Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Τζέινι είναι δεκαεφτά χρονών και διαθέτει μια μοναδική ικανότητα: μπορεί να παρακολουθεί τα όνειρα των άλλων. Άθελά της, όμως.
Χάρισμα ή κατάρα; Αν τη ρωτήσετε, θα σας πει το δεύτερο και γι’ αυτό παλεύει χρόνια τώρα να ελέγξει την ικανότητά της αυτή, να πάψει να παγιδεύεται σε όνειρα ξένα και εφιάλτες φρικτούς (κι ας το διασκεδάζει, μερικές φορές, καθώς ανακαλύπτει επτασφράγιστα μυστικά), να ζήσει πια σαν φυσιολογικός άνθρωπος.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, δεν μπορεί να μοιραστεί με κανέναν τις εμπειρίες της, γιατί είναι σίγουρη πως κανείς δε θα την πιστέψει. Έτσι κι αλλιώς, η μητέρα της είναι μια άνεργη γυναίκα, βυθισμένη στην αποχαύνωση του φτηνού αλκοόλ, ο πατέρας της χαμένος από καιρό κι η καθημερινότητά της μια ρουτίνα από το σχολείο στην ιδιωτική κλινική όπου εργάζεται τα Σαββατοκύριακα. 
Ευτυχώς που υπάρχει κι ο Κάμπελ, ο απόμακρος συμμαθητής της με τον οποίο έχει μια σχέση διαφορετική που δε συγκρίνεται με καμιά απ’ όσες είχε ως τώρα. Και τα όνειρά του.
Όνειρα στα οποία η Τζέινι δεν είναι μόνο παρατηρητής, αλλά συμμετέχει κιόλας. Όνειρα που δεν την παγιδεύουν στο ζοφερό τους κόσμο, αλλά την απελευθερώνουν, την κάνουν να νιώθει δυνατή. Ακόμα κι αυτά που την τρομάζουν, αυτά που την κάνουν να θέλει αν φύγει μακριά του και να μην τον ξαναδεί.
Έτσι, σιγά σιγά, από παγιδευμένη στους εφιάλτες του καθενός, η Τζέινι γίνεται παγιδευτής ονείρων. Είναι, όμως, προετοιμασμένη για όσα φρικτά θα ανακαλύψει;

Προσωπική άποψη:
Ξεκινώντας να διαβάζεις το συγκεκριμένο βιβλίο ένα είσαι σίγουρο. Η άποψή σου γι' αυτό θα είναι πολύ συγκεχυμένη για δύο λόγους. Ο πρώτος έχει να κάνει ότι αρχικά δεν είσαι σίγουρος σε πιο διάστημα του χρόνου βρίσκεσαι. Ευτυχώς αυτό ξεκαθαρίζει πολύ σύντομα και τα πίσω-μπρος στην αφήγηση αφήνονται κατά μέρους. Ο δεύτερος οφείλεται στο γεγονός ότι σχεδόν καθ' όλη την διάρκεια της ανάγνωσης αισθάνεσαι σα να βρίσκεσαι μέσα σε έναν εφιάλτη δίχως τέλος. Βέβαια αυτό είναι το ενδιαφέρον σκέλος τη υπόθεσης καθώς, από τη μία σε βάζει άμεσα στο κλίμα όσων θα ακολουθήσουν και από την άλλη δεν σε παραμερίζει αλλά αντίθετα σε αντιμετωπίζει ως ενεργό μέλος στην εξέλιξη κάθε ονείρου, όποιες προεκτάσεις και αν έχει αυτό.

Η Lisa McMann φαίνεται να είναι άνθρωπος με ανησυχίες οι οποίες δεν φτάνουν μόνο τα όρια του συνειδητού αλλά τα ξεπερνάνε αγγίζοντας εκείνα του ασυνείδητου. Χρησιμοποιεί ως φόντο της ιστορίας της μια αμερικανική κωμόπολη και η κίνηση αυτή είναι ιδιαίτερα έξυπνη καθώς είναι πολύ πιο εύκολο για την Τζέινι, όχι να εισβάλλει στα όνειρα των ανθρώπων γύρω της αλλά, να μην μπορεί να μείνει αποστασιωποιημένη από αυτά από την στιγμή που σχετίζονται με ανθρώπους που γνωρίζει μια ζωή και συναναστρέφεται καθημερινά. Αυτομάτως έχει μία επιπρόσθεση ψυχολογική επιβάρυνση. Επιπλέον δεν χαρίζει την ικανότητα αυτήν σε οποιονδήποτε νέο αλλά, σε μία κοπέλα η οποία προέρχεται από μία προβληματική οικογένεια κατά συνέπεια, δεν έχει κάποιον που να μπορεί να στηριχτεί πάνω του αλλά προσπαθήσει να τα βγάλει πέρα μόνη της.

Φυσικά δεν κλέινω τα μάτια μου μπροστά στα αρνητικά του βιβλίου με μεγαλύτερο ίσως όλων την υπερβολική χρήση βωμολοχιών. Αντιλαμβάνομαι ότι πρόκειται για την ιστορία μιας έφηβης η οποία περιτριγυρίζεται από συνομίλικούς της και σε μια ηλικία μάλιστα που το στόμα τους δεν κλείνει εύκολα όμως ως συγγραφέας νομίζω ότι πρέπει να προσπαθήσεις να διατηρήσεις ένα καλύτερο λεκτικό επίπεδο χωρίς ωστόσο να διαστρευλώνεις την πραγματικότητα. Πέραν όμως αυτού, η McMann ίσως στηρίζεται υπερβολικά στην ευκολία που της παρέχει η γλώσσα και η συμπεριφορά της ηλικίας μην προσπαθώντας να αναπτύξει τους χαρακτήρες της όσο θα μπορούσε ή μάλλον, από το αρχικό σημείο της ιστορίας.

Η υπόθεση μπορεί να φαντάζει κάπως μπερδεμένη όμως η γρήγορη αφήγηση και η ελλειπτική σκηνοθεσία της εξέλιξης της ιστορίας ταξιδεύουν τον αναγνώστη με ευκολία σε έναν κόσμο όπου το συνειδητό και το ασυνείδητο βρίσκονται σε μια συνεχή διαμάχη. Η Τζέινι σταδιακά συνειδητοποιεί ότι δεν είναι απλά θεατής στα όνειρα των γύρω της αλλά, κάτι περισσότερο. Δεν έχει μόνο την ικανότητα να παρακολουθεί τις εξελίξεις αλλά να αναλαμβάνει δράση και να βοηθάει όσους ασυνείδητα την έχουν καλέσει ζητώντας απελπισμένα βοήθεια, θέλοντας από κάπου να πιαστούν.Μπορεί να μην σχετίζονται άμεσα με την πραγματικότητα ή έστω, με την πραγματικότητα του παρόντος αλλά με τους καταπιεσμένους πόθους ή φόβους του παρελθόντος που έχουν φωλιάσει στο ασυνείδητο ζητώντας λύτρωση.

Μια ιστορία του φανταστικού που ίσως να μην είναι τόσο παραμύθι όσο δείχνει. Μια ιστορία που μας προκαλεί να σκεφτούμε και να ψάξουμε βαθιά μέσα μας καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα όνειρά μας πηγάζουν είτε από τις μεγαλύτερες επιθυμίες μας, είτε από τους μεγαλύτερους φόβους μας. Όπως και να 'χει, πρέπει να είμαστε αρκετά δυνατοί για να τα αντιμετωπίσουμε ή να τα ζήσουμε, ανάλογα με το αν αυτά βρίσκονται στη θετική ή στην αρνητική πλευρά της πραγματικής μας ζωής. Ένα γρήγορο και έξυπνο μυθιστόρημα που αν είχε αποφύγει ορισμένα μικρά λάθη, θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται στην κορυφή της λίστας κάθε τύπου αναγνώστη. Περιμένοντας το επόμενο βιβλίο και ελπίζοντας σε μια καλύτερη διαχείριση υλικού.
Βαθμολογία 8,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Lisa McMann
Μεταφραστής: Πιπίνη Αργυρώ
Εκδόσεις: Πατάκης
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2010
Αρ. σελίδων: 212
ISBN: 978-960-16-3868-3