Από τα ερείπια ενός μέρους που κάποτε ήταν γνωστό ως Βόρεια Αμερική έχει αναδυθεί το έθνος της Πάνεμ, μια λαμπερή Κάπιτολ που περιβάλλεται από δώδεκα απομακρυσμένες επαρχίες.
Η Κάπιτολ είναι σκληρή και αμείλικτη και κρατά τις επαρχίες υπό τον έλεγχό της αναγκάζοντάς τις να στέλνουν από ένα αγόρι και ένα κορίτσι ηλικίας από δώδεκα μέχρι δεκαοχτώ για να συμμετάσχουν στους ετήσιους Αγώνες Πείνας, έναν αγώνα θανάτου που μεταδίδεται ζωντανά από την τηλεόραση.
Για την δεκαεξάχρονη Κάτνις Έβερντιν, που ζει μόνη μαζί με τη μητέρα και τη μικρότερη αδερφή της, η απόφαση της να πάρει εθελοντικά τη θέση της αδερφής της στους Αγώνες δεν διαφέρει και πολύ από μια θανατική ποινή.
Όμως η Κάτνις έχει φτάσει κι άλλη φορά κοντά στο θάνατο -και η επιβίωση είναι δεύτερη φύση για εκείνη. Χωρίς να το επιδιώκει πραγματικά, διεκδικεί σοβαρά τη νίκη. Αλλά για να νικήσει, θα πρέπει να αρχίσει να κάνει επιλογές που φέρνουν σε σύγκρουση την επιβίωση με την ανθρωπιά και την αγάπη με τον έρωτα.
Προσωπική άποψη:
Δεν ξέρω γιατί αγόρασα τους "Αγώνες Πείνας". Δεν γνώριζα καν τι είδους ιστορία πραγματεύεται το βιβλίο. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι είχε ένα ενδιαφέρον μεν, παράξενο εξώφυλλο δε και από την άλλη, έναν ακόμα πιο παράξενο και αδικαιολόγητο μέσα στο μυαλό μου τίτλο. Και βρισκόταν στο ράφι της βιβλιοθήκης μου εδώ και δύο μήνες τώρα χωρίς ωστόσο να μπορώ να πάρω την απόφαση να το ξεκινήσω. Όχι τουλάχιστον μέχρι χθες το μεσημέρι. Κατά πόσο θα μπορούσε τελικά να κεντρίσει το ενδιαφέρον μου και να κατακτήσει την προσοχή μου; Νομίζω ότι η απάντηση βρίσκεται στο χρονικό διάστημα στο οποίο και έλαβε τέλος η ανάγνωσή του καθώς και στο ότι αντικατέστησε το εν προγραμματισμό post ενός άλλου βιβλίου που τελείωσα προ ημερών.
Οι "Αγώνες Πείνας" είναι το πρώτο βιβλίο της τριλογίας της Suzanne Collins. Ένα φουτουριστικό δράμα, μια περιπέτεια φαντασίας η οποία τοποθετείται, όχι στο παρόν, ούτε στο παρελθόν αλλά, στο μέλλον. Μάλιστα, το μέλλον αυτό, όσο δυσοίωνο και αν είναι, δεν διαφέρει και πολύ, ούτε από την σημερινή επικρατούσα πραγματικότητα αλλά, ούτε από την εξέλιξη την οποία θα ακολουθήσει ο πλανήτης ακολουθώντας την πορεία που έχει πάρει. Σε αυτό το μέλλον, τα πάντα είναι σκοτεινά και δύσκολα. Η διαβίωση των ανθρώπων είναι ένας καθημερινός αγώνας, μια πάλη που μονάχα με θέληση και υψηλές αντοχές μπορεί κανείς να βγει νικητής. Και δεν μιλάμε για μια νίκη παράλογη αλλά, για την νίκη εκείνη που έστω και με κόπο, θα φέρει στο τραπέζι ένα κομμάτι ψωμί και ένα ποτήρι καθαρό νερό, μέσα τόσο απλά αλλά και τόσο πολύτιμα αφού μας καθορίζουν.
Ο κόσμος της Collins χωρίζεται στην Κάπιτολ, την πρωτεύουσα, εκείνη που ρυθμίζει τα πάντα, εκείνη που δίνει εντολές, που θεσπίζει νόμους και σε άλλες δώδεκα περιοχές. Αυτές οι περιοχές, δεν είναι απλά αναγκασμένες να υπηρετούν την Κάπιτολ, παρέχοντάς της η κάθε μία τα δικά της αγαθά αλλά, είναι αναγκασμένες να ακολουθούν πιστά τους νόμους και τους κανόνες τους καθώς, αν πράξουν το αντίθετο, οι συνέπειες ίσως να είναι και χειρότερες από τον θάνατο, που ίσως και να μοιάζει ως ένα μέσω λύτρωσης ορισμένες στιγμές. Αυτός ο κόσμος, ανήκει ακριβώς στο είδος εκείνο που, κανείς μας δεν θα ήθελε να ζει και πολύ περισσότερο, που κανείς δεν θα ήθελε να ζουν τα παιδιά του. Πώς θα μπορούσες άλλωστε να το κάνεις όταν θα ζούσες με τον φόβο για τον βίαιο τερματισμό της ίδιας τους της ζωής; Πώς θα μπορούσες όταν θα ήξερες ότι θα ήταν υποψήφιοι φόροι σε ένα αρρωστημένο παιχνίδι εξουσίας μέσω του οποίου η Κάπιτολ έχει μοναδικό σκοπό να θυμίζει την παντοκυριαρχία και την δύναμή της;
Η Κάτνις είναι μια δεκαεξάχρονη κοπέλα η οποία επιβιώνει σε αυτό τον κόσμο, παρανομώντας μάλιστα προκειμένου να ζήσει την οικογένειά της. Παρανομεί γιατί ξεπερνάει τα επιτρεπτά όρια της εποχής της για να κάνει αυτό που δεν θα ήταν υπό φυσιλογικές συνθήκες απαραίτητο να κάνει κανένα δεκαεξάχρονο κορίτσι. Κυνηγάει στα βαθιά και άγρια δάση, είναι ο στυλοβάτης του σπιτιού της, είναι το πρόσωπο εκείνο που προστατεύει την εστία της και τα μέλη της. Είναι το άτομο εκείνο που παίρνει την θέση της μικρής της αδερφής στους Αγώνες Πείνας. Είναι το άτομο εκείνο που εθελοντικά στέλνει τον εαυτό του στον θάνατο προκειμένου να προστατέψει μέσα σε μια κοινωνία με σκληρούς και άδικους κανόνες εξουσίας, ένα πρόσωπο που αγαπά, σε έναν κόσμο που δείχνει να μην θυμάται πλέον πως είναι να έχεις τέτοια συναισθήματα.
Η Collins δημιουργεί έναν φουτουριστικό κόσμο που με τρομακτικό τρόπο ανακαλύπτουμε ότι μοιάζει τόσο πολύ με τον δικό μας. Είναι ένας κόσμος που οι δυνατοί ζουν σε βάρος των αδυνάτων, που προκειμένου να μην διακινδυνέψουν την θέση και τα αξιώματά τους, είναι ικανοί να προβούν στις πιο φρικιαστικές πράξεις που βάζει ο ανθρώπινος νους. Είναι η κοινωνία εκείνη που δεν διστάζει να προσφέρει ως φόρους τα παιδιά της καταδικάζοντάς τα να γίνουν, όχι απλά βίαια αλλά, αποτρόπαια. Τα οδηγούν στο να χάσουν τους εαυτούς τους, την συνείδησή τους, τα συναισθήματά τους. Να γίνουν μηχανές θανάτου σε ένα παιχνίδι αλληλοεξόντωσης όπου δεν μπορεί παρά να υπάρξει μονάχα ένας νικητής. Σάμπως έτσι δεν είναι ο κόσμος μας; Έτσι δεν αναγκάζει τους ανθρώπους να τρώνε ο ένας τις σάρκες του άλλου προκειμένου να επιβιώσουν έναντί τους;
Σαν να μην φτάνει όλη αυτή η βιαιότητα, η κοινωνία των δώδεκα αυτών περιοχών υποχρεούται να παρακολουθεί τους αιματηρούς αυτούς αγώνες μέσω τηλεοπτικής μετάδοσης. Με αυτό τον τρόπο τροφοδοτούνται τα ζωώδη ένστικτα του πλήθους, έτσι ενισχύεται ο φόβος, έτσι καθίσταται ικανός ο απόλυτος έλεγχος. Όχι από υποταγή αλλά, από ουσιαστική και ανατριχιαστική παρουσία φόβου. Και μέσα σε αυτή την αιματηρή εκδοχή του μεγάλου αδελφού, υπάρχουν σπόνσορες, άνθρωποι που χειροκροτούν, άνθρωποι που δεν νοιάζονται για αυτά τα νέα παιδιά που θα πεθάνουν σε μια αρένα που μυρίζει φόβο, απελπισία και θάνατο αλλά, που ενδιαφέρονται μονάχα για τα κέρδη που αποφέρει ένα ακόμη πρόγραμμα, ένα ακόμη προϊόν όπως φαίνεται στα δικά τους μάτια. Από αυτό εξαρτάται εν μέρη ποιος τελικά θα ζήσει, από το ποιος θα είναι ευνοημένος κερδίζοντας μια αρρωστημένη εύνοια.
Η βιαιότητα και ο συνεχής, γρήγορος ρυθμός σου κόβουν την αναπνοή. Οι εικόνες πράξεων και σκέψεων βουτηγμένα στην απανθρωπιά και την βία σε στοιχειώνουν. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, στριφογυρίζα στο κρεβάτι μου αναλογιζόμενη όλο αυτό το πιθανό μέλλον που βλέπω να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μου και με έπιανε ίλιγγος. Πόσο αρρωστημένος μπορεί να γίνει αλήθεια ο άνθρωπος, πόσο εύκολα μπορούν να τροφοδοτηθούν τα συναισθήματα οργής και μίσους που κρύβονται μέσα του. Πόσο εύκολο είναι να χαθεί κάθε σημάδι που κάποτε θύμιζε την ανθρώπινη ύπαρξη, μια ύπαρξη με κατανόηση και όχι με προορισμό να χάσει τον εαυτό του, όχι προορισμένο να σκοτώνει χωρίς τύψεις και ενοχές. Δεν είναι απλά ότι πιο τρομακτικό, δεν είναι απλά ότι πιο αγωνιώδες, είναι ότι πιο θλιβερό, ότι πιο εμπνευσμένο έχω διαβάσει ίσως και τα τελευταία χρόνια. Οι "Αγώνες Πείνας" σοκάρουν, ξαφνιάζουν, προβληματίζουν και μας κάνουν να διψάμε μανιασμένα για την συνέχεια.
Βαθμολογία 10/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Suzanne Collins
Μεταφραστής: Τριαδά Πηνελόπη
Εκδόσεις: Πλατύπους
Κατηγορία: Ξένη Πεζογραφία
Έτος Έκδοσης: 2009
Αρ. σελίδων: 407
ISBN: 978-960-6665-34-9
23 Σχόλια:
Φανταστικό βιβλίο!!!Έμεινα άφωνος διαβάζοντάς το.Τα υπόλοιπα τα διάβασες;
@ Joss έχω διαβάσει το 2ο και σήμερα τελειώνω το 3ο και δυστυχώς τελευταίο. Είναι ο λόγος που δεν έχω κάνει ανάρτηση εδώ και δυο μέρες. :p
Αυτο και αν φαινεται ενδιαφερον.Τους θυσιαζουν δηλαδη σε μια αρενα αφηνοντας τους να σφαχτουνε και αυτο ειναι ενα μεσο ψυχαγωγιας;
@ Είναι κάτι περισσότερο Zenia. Το κάνουν για να τους τρομοκρατούν, να τους παραδειγματίζουν και να μην τους αφήνουν να ξεχάσουν στις σκληρές συνέπειες που άφησε πίσω του το παρελθόν.
Eνταξει,το παραδεχομαι... ηταν φοβερο!Μ'αρεσει που το επιασα ενα βραδακι με σκοπο να χαλαρωσω κ κοντεψα να παθω καρδια!Τουλαχιστον με το 2ο ημουν περισσοτερο προετοιμασμενη...μεχρι δηλαδη που πηγαινει ο προεδρος Σνοου για "φιλικη επισκεψη" στο σπιτι της Κατνις κ εχει παγωσει το αιμα στις φλεβες μου!!χαχα
@ Ειρήνη αυτό σου έλειπε... να έλεγες το αντίθετο! Χα, χα, χα...
Έλα μωρέ κι εσύ... σε τρομάζει ο... "γλυκούλης"; Μα γιατί; :P
Aσε με, με τον σχιζοφρενη δολοφονο που βρωμαει αιμα κ σαπιλα απο μακρια..ευχομαι να τον κατασπαραξουν τα μεταλλαγμενα στο τελος που κακο χρονο να χει...χαχαχα
@ Χα, χα, χα! Ειρήνη, μες την αγάπη και την καλοσύνη είσαι! :P
Υπομονή και θα δεις τι θα γίνει! ;)
Θα ελεγα κι αλλα Γιωτα μου αλλα φοβαμαι οτι θα ηταν πολυ ακαταλληλα προς δημοσιευση!χαχα
@ Ειρήνη μην ανησυχείς... εκφράσου ελεύθερα...
Το ξεκίνησα εξαιτίας σου και το διάβασα κι εγώ πολύ γρήγορα. Τώρα κάνω υπομονή μέχρι να πάρω τις συνέχειες. Μου άρεσε απίστευτα πολύ!!!!!!!! Δεν το περίμενα να μου αρέσει τόσο και κοντεύω να σκάσω από την περιέργεια για το παρακάτω (είδες υπομονή;). Πραγματικά πιστεύω πως είναι το καλύτερο βιβλίο που διάβασα μέχρι στιγμής μέσα στο 2013...
@ Αλίκη μου πολύ χαίρομαι που σου άρεσε! Όχι μόνο γιατί σε έπρηξα να το διαβάσεις αλλά επειδή πραγματικά αξίζει. Ανυπομονώ να διαβάσεις και τα επόμενα και να επιστρέψεις με εντυπώσεις! :D
Το ξεκίνησα χθες, αργά το μεσημέρι και ξενύχτησα για να το τελειώσω ! Κυριολεκτικά, δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου ! Άσε ... έχω πάθει πλάκα ! Η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό, αναλογιζόμενη τα όσα διάβασα στις σελίδες του βιβλίου είναι .. ΣΟΚ ! Ειδικά - spoiler - στη σκηνή με τους μεταλλαγμένους διαγωνιζόμενους ... Πω, πω ακόμα το σκέφτομαι και ανατριχιάζω ! Νομίζω, πως είναι το πρώτο δυστοπικό μυθιστόρημα που διαβάζω - Το Σώμα, πιάνεται ; - και μπορώ να πω με σιγουριά ότι αν είναι το ίδιο εθιστικά, η Απόκλιση και η Κάθοδος Αγγέλων, ότι το συγκεκριμένο είδος τείνει να γίνει κι για' μένα, ένα από τα αγαπημένα μου ! Γιώτα, συγγνώμη, ξέρω ότι σου είχα πει πως θα ξεκινήσω την Κάθοδο, αμέσως μόλις τη διαβάσεις εσύ αλλά μετά τους Αγώνες Πείνας και μέχρι να αγοράσω τη Φωτιά, δεν μπορώ να περιμένω ! :-P
@ Nicol Rivers δεν είχες διαβάσει "Αγώνες Πείνας" μέχρι τώρα;;; You are fired!!! Χα, χα, χα... Λατρεμένη σειρά την οποία έχω αναλύσει τόσο που πραγματικά, δεν ξέρω τι άλλο να πω πάνω σε αυτήν! ;)
Σιγά καλέ... λες να σε δείρω γιατί την πήρες πριν την διαβάσω; Χα, χα, χα...
Πάντως όχι, το "Σώμα" είναι ρομαντικό-φαντασίας, όχι δυστοπικό! ;)
Στην πυρά ! Χα, χα, χα ! Ξέρω, είμαι απαράδεκτη αλλά με τόσες σειρές ... Χάρι Πότερ, Twilight Saga, Θανάσιμα εργαλεία, Δαιμονικές μηχανές, Vampire Academy, Άγγελοι, Χαμένοι θεοί, Ο οίκος της νύχτας, The Morgaville vampires και άλλα τόσα βιβλία, δεν είναι πάντα εύκολο να ξεκινήσεις μία καινούργια. :-P Αλλά είμαι της άποψης '' κάλλιο αργά, παρά ποτέ '' ... ;-) PS. Τελείωσα την Κάθοδο Αγγέλων και αναρωτιέμαι .. πότε θα βγει το επόμενο ;;;;;;;;; Ελπίζω μόνο να μην αργήσει, αν και απ' όσο γνωρίζω δεν έχει κυκλοφορήσει ούτε στο εξωτερικό. Γιώτα μου, δεν ξέρω για εσένα αλλά πρώτη φορά διαβάζω κάτι τέτοιο ... Φαντασία, γρήγορη πλοκή, δράση που σου κόβει την ανάσα, έξυπνο χιούμορ, τρόμος ( Ω, ναι ! Δεν ήταν λίγες οι φορές που γούρλωσα τα μάτια μου διαβάζοντας τα όσα διαδραματίζονταν στις σελίδες του βιβλίου ... ) και ενδιαφέροντες χαρακτήρες ( δεν γίνεται να μην λατρέψεις την μαμά της πρωταγωνίστριας ). :-D Δεν θα πω κάτι άλλο, παρά θα ανυπομονώ να το διαβάσεις και να το συζητήσουμε .. εξονυχιστικά. :-)
@ Nicol Rivers γλιτώνεις την πυρά απλά και μόνο επειδή είμαι καλός άνθρωπος. Χα, χα, χα... :P
Η αλήθεια είναι πως με τόσες σειρές, δεν ξέρεις τι να πιάσεις και τι ν' αφήσεις! :/
Αχ... το περιμένω εντός των επόμενων ημερών και μάλιστα, πως και πως!!!
Με το που θα το πάρω στα χέρια μου, θα πέσω με τα μούτρα και θα επανέλθω με εντυπώσεις!!!
Διάβασα την κριτική για τους "αγώνες πείνας" που είχες βάλει στα σχόλια των "50 Αποχρώσεων" και ΘΥΜΩΣΑ! Είναι επειχειρήματα αυτά; Θα τα πιάσω ένα-ένα:(ωχ, πάλι άρχισα τα σεντόνια)
Υπάρχει κοριτσίτσικη και αγορίστικη λογοτεχνία φαντασίας;
Η εμφάνιση όλων των πρωταγωνιστών γιατί είναι σημαντική; Για ποιο λόγο πρέπει να περιγραφεί λεπτομερειακά το γιγάντιο δάσος; Μήπως ξεχνάει τα παραμύθια, τα οποία δεν περιγράφουν τίποτα, αλλά απλώς λένε:"Σ' ένα πυκνό δάσος, ζούσε..." και αφήνει τον αναγνώστη-ακροατή να το φανταστεί με την ησυχία του!
Με τσάντισε επίσης ή φράση:"Το κακό γράψιμο είναι ίδιον της λογοτεχνίας φαντασίας". Αλήθεια;! Μου ρθε να του πω:"Διάβασε πουλάκι μου κανένα βιβλίο του Τόλκιν π.χ. ή την "Ιστορία χωρίς Τέλος" του Έντε(θαυμάσιο βιβλίο που μιλάει για τη δύναμη της λογοτεχνίας και της φαντασίας) και μετά μίλα"!
Θεωρία του κυρίου: είναι κοριτσίστικα επειδή μιλάνε και για έρωτες! Θαυμάσια: τότε σχεδόν όλη η λογοτεχνία είναι κοριτσίστική! Και ανακατώνει και τελείως άσχετα με το θέμα βαμπιρομυθιστορήματα!
Έχει και παράλογες απορίες:"Γιατί δε στέλνουν όλες οι επαρχίες εθελοντές;" Είναι σα να λέει:"Γιατί όλοι οι Ρωμαίοι μονομάχοι δεν ήταν εθελοντές;" Γκρ.. Σκέψου λίγο πριν μιλήσεις άνθρωπέ μου!!
(Συνεχίζεται)
(Συνέχεια από προηγούμενο)
Ακόμη, θεωρεί ότι είναι ένα βιβλίο χωρίς νόημα και χωρίς μυνήματα. Έγω όμως θυμάμαι για κάποια τηλεοπτικά προγράμματα, τα reality shows τα οποία έδειχναν κόσμο να ξεκατινιάζεται ζωντανά για να κερδίσει το μεγάλο βραβείο και ο κόσμος ψήφιζε για το ποιος θα μείνει...Αν αυτό δεν θυμίζει αμυδρά τους "Αγώνες" εγώ θα φάω τις μπούκλες μου!!
Και στο τέλος μας το βγάζει σαχλορομάντζο! Βρε μήπως διάβασε κάνα άλλο βιβλίο;! Που στο διάβολο(συγνώμη κιόλας)την είδε τη χρυσόσκονη σε δαύτο; Και γιατί ανακατεύει συνεχώς τα βαμπιρ στο όλο θέμα, τα οποία δεν έχουν καμμιά δουλειά στο συγκεκριμένο!;
Ουφ... Απορώ: πως θα αντιδράσω όταν το διαβάσω.. Θα ορμήσω να του κόψω κομμάτι; Χα,χα,χα
@ Βάγια, δεν θέλω να μακρηγορήσω, δεδομένου ότι έχω κάνει υπερανάλυση για το βιβλίο, όχι μόνο εδώ, αλλά και στα σχετικά posts που αναφέρει κι εσύ. Ορισμένοι άνθρωποι, πολύ απλά, δεν ξέρουν τι τους γίνεται και μπερδεύουν τη βούρτσα με τη φούτσα. Προφανώς, θέλουν να χύσουν χολή για να το παίξουν διανοούμενοι ή για να ασχολούμαστε μαζί τους (καλή ώρα), γιατί ακόμα κι αρνητική διαφήμιση, είναι διαφήμιση. Το θέμα είναι πως, τελικά, αυτοί αποδεικνύονται οι άσχετοι που δεν ξέρουν τι τους γίνεται, και αυτό δεν το λέω ως fan, αλλά ως ένας άνθρωπος που διαβάζω κι εμβαθύνω, ακόμα και στην πιο ηλίθια ιστορία, προσπαθώντας να την δω μέσα από τα μάτια του κοινού και στο οποίο απευθύνεται.
Έτσι είναι Γιωτάκι! Εδώ εγώ νεύριασα και έβγαλα σκάρτα αυτά που έλεγε, που στο κάτω-κάτω γνωρίζω τα βιβλία αυτά μόνο από την κριτική σου, εσύ δεν θα νευρίαζες που τα αγαπάς τόσο πολύ κιόλας;!
Οι κριτικές σου δείχνουν απόλυτο σεβασμό προς το αντικείμενο κι αυτός είναι ένας λόγος που αρέσουν τόσο πολύ, πιστεύω!
@ Σ' ευχαριστώ πολύ Βάγια μου! Χαίρομαι που αυτό λαμβάνεις μέσα από τα κείμενά μου! :)
To kalutero dustopiko muthistorima kata thn apopsi mou
@ flora valca πολύ αγαπημένη σειρά, αλλά αγαπάω κι άλλες ισάξια! <3
Δημοσίευση σχολίου