Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η ταλαντούχα Terry Fletcher καταφέρνει με τη βοήθεια της μητέρας και της θείας της, να πείσουν τον υπερπροστατευτικό πατέρα της να την αφήσει να παρακολουθήσει καλοκαιρινά μαθήματα φωνητικής σε μια σχολή του Λος Άντζελες.
Εκεί θα γνωρίσει τον ανταγωνισμό που υπάρχει στον κλάδο και θα διαπιστώσει ότι θα πρέπει να τον προσπεράσει για να κερδίσει την υποτροφία της σχολής.

Προσωπική άποψη:
Δεν είμαι παράλογος άνθρωπος, τις περισσότερες τουλάχιστον φορές, κατά συνέπεια δεν έχω και παράλογες απαιτήσεις. Στην προκειμένη περίπτωση αυτό σημαίνει ότι επιλέγοντας να παρακολουθήσω το "Raise Your Voice", δεν περίμενα σε καμία των περιπτώσεων μια ταινία η οποία θα καταφέρει να με συγκινήσει, να με διασκεδάσει, να με παρασύρει, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, με οποιονδήποτε πιθανό τρόπο. Τότε γιατί την είδες θα μου πεις! Σωστή ερώτηση αλλά η απάντηση είναι εύκολη. Γιατί πολύ απλά δεν είχα κάτι καλύτερο ή ξεκούραστο να κάνω. Γιατί ασχολούμαι τώρα μαζί της; Γιατί το μικρόβιο παραμένει το ίδιο, είτε τα πράγματα είναι καλά είτε όχι.

Αν έπρεπε να επιλέξω ποιο είναι το βασικό πρόβλημα αυτής της εφηβικής ταινιούλας, θα ήταν σίγουρα το ότι δεν έχει ταυτότητα. Ξεκινάει ως κλασσική εφηβική χαζοκωμωδιούλα για να περάσει απότομα στο δραματικό στοιχείο προσπαθώντας να κερδίσει την συγκίνησή μας και στη συνέχεια την κατανόηση και την συμπαράστασή μας, επιστρέφοντας σταδιακά στην αρχική μορφή με την οποία παρουσιάστηκε για να κάνει ένα μεσαίας κλίμακας φινάλε. Πώς λοιπόν μπορώ να νιώσω ή ακόμα περισσότερο, να εκφράσω σωστά κάποιο συναισθήμα, όποιο και να είναι αυτό, όταν προσπαθεί κάποιος να με εκβιάσει για να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα και όταν δεν μου αφήνει καν τα χρονικά περιθώρια που θα χρειαζόντουσαν για να γίνει σωστά;

Τα πάσης φύσεως σχολεία, οι μαθητές και τα υπαρξιακά, οικογενειακά, συναισθηματικά τους προβλήματα συνδυάζονται συχνά στον αμερικάνικο κινηματογράφο, σαν το ένα να βρίσκει καταφύγειο στο άλλο. Άλλες φορές η χημεία μεταξύ τους αποδίδει πολύ, άλλες λιγότερο, άλλες πάλι καθόλου. Στην τρίτη κατηγορία ανήκει αναμφισβήτητα η συγκεκριμένη προσπάθεια αφού είναι άχρωμη και αδιάφορη. Θέλοντας να εκμεεύσει πολλά, καταφέρνει να αποτύχει έστω και στα λίγα, κάνοντάς μας να νιώθουμε σχεδόν άβολα και κουραστικά από ένα σημείο ειδικά και μετά. Ειλικρινά είναι σπάνιο, ιδιαίτερα σε τέτοιες ταινίες, να αναρωτηθείς αν το τέλος αργεί και όμως το κάνεις.

Η Hilary Duff είναι η αιώνια, γλυκιά έφηβη που αγαπάμε να βλέπουμε όμως, όσο και να μας βγάζει μια θετική και ζεστή αύρα, δεν καταφέρνει να περισσώσει και πολλά πράγματα. Καθοριστικό ρόλο βέβαια παίζει και η επιλογή του παρτενέρ της, Oliver James, ο οποίος όχι δεν μπορεί να σταθεί ως αντικείμενο ερωτικής έλξης και στήριξης πλάι της αλλά, μοιάζει τόσο αλλόκοτα μικρός και απροστάτευτος που ο συνδυασμός είναι σχεδόν γελοίος και ο νόμος των πιθανοτήτων πιο ζωντανός από ποτέ. Μην ψάξετε να βρείτε γνωστά ονόματα σε καίριους ρόλους γιατί, εκτός ίσως του John Corbett, να μην αναγνωρίσετε κανέναν.

Θα μπορούσε να είναι ένα κακό επεισόδιο από κάποια τηλεοπτική σειρά, πράγμα όμως που δεν είναι και γι' αυτό δεν συγχωρείται το ίδιο εύκολα. Δε νομίζω να φταίω εγώ που μεγαλώνω αλλά, οι παραγωγοί που επιτρέπουν σε κάθε αδιάφορη ταινία να κυκλοφορεί είτε στις αίθουσες προσπαθώντας να κάνει μια αρπαχτή, είτε στα ράφια των dvd clubs γεμίζοντας χωρίς λόγο και αιτία τα ράφια και δημιουργώντας στους θεατές ψευδείς εναλλακτικές προτάσεις. Αν πάλι θέλετε να ικανοποιήσετε τον εαυτό σας με κάτι εντελώς φαιδρό χωρίς κόπο, η απόφαση είναι δική σας.
Βαθμολογία 3/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Το Καλοκαίρι Της Τέρι
Είδος: Κοινωνική
Σκηνοθέτης: Sean McNamara
Πρωταγωνιστές: Hilary Duff, Oliver James, David Keith, Dana Davis, Johnny Lewis, Rita Wilson, Lauren C. Mayhew, Kat Dennings, John Corbett, Jason Ritter
Παραγωγή: 2004
Διάρκεια: 103'

Επίσημο site:
http://www.newline.com/properties/raiseyourvoice.html