Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Danny Zuko γνωρίζει στις μακρινές του διακοπές την Sandy Olsson κι ερωτεύονται.
Γυρνώντας στο σχολείο κομπάζει για τον έρωτα του καλοκαιριού, αλλά εκεί ανήκει στους μάγκες κι ο έρωτας έρχεται δεύτερος.
Όμως, η Sandy γράφεται τυχαία στο ίδιο σχολείο και γίνεται φίλη με τις φίλες του Danny.

Προσωπική άποψη:
Όσο παράξενο και αν θα φαινόταν κάποτε, σήμερα ίσως να μην εντυπωσιάζει το γεγονός πως το "Grease" μπορεί να συγκαταλέγεται στις κλασσικές ταινίες των 70's και 80's. Ο λόγος δεν είναι άλλος από τον προφανή. Έχουν περάσει τόσα χρόνια, έχουν κυκλοφορήσει τόσες και τόσες ταινίες πανομοιότυπης θεματολογίας και στησίματος και όμως, εμείς εξακολουθούμε να έχουμε το όνομά του ως ένα εκ των πρώτων στη λίστα μας, ακόμα το αγαπάμε και το κυριότερο, ακόμα μπορούμε να το παρακολουθούμε με την ίδια ευχαρίστηση όπως τότε, περνώντας το μάλιστα απλό γενιά σε γενιά ως ένα μουσικοχορευτικό ρομαντικό κληροδότημα που αν μη τι άλλο οφείλεις να το έχεις δει.

Οι Jim Jacobs και Warren Casey είναι οι δημιουργοί του "Grease" ενός έργου που αρχικά έκανε την εμφάνισή του στην θεατρική σκηνή του Broadway, κερδίζοντας την αγάπη των θεατών αλλά, και την προσοχή των κινηματογραφικών παραγωγών που μετέφρασαν την μεταφορά ενός τέτοιου μιούζικαλ στην μεγάλη οθόνη με ένα μεγάλο ποσό δολλαρίων. Αν αναλογιστούμε ότι όχι μόνο η ταινία μένει ζωντανή μέχρι σήμερα αλλά, ότι και το ίδιο το μιούζικαλ συνεχίζει να παίζεται, τότε μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε πως η επιλογή τους δεν ήταν τυχαία και αποδείχτηκε σωστή και έξυπνη. Άλλωστε την εποχή εκείνη το έδαφος ήταν πρόσφορο, τόσο για τα αισθηματικά ρομάντζα οθόνης όσο και για το πάθος για τον χορό, ένα μέσω εκτόνωσης των νέων και μια μορφή έκφρασης του αναρχισμού του σε μια πουριτανική κοινωνία.

Το "Grease" ουσιαστικά, είναι μια, έστω και κάπως υποτονική, επαναστατική ταινία, ντυμένη με μουσικοχορευτικά σύνολα. Είναι μια ταινία η οποία θέλει να δείξει τις αλλαγές στις κοινωνίες των νέων σε μια εποχή όπου η καταπίεση έλεγχε τα πάντα. Τη μουσική που ακούγανε, τον τρόπο που διασκεδάζανε, τις παρέες που μπορούσαν ή δεν μπορούσαν να έχουν, ακόμα και την σεξουαλικότητά τους η οποία ήταν καταπιεσμένη πολύ περισσότερο απ' όσο μπορούσε να κρυφτεί κάτω από ένα φόρεμα με φουρό. Αυτός είναι και ο λόγος που οδηγούνται σε φαινομενικά ανεύθυνες συμπεριφορές, βωμολοχίες, ανήθικα πειράγματα, κόντρες με αυτοκίνητα και με προσπάθεια ανάδειξης της μαγκιάς του καθενός η οποία, αν και κοινή βάση, είχε άλλη έκφραση.

Η ταινία κατ' ουσίαν, δεν έχει να προσφέρει τίποτα το ιδιαίτερο ή πρωτόγνωρο. Αγόρι γνωρίζει κορίτσι, ερωτεύονται, προσπαθεί να παραστήσει τον γόη του σχολείου δοκιμάζοντας με την άγαρμπη συμπεριφορά του τα αισθήματά της για να την οδηγήσει στην δικιά της απελευθέρωση. Φυσικά αντιλαμβανόμαστε, ακόμα και αν δεν το ξέρουμε, ότι η ιστορία θα έχει ευτυχισμένους τίτλους τέλους. Άλλωστε δεν θα γινόταν διαφορετικά αλλά και γιατί να θέλαμε κάτι τέτοιο στο κάτω-κάτω. Η αθωότητα, η ανεμελιά και η φρεσκάδα από την οποία ξεχειλίζει παρά πάσχει το "Grease", είναι το συστατικό εκείνο που την κάνει να ξεχωρίζει στις καρδιές μας, παρασύροντάς μας κι εμάς στο μουσικοχορευτικό πανδαιμόνιο. Παραδεχτείτε το, όλοι σας έχετε τραγουδήσει ή ακόμα και χορέψει παρακολουθώντας την, έστω και ασυνείδητα.

Για τον Travolta αυτά που μπορώ να πω είναι τόσα πολλά και τόσο λίγα ταυτόχρονα. Μπορώ να πω πολλά αλλά, δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος. Το "Grease", όπως και το "Saturday Night Fever" της ίδιας χρονιάς, ήταν που τον στιγμάτισε και παράλληλα τον ανέδειξε, βοηθώντας τον να ανέβει το όνομά του στην λίστα με τα πιο περιζήτητα του Hollywood. Δεν είναι απλά όμορφος ή γοητευτικός αλλά, καταφέρνει με έναν μοναδικό τρόπο να ισορροπήσει ανάμεσα στην επαναστατική μορφή του χαρακτήρα του και σε εκείνη του ρομαντικού γόη με τις μεταμοντέρνες συνήθειες. Και μπορεί για την Olivia Newton-John να μην ακούσαμε πολλά στην πορεία της καριέρας της ωστόσο, όλοι μας αγαπήσαμε το χαριτωμένο εκείνο μουτράκι έστω και αν την προτιμούσαμε ως φιλήσυχο ονειροπόλο κοριτσάκι παρά ως sexy θηλυκό. Πλαισιωμένο το κεντρικό ζευγάρι από ένα πλήθος άσημων μεν στην πλειοψηφία τους, όμορφων και φρέσκων δε προσώπων, δεν μπορείς από το να τους απολαύσεις.

Αναμφίβολα αυτά που σου μένουν από την ταινία είναι η ξεσηκωτική μουσική της, ο ξέφρενος ρυθμός και τα χορευτικά της, το μαλλί του Travolta και η ανάλαφρη εκείνη διάθεση γνήσιας ψυχαγωγίας. Άλλωστε, έστω και αν δεν ζήσαμε στα 60's ή στα 70's , μπορούμε να αισθανθούμε την νοσταλγία μιας περασμένης εποχής αλλά, και την θύμηση των γεγονότων της δικιάς μας εφηβικής και μετ' εφηβικής ηλικίας, τόσο εντός των τειχών του σχολείου μας, όσο και εκτός αυτών. Μπορεί ο Randal Kleiser να μην είναι ο κορυφαίος των δημιουργών στο χώρο του ωστόσο, δεν μπορούμε να μην του αναγνωρίσουμε την καλή διάθεση και την ικανότητα να μας προσφέρει ταινίες που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αγαπάμε και δεν μπορούμε να ξεχάσουμε.
Βαθμολογία 7,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Grease
Είδος: Μουσικοχορευτική
Σκηνοθέτης: Randal Kleiser
Πρωταγωνιστές: John Travolta, Olivia Newton-John, Stockard Channing, Jeff Conaway, Barry Pearl, Michael Tucci, Kelly Ward, Didi Conn, Jamie Donnelly, Dinah Manoff, Eve Arden, Joan Blondell
Παραγωγή: 1978
Διάρκεια: 110'

Επίσημο site: