
Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ο Αλεξάντερ, αξιωματικός του Κόκκινου Στρατού, βαριά τραυματισμένος σ' ένα στρατιωτικό νοσοκομείο, περιμένει να τον συλλάβει η σοβιετική μυστική αστυνομία.
Ξέρει ότι ο ίδιος δεν μπορεί να σωθεί, αλλά είναι αποφασισμένος να σώσει την έγκυο γυναίκα του, την Τατιάνα. Για να το πετύχει αυτό, σκηνοθετεί το θάνατό του, και η Τατιάνα, βουτηγμένη στο πένθος, δραπετεύει.
Αλλά τη φλόγα της αγάπης τους δεν μπορεί να τη σβήσει ούτε η λαίλαπα του πολέμου, και ο Αλεξάντερ, μέσα από δραματικές περιπέτειες, ψάχνει να ξαναβρεί την αγαπημένη του.
Προσωπική άποψη:
Έχοντας διαβάσει κανείς τον "Μπρούντζινο Καβαλάρη" δε μπορεί παρά να αδημονεί για να διαβάσει και την συνέχεια. Το πρώτο βιβλίο άλλωστε της επικής τριλογίας της Paullina Simons τελειώνει με τέτοιον τρόπο, σε ένα τόσο κρίσιμο και τραγικό σημείο που δεν αφήνει περιθώρια να αδιαφορήσεις για το μέλλον των πρωταγωνιστών της. Η Τατιάνα έχει καταφέρει να αποδράσει στις Η.Π.Α. προσπαθώντας να χτίσει μια νέα ζωή πάνω στα ερείπια που άφησε η σταλινική Ρωσία ενώ από την άλλη ο Αλεξάντερ, μάχεται να επιβιώσει, να κρατηθεί στη ζωή με μοναδικό κίνητρο την αγάπη του για την Τατιάνα και μοναδικό του στόχο, να μπορέσει να την συναντήσει ξανά, δίχως η οικογένειά του να έχει ένα άδοξο τέλος που δεν της αξίζει έπειτα από όσα πέρασαν. Όλος αυτός ο αγώνας διαδραματίζεται μέσα από μια σειρά ανατρεπτικών γεγονότων, συνταρακτικών αποκαλύψεων και εκπλήξεων που σε καθηλώνουν συνεχώς.
Σε αυτό το δεύτερο μέρος της ιστορίας, η συγγραφέας προχωράει σε μια μορφή αφήγησης της οποίας ο τρόπος δεν διαφέρει από το πρώτο ωστόσο, δεν είναι και απόλυτα ίδιος. Δεν παρακολουθούμε μόνο το παρόν αλλά και το παρελθόν του Αλεξάντερ. Μεταφερόμαστε στον χρόνο και μέσω της αμφίδρομης αφήγησης, οδηγούμαστε πολλά χρόνια πίσω, τότε που εκείνος ήταν ακόμα παιδί και με την οικογένειά του μεταφέρθηκαν από την Αμερική στη Ρωσία ακολουθώντας το κομμουνιστικό ιδεώδες και βιώνοντας ότι αυτό συνεπάγεται. Με τον τρόπο αυτό μαθαίνουμε λεπτομέρειες για το παρελθόν του και τα βήματα τα οποία ακολούθησε ώστε να οδηγηθεί στο σήμερα, κατανοώντας τον σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό αλλά, και την δικιά του οπτική σε ότι ακολούθησε την γνωριμία του με την Τατιάνα μέχρι το σήμερα. Μπορεί αυτό να συνεπάγεται επανάληψη γεγονότων ωστόσο δεν είναι κουραστικό καθώς, η αντρική πλευρά του θέματος είναι διαφορετική, τόσο σε σκέψεις όσο και σε έκταση συναισθημάτων.
Στα πλαίσια της αφήγησης αυτής παρακολουθούμε σε ίδιο χρόνο, τόσο την ζωή του Αλεξάντερ, όσο και την ζωή της Τατιάνας στο σήμερα. Δεν τους χωρίζουν μονάχα ήπειροι και ωκεανοί αλλά, και οι συνθήκες διαβίωσης. Εκείνη βρίσκεται στην ελεύθερη Αμερική γεμάτη ευκαιρίες και εκείνος στην καταδικασμένη ζωή της Ρωσίας που με το τέλος του πολέμου αντί να σταθεί στα πόδια της, δείχνει να καταρρέει, έτοιμη να κατασπαράξει τις σάρκες όλων εκείνων που πάλεψαν να την απελευθερώσουν αφού στα μάτια της, δεν είναι λίγοι οι προδότες του έθνους. Μέσα απ' όλα αυτά οι χαρακτήρες τους ωριμάζουν, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι χάνουν την αυθεντικότητά τους. Οι δυσκολίες και ο πόνος του παρελθόντος μπορεί να τους στοιχειώνουν και να βαραίνουν το φορτίο που φέρουν στις πλάτες τους όμως, δεν τους αφήνουν να λυγίσουν. Αντίθετα, κάθε μέρα που περνάει παλεύουν με τους προσωπικούς τους δαίμονες, προσπαθώντας να διατηρήσουν τις ελπίδες τους για ένα μέλλον καλύτερο από αυτό που φαίνεται να τους επιφύλασσε η μοίρα.
Για άλλη μία φορά, πέραν της ερωτικής ιστορίας, η δομή γύρω από την οποία αυτή χτίζεται και εξελίσσεται, είναι κατά βάση ιστορική. Και αν θα μπορούσε κανείς να υποθέσει πως αυτό θα γινόταν κουραστικό, σε κάνει στην πραγματικότητα να διψάς ακόμα περισσότερο για τις λεπτομέρειες εκείνες που μπορεί να μην γνωρίζεις ή απλά να ήξερες και μέχρι σήμερα να περνούσαν απαρατήρητες. Κατανοείς σε βάθος όλα εκείνα τα άθλια κίνητρα εξουσίας που καθοδηγούν τους πολέμους ανά τους αιώνες, πολέμους ανώφελους που στερούν ζωές και όνειρα, που ισοπεδώνουν πόλεις και χώρες και καταρρακώνουν πολίτες και στρατιώτες, είτε επέλεξαν είτε όχι να αποτελέσουν μέρος του. Βιώνεις σε ανατριχιαστικό βαθμό την σκληρότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε ο κόσμος, όχι μόνο από τους εχθρούς, αλλά και από τους συμμάχους του, ακόμα και από τις ίδιες του της κυβερνήσεις που είναι κάτι περισσότερο από αγνώμονες και σκληροί μαζί τους.
Και μέσα από την σκληρότητα, την βία και τις κακουχίες, βιώνεις και πάλι το μεγαλείο της αγάπης σε όλη της την έκταση. Μιας αγάπης που δεν γνωρίζει φραγμούς και σύνορα, που μπορεί να ζει και να μάχεται, που μπορεί να αγωνίζεται και να είναι έτοιμη να ρισκάρει τα πάντα προκειμένου να διατηρηθεί ζωντανή. Η Τατιάνα μπορεί να είναι φαινομενικά ένα αδύναμο πλάσμα, έχει όμως μέσα της τόσο μεγάλη αντοχή και δύναμη, που είναι ικανή για το κάθε τι. Γίνεται θηρίο, αγωνίστρια και πολεμίστρια, κόντρα σε κυβερνήσεις, κόντρα σε κατεστημένα, κόντρα σε κάθε τι που την κρατάει μακριά από την αγάπη της ζωής της. Ο Αλεξάντερ δεν είναι για εκείνη ένας άντρας που ήρθε και πέρασε αλλά εκείνος που σημάδεψε την καρδιά, την ψυχή και το μυαλό της, εκείνος για τον οποίο θα ρίσκαρε τα πάντα, ακόμα και ένα σίγουρο μέλλον, ακόμα και την ίδια της την ζωή που χωρίς εκείνον, δεν έχει τόσο μεγάλη αξία.
Μπορεί το τέλος της ιστορίας να φανεί σε κάποιους αφελές και προβλέψιμο όμως είναι εκείνο που στην πραγματικότητα αξίζει σε δύο ανθρώπους που δεν έχασαν ποτέ την πίστη τους ο ένας στον άλλο αλλά και στην ίδια τη ζωή, στο κοινό τους μέλλον. Είναι η ιστορία εκείνη δύο ανθρώπων που μέσα στον πόλεμο κατάφεραν να αγαπηθούν αληθινά, να νιώσουν ειλικρινή και απέραντα συναισθήματα και που πάλεψαν γι' αυτά κόντρα σε κάθε δυσκολία που παρουσιάστηκε στο διάβα τους. Αυτό το δεύτερο βιβλίο, συμπληρώνει με υπέροχο τρόπο τον "Μπρούτζινο Καβαλάρη" και τον ολοκληρώνει, οδηγώντας τους ήρωές του σε μια νέα ζωή, σε εκείνη την οποία διεκδίκησαν και κέρδισαν με το σπαθί τους αφού τίποτα δεν τους χαρίστηκε, ούτε τους δόθηκε εύκολα. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι το μέλλον τους θα είναι εύκολο αφού η σκιά του πολέμου δεν φεύγει ποτέ από πάνω σου, όπως όμως δεν χάνεται και η ελπίδα, η συνεχής επιθυμία να παλέψεις ενάντιά της.
Βαθμολογία 10/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Paullina Simons
Μεταφραστής: Σπανδώνης Γιάννης
Εκδόσεις: Ωκεανίδα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2003
Αρ. σελίδων: 678
ISBN: 960-410-297-4
27 Σχόλια:
Από ότι βλέπω Γιώτα μου γίνεται όλο και καλύτερο! Ωραία! ανυπομονώ να μας πείς και για το τρίτο βιβλίο της σειράς!!
@ Αλεξία μου το 3ο εξελίσσεται στην Αμερική και είναι αρκετά διαφορετικό. Στηρίζεται κυρίως στις ψυχικές και συναισθηματικές επιπτώσεις του πολέμου.
@ Όσο για το 3ο, θα έχεις άποψη αύριο πρώτα ο θεός!
Xμμ τελικά πρέπει να βρω χώρο στην βαλίτσα για τα δύο επόμενα. Αλέξια πρέπει να τα διαβάσεις.
Μπόρει να είναι αρκετά μεγάλα αλλά με την καλή ένοια, δεν θέλεις να τελείωσουν. Τα δυο επόμενα δεν τα διάβασα κυρίως γιατί ειχά πολλά που ήθελα να διαβάσω. Κάπου έκει που το τελείωσα έβγαινε και η κοτσυφόκισσα οπότε τα άφησα για αργότερα αλλά ήρθε μου φένεται η ώα τους...Γίωτα από ότι κατάλαβα στο δεύτερο ουσιαστικά ολοκληρώνεται η ιστορία και το τρίτο είναι απλά μια προσθήκη στην ιστορία;
Ανυπομόνω για την κριτική του τρίτου!!
@ Γεράσιμε να τα βάλεις στη λίστα άμεσα!
Στο 2ο βλέπεις πως περνάνε τα χρόνια και για τους 2, με την Τατιάνα να βρίσκεται στην Αμερική και τον Αλεξάντερ στη Ρωσία μέχρι που η πρώτη πιστεύει ότι είναι ζωντανός και πάει να τον βρει! Γίνεται κόλαση!
Στο 3ο ζούνε πλέον στην Αμερική και βλέπεις όλη τους τη ζωή, με τα φαντάσματα του παρελθόντος να τους στοιχειώνουν και με όσα περνάνε. Μην σου πω πολλά και το κάψω!
Η κριτική του 3ου αύριο πρώτα ο θεός! :)
@ Πάντως παιδιά, μεγάλα-ξεμεγάλα, νιώθω ένα κενό τώρα που τα τελείωσα. Έχω μια γλυκόπικρη αίσθηση.
Ωχ Γιώτα τι μας κάνεις, δεν θα ξέρω τι να πρωτοδιαβάσω, το άφησε που το άφησε και στο πρώτο σε τέτοιο σήμειο...
Μέτα πως να πείσω τον εαυτό μου ότι πρόεχουν τα αρχαία;Δεν πρόλαβα τέλικα να διαβάσω και χτες της κριτική σου στο Αγγελική Σιώπη και μου φένεται αν το κάνω δεν θα αντέξω μέχρι να βγεί το δεύτερο.. Παρόλα αυτά τρέχω :)
@ Γεράσιμε αν είναι να σε παρασύρουμε μακριά από το διάβασμά σου, να σταματήσουμε τις αναρτήσεις μέχρι να τελειώσεις! :P
αχ τι μου κάνετε και οι δυό σας!
καλά καλά θα τα διαβάσω άμεσα! θα αλλάξω την λίστα και θα τα βάλω σε προτεραιότητα! άντε πάλι με πείσατε!
τι θα κάνω με εσας?????? χα, χα!
Γιώτα τώρα είδα τι έγραψες! χα, χα, χα! και συμφωνώ...λοιπόν πότε τελειώνεις Gerrako???? για να δώ πότε δα βάλω την επόμενη ανάρτηση!!! χαχαχαχα! Λοιπόν ψηφίζω αρχαία δαγκωτό για την ώρα!
Μην ανυσήχετε ακόμα και αν δεν σας έχω να με παρασήρεται τα κατάφερνω άνετα και μόνος μου. :p
Τελειώνω 8 Ιουνιου :( άλλα μόλις φύγουν τα αρχαία τα άλλα είναι γελοία, αγγλικά γερμανικά κλπ.
Ιλιάδα πάντως σήμερα έγραψα τέλεια!!
Αλεξία τελικά είμαι και εγώ σε συνδιασμό με την Γίωτα φοβερή όμαδα στο να σε πείθουμε!! :)
@ Χα, χα, χα... μπράβο Γεράσιμε! πάντα τέτοια!
Ε... η ισχής εν τη ενώση που λένε! :P
@ Αλεξία μου, δε νομίζω ότι προσπαθούμε ιδιαίτερα! Παρασυρόμαστε όλοι και από μόνοι μας! Χα, χα, χα!
Το απίστευτο είναι οτι δεν χρειάζεται να πείτε πολλά για να με πείσετε ! Αντίστοιχα ούτε εγώ σε εσάς! Υπάρχει εμπιστοσύνη και αυτό είναι τέλειο!
Μπράβο Γεράσιμε έσκισες πάλι! Μερικές φορές σκέφτομαι ότι αν όταν ήμουν στην ηλικία σου έβλεπα την Ηλιάδα ή την Οδύσσεια ως λογοτεχνικό θα τα πήγαινα πολύ καλά...αλλά τότε βαριόμουν φοβερά! χα, χα!
@ Αλεξία κι εγώ το ίδιο σκέφτομαι!
Αν είχαμε τότε το μυαλό του σήμερα, μπορεί να ήμασταν και πυρηνικοί επιστήμονες! :P
ουυυ εννοείται! όταν διάβασα το λυκόφως αυτό σκέφτηκα! τόσες σελίδες έμαθα σχεδόν απέξω και όταν γράφαμε διαγώνισμα 5 κεφαλαια μου φαινόταν βουνό!
@ Χα, χα, χα... έτσι ακριβώς Αλεξάκι!
Εγώ τι να πω με τις 2200 σελίδες σε 10 μέρες; :P
Ευχαριστώ πόλυ για τα συχαρήτηρια. Αλεξία η αλήθεια είναι μια, 50 σελίδες αρχαία τις παιδεύω δυο μέρες, ενώ ένα βιβλίο πολύ μεγαλύτερο το τελείωνω σε μια. Αρα δεν είσαι μονο εσύ :)
Γιώτα εσύ τα κατάπιες!
@ Γκλουπ...
χαχαχαχα
πιές και λίγο νεράκι να κατέβουν πιο μαλακά!! χαχα! μα τι λαρύγγι είναι αυτό???? χαχαχαχαχαχα πάλι καλά που φεύγω σε λίγο γιατι λίγο ακόμη και δεν ξέρω τι θα σας γράφω στα σχόλια! χαχαχα τι έχω πάθει σήμερα? με έπιασε η χαζομάρα μου!
@ Το βαθύ λαρύγγι... σαν της Τατιάνας καλή ώρα! :P
Χα, χα, χα!
αχαχαχαχα! είμαι και εγώ αλλά και εσύ δεν πάς πίσω!!!
Very informative post. Thanks for taking the time to share your view with us.
@ Thanks for reading!
Αχ, το τελειωσα και αυτο, μολις χθες το βραδυ. Ηταν παρα πολυ ωραιο, ειχε τοση αγωνια που παλι δεν μπορουσα να το αφησω απο τα χερια μου, αν και ψιλοαπογοητευτηκα στην αρχη που για 300 περιπου σελιδες επαναλαμβανοταν η ιστορια του πρωτου βιβλιου... Δεν ξερω.. μου φανηκε σαν μια εξυπνη κινηση της Σιμονς να κανει το βιβλιο της μεγαλυτερο! Οπως και να χει με ανταμειψε στη συνεχεια :)
Και αφου δεν το αφησε σε κρισημο σημειο θα το αναβαλω το τριτο για λιγο... Στο τελευταιο η ιστορια εξελισσεται εκει που την αφηνει το δευτερο; Ή στα ενδιαμεσα χρονια; Ή καμια σχεση;
@ Sabrina μου γεια σου και πάλι!
Χαίρομαι που το τελείωσες και σου άρεσε και ακόμα περισσότερο που πέρασες να μας πεις την γνώμη σου! :)
Σκοπός αυτής της επανάληψης στη αρχή δεν είναι να μεγαλώσει το βιβλίο αλλά, να μας δείξει τα πράγματα από την οπτική του Αλεξάντερ, να δούμε την αντρική αντιμετώπιση της εποχής απέναντι σε μια κατάσταση σαν αυτή και να κατανοήσουμε παράλληλα την έκταση των δικών του συναισθημάτων, μέσα από τα λόγια του και όχι μόνο από τις πράξεις του.
Το 3ο βιβλίο ξεκινάει απ' όταν πάνε στην Αμερική και μιλάει για όλη την μετέπειτα ζωή τους εκεί, τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν αλλά και για τα κατάλοιπα του πολέμου και της Σοβιετικής κοινωνίας πάνω τους. Συγκριτικά με τα άλλα δύο είναι ελαφρώώώς κατώτερο αλλά πιστεύω θα το απολαύσεις και αυτό. Αν μάλιστα δεν υπήρχαν τα 2 προηγούμενα, θα μπορούσαμε να μιλάμε για ένα εξαιρετικό βιβλίο συναισθηματικού καθαρά χαρακτήρα.
@ Sabrina p.s.
Αφού σου αρέσουν αυτού του είδους τα βιβλία, σου προτείνω "Το Δέντρο Με Τα Λευκά Άνθη". Μπορείς να δεις το review εδώ:
http://culture21century.blogspot.com/2011/12/blog-post_17.html
Όπως επίσης, αν δεν την έχεις ήδη διαβάσει, σου προτείνω την άλλη σειρά της Ωκεανίδας, τα "Τριανταφυλλάκια".
Έχω σχετικές αναρτήσεις αν θες να δεις!
Δημοσίευση σχολίου