepard, Ewen Bremner, Eric Bana, William Fichtner, Charlie Hofheimer, Tom Guiry
Παραγωγή: 2001
Διάρκεια: 142’

Επίσημο site:
http://www.sonypictures.com/homevideo/blackhawkdown/