Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Δράκουλας, ο σκοτεινός πρίγκιπας της Τρανσυλβανίας, ζει βασανισμένος από την ανάμνηση της αδικοχαμένης αγαπημένης του, Elisabeta.
Μέσα στον χρόνο θα αναζητήσει την Elisabeta, την οποία θα βρει όταν σε ένα ταξίδι του μεταφερθεί από την Ανατολική Ευρώπη στο Λονδίνο του 19ου αιώνα, μετενσαρκωμένη στην όμορφη Mina.
Για την καρδιά της αγαπημένης του όμως θα πρέπει να παλέψει, όχι μόνο με τις αναμνήσεις του αλλά και με τον αρραβωνιαστικό της, Jonathan Harker.

Προσωπική άποψη:
Η ιστορία του Κόμη Δράκουλα είναι από τις πιο δημοφιλείς και πολυσυζητημένες ανά τους αιώνες. Πολλά έχουν γραφτεί, ακόμα περισσότερα έχουν ακουστεί. Τι ισχύει και τι όχι, ίσως ποτέ να μην μπορέσουμε να το διαπιστώσουμε με απόλυτη ακρίβεια. Αυτό για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι, και είναι ίσως το μόνο, είναι ότι όσα χρόνια και αν περάσουν, τα μοναδικά γεγονότα που συνδέονται με αυτό το τόσο βαρύ όνομα, θα συνεχίσουν να μας τρομοκρατούν και παράλληλα, με έναν πολύ παράξενο τρόπο, να μας γοητεύουν και να μας καθηλώνουν, αφήνοντάς μας ανήμπορους να αντιδράσουμε.

Ο μεγάλος Francis Ford Coppolla, ανάμεσα στις τόσες ιστορίες, επιλέγει να απεικονίσει με λόγια και εικόνες εκείνες που αποκόμισε νοερά, διαβάζοντας το πολυαναγνωρισμένο μυθιστόρημα του Bram Stoker. Αναλογιζόμενος κανείς το γεγονός πως το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν κατά γενική ομολογία εκείνο που άλλαξε για πάντα το γοτθικό σύμπαν, τόσο συγγραφικά όσο και μέσω κάθε άλλου είδους καλλιτεχνικής έκφρασης ή περιγραφής, δεν μας εκπλήσσει η επιλογή του αυτή. Σκοπός του, όχι να μεταφέρει απλά τις επιστολές ως αφήγηση αλλά, να τις αξιοποιήσει ως βάση μιας ιστορίας της οποίας οι ρίζες ξεκινούσαν τέσσερις αιώνες πριν για να φτάσουν στο χρόνο που ήθελε.

Σαφέστατα, ο μεγάλος αυτός σκηνοθέτης έχει επηρεαστεί, όχι μόνο από το βιβλίο όπου έχει αντλήσει την έμπνευσή του αλλά, και από άλλες παραγωγές του είδους. Παρ’ όλα ταύτα, δεν ιδιωτικοποιείται τα στοιχεία αυτά αλλά, τα χρησιμοποιεί ως ένα στήριγμα ανάπτυξης και επέκτασης. Ο κόσμος των ηρώων του είναι σκοτεινός, επικίνδυνος, υπέρμετρα σεξουαλικός και επικίνδυνος, ικανός να προσφέρει την λήθη που θα οδηγήσει κάθε αδύναμο στην ακολασία ή ακόμα χειρότερα, σε μια μορφή εσωτερικής παράνοιας η οποία δεν είναι δυνατόν να ερμηνευτεί ή να διερευνηθεί τόσο εύκολα. Ο πειρασμός είναι πολύ εύκολο να γίνει αποδεκτός, πολύ περισσότερο όταν ένα κρυφό κομμάτι του εαυτού μας, λαχταράει απελπισμένα να του παραδοθεί.

Το πλέον παράξενο όλων είναι πως, πίσω από το σκληρό και αιματοβαμμένο προσωπείο της, η ιστορία τόσο του Stoker όσο και του Coppolla, είναι ένας απόλυτος, ειλικρινείς, αν και παράξενος συνάμα, τρόπος να εκφράσει κανείς την απόλυτη αγάπη. Μπορεί να υπάρχει βιαιότητα, αναρχία, ακόμα και ανηθικότητα όμως, πέρα και πάνω απ’ όλα αυτά, η αγάπη καταφέρνει να ξεχωρίσει και να αναδειχτεί νικητής στην σύγκρουση και σύγκριση ιδεών και συναισθημάτων. Γιατί η αγάπη για τον ήρωας δεν είναι απλά μια υποχρέωση. Είναι μια βαθύτερη ανάγκη, μια ανάγκη που προσπάθησε να τερματιστεί βίαια όμως μάταια αφού, όταν κάτι είναι τόσο απόλυτο, είναι πάνω από τον ίδιο και τον καθένα.

Ο Δράκουλας είναι ένα πλάσμα που θυσίασε, όχι μόνο την ζωή του αλλά, την ίδια του την ψυχή, παραδομένος σε μια βασανιστική αιωνιότητα εσωτερικής παραμόρφωσης η οποία καταναγκαστικά, βρίσκει και προς τα έξω τον δρόμο της, με ένα προσωπείο σκληρό και άψυχο. Πρόκειται για ένα πλάσμα που ακόμα και αν σε τρομάζει, καταφέρνει με έναν αλλόκοτο τρόπο να σε γοητεύσει, να σε φέρει κοντά του και τελικά, όταν ο φόβος και η ρίγη σου ξεπεραστούν, να μπορέσει να σε κάνει να διακρίνεις κάτω από την επιφάνεια. Να διακρίνεις εκείνα τα ψεγάδια ενός ανθρώπου που πέρασε και χάθηκε αφήνοντας μόνο το στίγμα του στον χρόνο. Εκείνα τα ψεγάδια ανθρωπιάς που συντηρούνται από την αιώνια πίστη και αφοσίωση σε ένα μόνο πρόσωπο, σε μια μόνο ιδέα, σε ένα κυρίαρχο συναίσθημα.

Η τραγική φιγούρα ενός τόσο ισχυρού χαρακτήρα όπως εκείνου του Δράκουλα, δεν μπορεί να μην συγκινήσει όταν καλούμαστε να την εξερευνήσουμε καθώς, για μια ατελείωτη αιωνιότητα, πάλευε ανάμεσα στην θνητή και την αθάνατη φύση του. Σε εκείνην που έζησε και αγάπησε και σε εκείνην που περίμενε στωικά, καρτερικά να περάσει μέχρι να τον οδηγήσει και πάλι πίσω σε εκείνο που τόσο λαχτάρησε κάποτε και τόσο άδοξα έχασε και τόσο άδικα στερήθηκε. Μια ζωή χωρίς χρόνο, χωρίς όρια στην διάρκεια της οποίας έπρεπε να πολεμήσει αυτό που αγάπησε περισσότερο. Την ανθρώπινη φύση η οποία και του έδινε το δικαίωμα να αγαπάει παράλληλα, όσα μπορεί να αισθανόταν.

Η παρουσία του Gary Oldman στην ταινία αυτή, χαρακτηρίστηκε ως η μεγαλύτερη ευκαιρία στην διάρκεια της καριέρας του. Το βήμα εκείνο που κατάφερε να εκτοξεύσει ακόμα πιο ψηλά, μια ήδη καλά εξελισσόμενη καριέρα. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό αλλά, κάτι περισσότερο. Ήταν και παραμένει, μια εξαιρετική ερμηνεία, μια από τις πιο εκφραστικές, ανθρώπινες, συναισθηματικές και συγκλονιστικές θα τολμούσα να πω, που είχα ποτέ την χαρά να απολαύσω. Στο πλευρό του η Ryder ως ένα πρόσωπο απόλυτα λειτουργικό θέλοντας να εκφράσει την αθωότητα και τον συγκρατημένο ερωτισμό, ο Reeves ως αντίζηλος τον οποίο θα προτιμούσα λιγότερο γλυκανάλατο και ο Hopkins ως μια σεβαστή παρουσία με κύρος και αξιοπιστία.

Ατμοσφαιρική, αγωνιώδης, γοητευτική, τρομακτική, παράξενη, αισθησιακή, προκλητική… Αυτές είναι μόνο μερικές από τις λέξεις που θα μπορούσε κανείς να χρησιμοποιήσει για να χαρακτηρίσει μια ταινία σαν αυτή. Μύθος και αλήθεια, μπλεγμένα σε ένα μαγικό κουβάρι που ξετυλίγεται και ανασύρει αρχέγονα γεγονότα και θρύλους μιας άλλης εποχής, στιγμές της ιστορίας που εκτυλίχθηκε και χάθηκε με το πέρασμα του χρόνου αφήνοντας πίσω της μόνο διάσπαρτα δεδομένα και θολές αναμνήσεις. Ή μήπως όχι; Το μυαλό και η θύμηση είναι πολύ ισχυρά μέσα όμως ακόμα ισχυρότερα, μπορούν να γίνουν η θέληση και η αποδοχή. Αν μπορείς να τα ισορροπήσεις, τότε μπορείς να είσαι ευλογημένος. Αν πάλι όχι, μπορείς απλά να καρτερείς.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα ταινίας:

Ελλ. τίτλος: Δράκουλας
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: Francis Ford Coppolla
Πρωταγωνιστές: Gary Oldman, Winona Ryder, Anthony Hopkins, Keanu Reeves, Richard E. Grant, Cary Elwes, Bill Campbell, Sadie Frost, Tom Waits, Monica Bellucci
Παραγωγή: 1992
Διάρκεια: 128’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://en.wikipedia.org/wiki/Dracula_(1992_film)
http://www.imdb.com/title/tt0103874/