Η συναρπαστική αυτοβιογραφία της Γουόρις Ντίρι, μιας γενναίας και ανεξάρτητης γυναίκας που το έσκασε από την καταπιεστική ζωή της στην αφρικανική έρημο, όταν ήταν μόλις δεκατριών χρόνων, αγράμματη και πάμπτωχη, χωρίς τίποτα δικό της εκτός από ένα κουρελιασμένο σάλι.
Σήμερα ζει στη Νέα Υόρκη, συνεχίζοντας μια καταπληκτική διπλή καριέρα: του τοπ-μόντελ, με πρόσωπο γνωστό σε όλο τον κόσμο και της Ειδικής Πρέσβειρας των Ηνωμένων Εθνών, που ταξιδεύει σε κάθε γωνιά της γης υποστηρίζοντας εύγλωττα και με πάθος τα δικαιώματα της γυναίκας κι ενημερώνοντας τον κόσμο για τη σπαραγμένη από τον πόλεμο και τη λειψυδρία περιοχή της Αφρικής που άφησε πίσω της, αλλά εξακολουθεί να αγαπάει με πάθος.
Και τώρα, σε τούτο το υποδειγματικό και σημαντικό βιβλίο, προσφέρει μια ακαταμάχητη, σε πρώτο πρόσωπο αφήγηση της δραματικής και διδακτικής της Οδύσσειας.
Προσωπική άποψη:
Όσα χρόνια γνωρίζομαι με την Νικολέτα, έστω κι αν η γνωριμία αυτή παραμένει προς το παρόν διαδικτυακή λόγω της απόστασης που μας χωρίζει, προσπαθεί να με πείσει να διαβάσω το "Λουλούδι Της Ερήμου". Απελπισμένη προφανώς από την αναβλητικότητά μου, αποφάσισε να μου τα χαρίσει και μαζί με αυτό, μια λογοτεχνική εμπειρία ξεχωριστή, μοναδική και πάνω απ' όλα, αληθινή και την ευχαριστώ γι' αυτό. Γιατί τι θα μπορούσε να είναι πιο αληθινό από την αφήγηση μιας ιστορίας από το ίδιο το πρόσωπο που την έζησε; Από ένα πρόσωπο που μπορεί σήμερα να είναι αναγνωρίσιμο και πετυχημένο ωστόσο, η ζωή της κάθε άλλο παρά στρωμένη με ροδοπέταλα ήταν αφού βίωσε πολλές τραγωδίες μέχρι να φτάσει στην σημερινή ευτυχία που με δυσκολίες, κόπο και πολύ μόχθο απέκτησα. Αυτή λοιπόν είναι η ιστορία της Waris Dirie και θα την μοιραστώ μαζί σας σήμερα.
Η Waris γεννήθηκε στην Σομαλία το 1965 σε μια οικογένεια νομάδων της Αφρικής. Η ζωή της μπορεί να μην ήταν εύκολη ωστόσο, ζούσε ευτυχισμένη ανάμεσα σε ανθρώπους που κατανοούσαν απόλυτα τον ισχυρό δεσμό της οικογένειας και παρά τις δυσκολίες στον αγώνα της καθημερινής επιβίωσης, ήξεραν να αγαπάνε αληθινά ο ένας τον άλλον. Φυσικά αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο στα έθιμα της χώρας της που σε ηλικία 5 ετών την οδήγησαν σε κλειτοριδεκτομή, στερώντας της με αυτό τον τρόπο την γυναικεία της υπόσταση για ολόκληρη τη ζωή της. Στα 13 της χρόνια ο πατέρας της πήρε την απόφαση να την παντρέψει με έναν ηλικιωμένο και εκείνη, αρνούμενη να δεχτεί την απόφασή του αυτή, δραπετεύει από την Αφρικανική έρημο αναζητώντας προσωρινό καταφύγιο σε διάφορους συγγενείς της μητέρας της που ζουν στις πόλεις για να φύγει από εκεί λίγο αργότερα με προορισμό της Αγγλία για να εργαστεί ως υπηρέτρια για λογαριασμό των θείων της.
4 ολόκληρα χρόνια περνάνε και όταν φτάνει η ώρα που πρέπει να επιστρέψει μαζί τους πίσω στην Σομαλία, αρνείται να το κάνει. Ο λόγος δεν είναι σε καμία περίπτωση ότι δεν αγαπάει την οικογένειά της ή την χώρα της αλλά, το γεγονός ότι βαθιά μέσα της γνωρίζει ότι αξίζει και μπορεί να επιτύχει πολύ περισσότερα πράγματα μένοντας μακριά. Πλέον είναι μόνη της και έτσι πρέπει να μάθει να ζει αλλά και να επιβιώνει, σε μια χώρα που δεν γνωρίζει ούτε την γλώσσα ούτε τους ανθρώπους της. Η ιστορία άλλωστε της έχει αποδείξει πως δεν μπορείς να έχεις απόλυτη εμπιστοσύνη σε κανέναν άλλον παρά μόνο στον εαυτό σου και στις δυνάμεις σου. Φυσικά αυτό θα αλλάξει και η Waris, από υπηρέτρια, θα βρεθεί να εργάζεται ως μοντέλο. Φυσικά τα πράγματα δεν θα είναι πάντα εύκολα για εκείνη καθώς, παραμένει μια παράνομη μετανάστρια. Παρ' όλα ταύτα, κάνει ότι μπορεί και τελικά, ελεύθερη πλέον ζει το όνειρό της, γνωρίζει την επιτυχία και παράλληλα, αποφασίζει να μοιραστεί με τον κόσμο την εμπειρία που της άλλαξε την ζωή και που σημάδεψε το σώμα και την ψυχή, προσπαθώντας να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο ώστε αυτό το βάρβαρο έθιμο να πάψει.
Η Waris Dirie μαζί με την Cathleen Miller δημιουργούν όχι ένα ακόμα μυθιστόρημα αλλά, την αποτύπωση μιας αληθινής, συγκινητικής και παράλληλα, τραγικής ιστορίας. Δεν προσπαθεί να συγκινήσει με φτηνούς μελοδραματισμούς, αντίθετα, προσπαθεί με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο να ακουστεί καθάρια η φωνή της, μια έκκληση για βοήθεια σε όλα εκείνα τα κορίτσια που στην απεγνωσμένη τους ανάγκη να γίνουν γυναίκες δεν γνωρίζουν τι τις περιμένει. Πόσος πόνος, πόση θλίψη, πόση αγωνία. Η Waris δεν μοιράζεται μαζί μας την ιστορία της για να κερδίσει κάτι η ίδια αλλά, ολόκληρος ο κόσμος και πολύ περισσότερο, ο δικός της κόσμος, μέσα από τα σπλάχνα του οποίου γεννήθηκε. Η Αφρική είναι πάντα στην καρδιά και την σκέψη της, πονάει που δεν βρίσκεται εκεί και όμως, αναγνωρίζει ότι το δικαίωμα στη ζωή, τον έρωτα και την ελευθερία είναι πάνω απ' όλα. Μπορεί σήμερα να είναι επιτυχημένη, μπορεί να είναι μοντέλο, μητέρα, σύζυγος, Πρέσβειρας και να είναι ευτυχισμένη και ευγνώμων για όλα αυτά όμως, δεν μπορεί να ξεχάσει όλα όσα πέρασε για να φτάσει ως εκεί.
Μια περιπέτεια ασύλληπτη, γεμάτη πόνο, αίμα, κυνηγητό, ανατροπές και απουσία sex, όπως συνηθίζεται είτε μιλάμε για αληθινές ιστορίες είτε όχι καθώς, αυτό το τελευταίο είναι μια απόλαυση που η Waris στερήθηκε τόσο βίαια και βάναυσα. Η μυθοπλασία δεν έχει θέση εδώ και υπαναχωρεί τη θέση της για να την προσφέρει σε μια αληθινή φωνή, που αγαπάει την πατρίδα και τους ανθρώπους της ωστόσο, θέλει να τους αλλάξει προς το καλύτερο για να μην υποφέρουν εκατομμύρια κορίτσια ότι υπέφερε κι εκείνη. Είναι μια ιστορία θάρρους χάρη στο οποίο η Waris κατάφερε να επιβιώσει και να αναδειχτεί νικήτρια και μέσα από τις δυσκολίες που βίωσε να ξεχωρίσει, όχι γιατί είναι μοντέλο αλλά, γιατί είναι ένας σπουδαίος, δυνατός άνθρωπος, γεμάτος ευαισθησίες, ευγνωμοσύνη και θέληση να κάνει τον κόσμο μας καλύτερο, υπερασπιζόμενη το δικαίωμα της ελευθερίας, της βούλησης και αποτελώντας παράλληλα πηγή έμπνευσης και υπόδειγμα.
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφείς: Waris Dirie & Cathleen Miller
Μεταφραστής: Ευθυμίου Μάρα
Εκδόσεις: Ωκεανίδα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 1999
Αρ. σελίδων: 344
ISBN: 960-410-102-1
19 Σχόλια:
:D :D :D :D :D :D :D :D
@ Νικολέτα πήρες χαρά πρωί-πρωί ε; :P
Να δεις και την ταινία, Γιώτα, είναι καταπληκτική!
@ Μ έχω σκοπό να το κάνω μέσα στην βδομάδα και να επανέλθω! :)
Γιωτάκι από τα αγαπημένα μου βιβλία!!! καταπληκτικό!!!
και η ταινία είναι φανταστική! να την δεις πάση θυσία!!!
@ Αλεξάκι θα το κάνω μεσοβδόμαδα! Μα τι στο καλό... μόνο εγώ δεν το είχα διαβάσει; :/
Όταν ήμουν στην Αυστραλία, το 2006, η θεία μου, μου έδωσε να διαβάσω αυτό το βιβλίο. Δεν είχα πάρει βιβλία μαζί μου γιατί ήθελα να γεμίσω τις διακοπές μου με δραστηριότητες στο Σίντνει αλλά υπήρχαν μέρες και ώρες κενές και μιας και η θεία μου (όπως ήταν και η μητέρα μου) είναι βιβλιοφάγος έβγαλε κάτι καλό από τη βιβλιοθήκη της για εμένα. Ειλικρινά είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό, δεν είχα ιδέα ότι κάπου σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου γίνονται τέτοια πράγματα και όμως πρόκειται για μία σκληρή πραγματικότητα. Ακόμα αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιου είδους αντιλήψεις. Είναι πραγματικά ένα σοκαριστικό βιβλίο αλλά πέρα για πέρα αληθινό. Επιστρέφοντας από την Αυστραλία τότε διάβασα το 'Ποτέ χωρίς την κόρη μου' που πραγματεύεται ίσως κάποιου διαφορετικού είδους αλλά παρόμοια αληθινή ιστορία. Είναι σκληρό να συνειδητοποιείς μερικές φορές τι σημαίνει το να είσαι άνθρωπος. Την ταινία δεν την έχω δει, δεν έτυχε να πέσει στα χέρια μου αλλά θα ήθελα να τη δω.
@ Jokastia δυστυχώς συμβαίνουν και δεν βλέπω και τρόπο για να πάψει να συμβαίνει! :/
Είναι πραγματικά τραγικό και βίαιο, καταστρέφεις μια ολόκληρη ζωή, την γυναικεία υπόσταση του ανθρώπου.
Α... να το έχω στα υπ' όψιν μου τότε!
Την ταινία της έχω δει δύο - τρεις φορές και είναι πραγματικά εκπληκτική. Το βιβλίο κάπου βόσκει στο σπίτι, όπως και το ποτέ χωρίς την κόρη μου που ανέφερε η Jokastia, αλλά δεν έχει τύχει να το διαβάσω. Ίσως να το κάνω...Πολύ όμορφη κριτική ;)
@ Να 'σαι καλά Γερασιμάκο!
Αν δεν είχα πυρετό θα το έβλεπα σήμερα αλλά δεν προβλέπεται με τα χάλια που έχω.
μάλλον ναι μόνο εσύ !! χαχαχα!
Γιωτούλα περάστικα!! Ελπίζω τώρα να είσαι πολύ καλύτερα ;)
Βλέπω νεες αναρτήσεις και δεν έχω προλάβει να σχολιάσω..Έχω πλακωθεί να διαβάζω γερμανικά...
YΓ. Η ανάρτηση για τον Εντγκαρ Σωτελ είναι υπέροχη..Θα επανέλθω με σχόλια.
@ Γερασιμάκο να 'σαι καλά! Σ' ευχαριστώ πολύ αν και μέχρι στιγμής δεν έχω δει μεγάλη βελτίωση!
Ναι ρε παιδιά... άντε κι έχω μοναξιές! :(
σοκαριστηκα με την ταινια!πονεσα κι εγω μαζι της!δεν θα αντεχα να την ξαναδω...μακαρι να μην την ειχα δει.φανταστικη ταινια αλλα επεσα πολυ ψυχολογικα
@ Εγώ ακόμα, και ντροπή μου, δεν την είδα! Μου έπεσαν όλα μαζί και δεν έχω προλάβει. Οπότε έχω αρκεστεί στο βιβλίο ως τώρα!
Γιώτα μου, δεν είσαι η μόνη που δεν το έχει διαβάσει. Ούτε κι εγώ το έχω διαβάσει (ούτε και την ταινία είδα) αλλά θα το προσθέσω στη λίστα μαζί με ΌΛΑ τα υπόλοιπα! Να δω πότε θα τα προλάβω μιας και συνεχώς βγαίνουν και καινούρια που με ενδιαφέρουν!
Έχω όμως διαβάσει το "Ποτέ χωρίς την κόρη μου" που αναφέρεται πιο πάνω αλλά και το "Πίσω από την μπούργκα", τα οποία πάνω κάτω έχουν την ίδια θεματολογία με το "Λουλούδι της ερήμου". Είναι πραγματικά συγκλονιστικά βιβλία...είναι αδύνατο να χωρέσει ο ανθρώπινος νους ότι συμβαίνουν ακόνη τέτοια πράγματα στην εποχή που ζούμε. Δυστυχώς όμως είναι αλήθεια και δεν είναι και πολύ μακριά από εμάς!
Οι φωνές αυτών των γυναικών είναι δυστυχώς πολύ λίγες για να αλλάξουν τα πράγματα, αλλά είναι μια αρχή. Και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Ας βοηθήσει ο καθένας μας όπως μπορεί. Ας μην ξεχνάμε ότι οι μεγαλύτερες αλλαγές ξεκίνησαν με πολύ λίγα εφόδια...
@ Ifigenia μου όπως βλέπεις το διάβασα, έστω κι αν άργησα και χρειάστηκε η φίλτατη Νικολέτα να μου το αγοράσει για να το κάνω! :P
Την ταινία βέβαια ακόμα δεν αξιώθηκα να την δω αλλά που θα μου πάει, θα το κάνω! Χα, χα, χα...
Δυστυχώς συμβαίνουν τραγικά πράγματα γύρω μας που αποδεικνύουν ότι ο κόσμος δεν προχωράει τόσο όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Και ιστορίες σαν κι αυτές είναι που μιλάνε στην καρδιά μας και μας συγκλονίζουν.
Τα υπόλοιπα βιβλία τα ξέρω σαν τίτλους ωστόσο δεν τα έχω διαβάσει, αν και πολύ θα το ήθελα κάποια στιγμή.
Απο τα βιβλια με αληθινη ιστορια που σε συγκλονιζει...υπεροχη και η ταινια που βγηκε μετα.Αξιζει να διαβαστει.
@ Μαρίνα μου, πράγματι συγκλονιστική ιστορία!
Δημοσίευση σχολίου