Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ένας καναδός αεροπόρος εντοπίζει στον Aτλαντικό ένα εγκαταλελειμμένο υπερωκεάνιο. Καταφεύγει τότε σε μια γνωστή ομάδα διάσωσης ώστε με την βοήθεια της να ρυμουλκήσει το πλοίο.
Η ομάδα φτάνει στο πλοίο και ανακαλύπτει ότι πρόκειται για το Antonia Graza, ένα ιταλικό υπερωκεάνιο, το οποίο έχει εξαφανιστεί, ενώ ήταν γεμάτο επιβάτες το 1962.
Όταν οι ομάδα ανεβαίνει στο πλοίο για να το εξερευνήσει αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορα ανεξήγητα γεγονότα και έτσι από κυνηγοί αυτού του απρόσμενου θησαυρού γίνονται οι ίδιοι θηράματα ενός αγνώστου κυνηγού.
Προσωπική άποψη:
Θεωρώ τα θρίλερ μια κινηματογραφική κατηγορία όπου πολύ εύκολα μπορείς να πέσεις θύμα και να αναγκαστείς να παρακολουθήσεις μια ταινία γεμάτη από μπουρδολογίες. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια που τα εμπευσμένα σενάρια στο συγκεκριμένο είδος σπανίζουν περισσότερο και από τις χελώνες καρέτα-καρέτα. Ωστόσο, οι συμπαθέστατες χελωνίτσες προκαλούν κύματα χαράς όποτε αποφασίζουν να βγουν στην επιφάνεια της θάλασσας. Σε πλήρη αντίθεση με το πλοίο φάντασμα της ταινίας που αποτελεί τον βασικό της άξονα.
Το μόνο παρήγορο είναι πως δεν είχα πέσει θύμα της παρακολούθησης του εν λόγω έργου σε κάποια κινηματογραφική αίθουσα. Άλλωστε, ακόμα και η παρακολούθηση του στο σπίτι έμοιαζε τελικά λίγο καλύτερη από βασανιστήρια του Τρίτου Ράιχ. Σαφέστατα δεν περίμενα κάτι που να με εκπλήξει με την μοναδικότητα και την πρωτοτυπία του όμως, είχα την πεποίθηση ότι θα μπορούσα να παρακολούθησω μια διασκεδαστικά ευχάριστη ταινία. Η πεποίθησή μου αυτή ωστόσο πέθανε πολύ πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους.
Όλοι οι επιβένοντές του πλοίου μιας άλλης εποχής, είδαν με σκληρό τρόπο τα ραδίκια ανάποδα. Το πλοίο με μυστήριο τρόπο εξαφανίστηκε και με ακόμα πιο μυστήριο τρόπο ξαναεμφανίστηκε με μορφή σάπιας μαούνας, από το πουθενά, στη μέση του πουθενά. Και μαντέψτε... οποία έκπληξης! Το βρίσκει μια ομάδα ειδικών η οποία έχει την χαρά να ζήσει μια μεταφυσική εμπειρία. Έχουμε λοιπόν κορυφαίες συναντήσεις με φαντάσματα και μερικούς ακόμα, αιματοβαμμένους θανάτους. Το πρώτο στοιχείο προσπαθεί να προσεγγίσει τους λάτρεις του μεταφυσικού, το δεύτερο τους λάτρεις τους splatter. Το πρόβλημα είναι ότι οι δρόμοι των δύο, δεν συναντιούνται πουθενά.
Η σκηνοθεσία αυτού του, ο θεός να το κάνει, b-movie, φαντάζει ανύπαρκτη. Όσο κι αν προσπαθεί να μας πείσει για το αντίθετο, δεν υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης και με απανοτά χασμουρητά παρακολουθούμε απλά και μόνο γιατί λυπόμαστε τα λεφτά που θα πάνε χαμένα στο dvd club. Ο Steve Beck, μετά το ομολογουμένως καλό remake του “Thirteen Ghosts”, επέστρεψε με αυτό το πράγμα, αφημένος απόλυτα στα ειδικά εφέ πιστεύοντας ότι από μόνα τους είναι αρκετά για να μας εντυπωσιάσουν και να μας συνεπάρουν. Λυπάμαι που θα τον ταράξω όμως, χρειάζεται και η παρουσία του σκηνοθέτη να καθοδηγεί. Δυστυχώς με απογοήτευσε έπειτα από μια καλή ταινία που με έκανε να περιμένω κάτι περισσότερο.
Κάκιστες όμως είναι και οι επιλογές των ηθοποιών. Ναι μεν μπορεί να τους ξέρουμε όμως, δεν υπάρχει εκείνο το ηχηρό όνομα που θα σου τραβήξει την προσοχή. Ίσως αυτό βέβαια να μην μας απασχλούσε αν υπήρχε η ερμηνεία εκείνη που θα μπορούσε να το πετύχει. Όλοι τους, χωρίς καμία εξαίρεση, μοιάζουν να συναγωνίζονται στο ποιος είναι που βαριέται περισσότερο. Λυπάμαι που δεν είμαστε σε θέση να τους βοηθήσουμε να ανακυρήξουν τον χειρότερο ανάμεσά τους.
Θα θεωρήσω ένα κακόγουστο αστείο το γεγονός πως ο Robert Zemeckis ήταν παραγωγός της ταινίας και θα το προσπεράσω. Δεν μπορώ όμως να θεωρήσω την ταινία μια κακή στιγμή του Beck. Το “Thirteen Ghosts” βασιζόταν πάνω στην ίδια φιλοσοφία, είχε τα ίδια εφέ στην διάθεσή του και όμως, το αποτέλεσμα απείχε χιλιόμετρα σε σύγκριση με αυτό που έχουμε εδώ. Δεν υπάρχουν πραγματικά λόγια για να περιγράψουν την απογοήτευσή μου για μια ταινία που όχι μόνο δεν θα την ξαναδείς ακόμα κι αν σβήνουν πάνω σου τσιγάρα αλλά, που θα σε κάνει να σκεφτείς να πας σε υπνωτιστή για να σε κάνει να την ξεχάσεις.
Βαθμολογία 2/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Το Στοιχειωμένο Πλοίο
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: Steve Beck
Πρωταγωνιστές: Julianna Margulies, Gabriel Byrne, Ron Eldard, Isaiah Washington, Desmond Harrington, Alex Dimitriades, Karl Urban, Emily Browning
Παραγωγή: 2002
Διάρκεια: 91’
Επίσημο site:
http://ghostshipmovie.warnerbros.com/trailer.html
Ένας καναδός αεροπόρος εντοπίζει στον Aτλαντικό ένα εγκαταλελειμμένο υπερωκεάνιο. Καταφεύγει τότε σε μια γνωστή ομάδα διάσωσης ώστε με την βοήθεια της να ρυμουλκήσει το πλοίο.
Η ομάδα φτάνει στο πλοίο και ανακαλύπτει ότι πρόκειται για το Antonia Graza, ένα ιταλικό υπερωκεάνιο, το οποίο έχει εξαφανιστεί, ενώ ήταν γεμάτο επιβάτες το 1962.
Όταν οι ομάδα ανεβαίνει στο πλοίο για να το εξερευνήσει αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορα ανεξήγητα γεγονότα και έτσι από κυνηγοί αυτού του απρόσμενου θησαυρού γίνονται οι ίδιοι θηράματα ενός αγνώστου κυνηγού.
Προσωπική άποψη:
Θεωρώ τα θρίλερ μια κινηματογραφική κατηγορία όπου πολύ εύκολα μπορείς να πέσεις θύμα και να αναγκαστείς να παρακολουθήσεις μια ταινία γεμάτη από μπουρδολογίες. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια που τα εμπευσμένα σενάρια στο συγκεκριμένο είδος σπανίζουν περισσότερο και από τις χελώνες καρέτα-καρέτα. Ωστόσο, οι συμπαθέστατες χελωνίτσες προκαλούν κύματα χαράς όποτε αποφασίζουν να βγουν στην επιφάνεια της θάλασσας. Σε πλήρη αντίθεση με το πλοίο φάντασμα της ταινίας που αποτελεί τον βασικό της άξονα.
Το μόνο παρήγορο είναι πως δεν είχα πέσει θύμα της παρακολούθησης του εν λόγω έργου σε κάποια κινηματογραφική αίθουσα. Άλλωστε, ακόμα και η παρακολούθηση του στο σπίτι έμοιαζε τελικά λίγο καλύτερη από βασανιστήρια του Τρίτου Ράιχ. Σαφέστατα δεν περίμενα κάτι που να με εκπλήξει με την μοναδικότητα και την πρωτοτυπία του όμως, είχα την πεποίθηση ότι θα μπορούσα να παρακολούθησω μια διασκεδαστικά ευχάριστη ταινία. Η πεποίθησή μου αυτή ωστόσο πέθανε πολύ πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους.
Όλοι οι επιβένοντές του πλοίου μιας άλλης εποχής, είδαν με σκληρό τρόπο τα ραδίκια ανάποδα. Το πλοίο με μυστήριο τρόπο εξαφανίστηκε και με ακόμα πιο μυστήριο τρόπο ξαναεμφανίστηκε με μορφή σάπιας μαούνας, από το πουθενά, στη μέση του πουθενά. Και μαντέψτε... οποία έκπληξης! Το βρίσκει μια ομάδα ειδικών η οποία έχει την χαρά να ζήσει μια μεταφυσική εμπειρία. Έχουμε λοιπόν κορυφαίες συναντήσεις με φαντάσματα και μερικούς ακόμα, αιματοβαμμένους θανάτους. Το πρώτο στοιχείο προσπαθεί να προσεγγίσει τους λάτρεις του μεταφυσικού, το δεύτερο τους λάτρεις τους splatter. Το πρόβλημα είναι ότι οι δρόμοι των δύο, δεν συναντιούνται πουθενά.
Η σκηνοθεσία αυτού του, ο θεός να το κάνει, b-movie, φαντάζει ανύπαρκτη. Όσο κι αν προσπαθεί να μας πείσει για το αντίθετο, δεν υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης και με απανοτά χασμουρητά παρακολουθούμε απλά και μόνο γιατί λυπόμαστε τα λεφτά που θα πάνε χαμένα στο dvd club. Ο Steve Beck, μετά το ομολογουμένως καλό remake του “Thirteen Ghosts”, επέστρεψε με αυτό το πράγμα, αφημένος απόλυτα στα ειδικά εφέ πιστεύοντας ότι από μόνα τους είναι αρκετά για να μας εντυπωσιάσουν και να μας συνεπάρουν. Λυπάμαι που θα τον ταράξω όμως, χρειάζεται και η παρουσία του σκηνοθέτη να καθοδηγεί. Δυστυχώς με απογοήτευσε έπειτα από μια καλή ταινία που με έκανε να περιμένω κάτι περισσότερο.
Κάκιστες όμως είναι και οι επιλογές των ηθοποιών. Ναι μεν μπορεί να τους ξέρουμε όμως, δεν υπάρχει εκείνο το ηχηρό όνομα που θα σου τραβήξει την προσοχή. Ίσως αυτό βέβαια να μην μας απασχλούσε αν υπήρχε η ερμηνεία εκείνη που θα μπορούσε να το πετύχει. Όλοι τους, χωρίς καμία εξαίρεση, μοιάζουν να συναγωνίζονται στο ποιος είναι που βαριέται περισσότερο. Λυπάμαι που δεν είμαστε σε θέση να τους βοηθήσουμε να ανακυρήξουν τον χειρότερο ανάμεσά τους.
Θα θεωρήσω ένα κακόγουστο αστείο το γεγονός πως ο Robert Zemeckis ήταν παραγωγός της ταινίας και θα το προσπεράσω. Δεν μπορώ όμως να θεωρήσω την ταινία μια κακή στιγμή του Beck. Το “Thirteen Ghosts” βασιζόταν πάνω στην ίδια φιλοσοφία, είχε τα ίδια εφέ στην διάθεσή του και όμως, το αποτέλεσμα απείχε χιλιόμετρα σε σύγκριση με αυτό που έχουμε εδώ. Δεν υπάρχουν πραγματικά λόγια για να περιγράψουν την απογοήτευσή μου για μια ταινία που όχι μόνο δεν θα την ξαναδείς ακόμα κι αν σβήνουν πάνω σου τσιγάρα αλλά, που θα σε κάνει να σκεφτείς να πας σε υπνωτιστή για να σε κάνει να την ξεχάσεις.
Βαθμολογία 2/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Το Στοιχειωμένο Πλοίο
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: Steve Beck
Πρωταγωνιστές: Julianna Margulies, Gabriel Byrne, Ron Eldard, Isaiah Washington, Desmond Harrington, Alex Dimitriades, Karl Urban, Emily Browning
Παραγωγή: 2002
Διάρκεια: 91’
Επίσημο site:
http://ghostshipmovie.warnerbros.com/trailer.html
29 Σχόλια:
@ Σωκράτη, χωρίς παρεξήγηση, στα 18 μου κι εμένα όλα μου άρεσαν, ειδικά θρίλερ! :/
Όσο μεγαλώνεις θα δεις, ελπίζω τουλάχιστον, το γούστο σου να βελτιώνεται και να μην ικανοποιείσαι με κάθε σαχλομπούρδα που κυκλοφορεί! :)
@ Επιμένω Σωκράτη... είναι μια μαλακία και μισή! :/
Α... καλά! Ούτε θα δοκίμαζα να την δω κατά πάσα πιθανότητα. :p
Για άλλη μια φορά... παραείσαι αυστηρή με ταινία που δεν πρέπει. Δεν λέω πως είναι καμιά ταινιάρα, αλλά δεν το παίζει δήθεν, δεν προσποιείται πως είναι κάτι άλλο... Σίγουρα δεν είναι ούτε σοβαροφανής, ούτε και ψευτοκουλτουρίστικη... και σίγουρα υπάρχουν πολύ χειρότερες ταινίες στο είδος της... Εγώ σαν πιο επιεικής και πιο δίκαιος (:P)... βάζω ένα 7/10 χωρίς να τρελαίνομαι βέβαια... Άλλωστε τα 7 τα έχω πολύ εύκολα... :P ;)
Την ταινία την έχω δει δυο τρεις φορές κάτι νυσταγμένα βράδια με το ένα μάτι ανοιχτό. Είναι από τις χειρότερες του είδους της.
Δεν με ενοχλεί ούτε η κακή σκηνοθεσία, ούτε το προβλέψιμο του σεναρίου. Σε τέτοιες ταινίες δεν έχω απαιτήσεις και πολλές φορές ισχύει το όσο χειρότερο, όσο πιο διασκεδαστικό, αλλά δεν είναι καν b-movie αξιώσεων. Δεν είχε ούτε ένταση, ούτε τρομακτικές σκηνές(εκτός ίσως από κάποιες φορές που πραγματικά φοβήθηκα ότι θα πεθάνω από βαρεμάρα) αλλά ούτε ήταν προχειροφτιαγμένο για να γελάσεις με τα άθλια εφέ. Α και χιούμορ. Δεν είχε καθόλου.
@ Σωκράτη και Bauer24... πλάκα μου κάνετε; Αν δηλαδή βάλουμε σε αυτήν 7, πόσο πρέπει να πάρει το "13 Φαντάσματα" του ίδιου που είναι κλάσεις ανώτερο; Μην λέμε ότι θέλουμε! Υποτίθεται ότι είναι b-movie και δεν έχει τίποτα! Αντίθετο, το "Jeepers Creepers" της ίδιας εποχής και κατηγορίας σε διασκέδαζε σε όλα τα επίπεδα. Πόσο πρέπει να πάρει; 100/10; :/
@ Annie_Hall χα, χα, χα! Να 'σαι καλά, με έκανες και γέλασα μέσα στην σύγχισή μου! :p
Τι αν τους πεις... έχουν βαλθεί να με συγχίζουν! :p
Το "13 Φαντάσματα" 6/10... και το "Jeepers Creepers" 7/10. :P :)
ΥΓ: "Τι αν τους πεις... έχουν βαλθεί να με συγχίζουν!" Αν βάλω 6/10 και στο Ghost Ship, θα ξεσυγχιστείς λίγο; :P ;)
@ Baure24 δεν νομίζω να ξεσυγχιστώ! Μα τα θεωρείς ίδιου επιπέδου; :/ :s :p
Θα σας φτιάξω εγώ με την κριτική μου για το "New Moon". Θα δείτε τι θα πάθετε... :p
Μα είναι...
ΥΓ: Ωχ... :P ;)
@ Δεν είναι bauer24!
:ppppppppp
Για να σ' εκδικηθώώώ.... λα, λα, λα!!!!
@ Σωκράτη δεν υποφέρεσαι ώρες-ώρες! :p
ρε μην κολλάτε σε βαθμολογίες...ζαλίστηκα από τους αριθμούς:P
@ Μα βρε Σωκράτη ίδιου επιπέδου; Το ένα τουλάχιστον είχε λίγη αγωνία. Εδώ η μοναδική ένταση που ένιωσα ήταν όταν τεντώθηκα από την βαρεμάρα! :/
@ It.aldo.raine λες κι επιστρέψαμε στο σχολείο ε; :p
""λες κι επιστρέψαμε στο σχολείο ε; :p""
μη σε πω στο ψυχιατρείο:P
κοίτα...θεωρώ λίγο χαζό να βαθμολογούμε ταινίες...και ακόμα περισσότερο να ασχολούμαστε με αυτό...όχι αξίζει 7...όχι 6,5...όχι 7,4...κτλ.
Έχεις απόλυτο δίκιο, αλλά είναι ο πιο απλός τρόπος για να δείξει κάποιος το πόσο του άρεσε μια ταινία...
@ Σωκράτη με κάλυψες!
@ Aldo δεν έχεις άδικο. Άλλωστε δεν σημαίνει ότι μια ταινία που μπορεί να της βάλει κάποιος 10 ότι δεν έχει κανένα ψεγάδι. Είναι σχετικά και εξαρτάται από το πως το βλέπει ο καθένας.
@ Bauer24 έτσι είναι! :)
@ Σωκράτη εκεί είναι το πρόβλημα...
Δεν προσπαθώ εγώ να σε πείσω αλλά εσύ που προσπαθείς από την αρχή να με πείσεις ότι κακώς του έβαλα τόσο. Για μένα τόσο αξίζει, 2/10 και όσο και να το συζητάμε δεν θα το ανεβάσω.
Ωχ... Αν δε σου άρεσε το "Ghost ship" μην κάνεις τον κόπο να δεις το "Raging sharks"... :p
"Ghost ship"=6/10
@ Ωχ... ναι Trevor; :p
Δημοσίευση σχολίου