
Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η ζωή της βρετανίδας συγγραφέως Jane Austen και ο έρωτας που έζησε στην ηλικία των 22 με έναν νεαρό Ιρλανδό.
Προσωπική άποψη:
Η Jane Austen είναι από τις συγγραφείς εκείνες που μπορούμε με περισσή ευκολία να πούμε ότι το όνομά τους το ξέρουν ακόμα και οι πέτρες. Και μπορεί μερικοί να θεωρούν τα βιβλία της μελοδραματικά ρομάντζα εποχής ωστόσο, τους αρέσει δεν τους αρέσει, η Austen έχει αναγνωριστεί ως μία από τις πιο σημαντικές συγγραφείς της Αγγλίας αλλά και ολόκληρου του κόσμου, κατέχοντας εξέχουσα θέση ανάμεσα στους κορυφαίους λογοτέχνες που έχουν προσφέρει εξαιρετικά σημαντικό έργο με την γραφίδα τους. Πόσα όμως ξέρουμε πραγματικά για την ίδια πέραν του ότι ήταν μια γυναίκα πανέξυπνη, αντισυμβατική, γεμάτη πάθος, καυστικό χιούμορ και τολμηρή ειρωνεία και που προτίμησε να μείνει ανύπαντρη παρά να συμβιβαστεί με έναν γάμο συμφέροντος χωρίς αγάπη και μαχόμενη να ζήσει από την πένα της, όχι για την προσωπική αναγνώριση αλλά για την ψυχική της ικανοποίηση. Σχεδόν τίποτα!
Σε αυτό το κεφάλαιο της ζωή της επιχειρεί να ρίξει φως η ταινία του Julian Jarrold, στην εποχή εκείνη όπου ακόμα πειραματιζόταν, προσπαθούσε να αποκτήσει εμπειρίες και να τις μεταφέρει στο χαρτί, στην εποχή πριν η Jane γίνει Austen, την εποχή εκείνη όπου βίωσε τον απόλυτο, μεγάλο έρωτα που τελικά δεν καρποφόρησε. Το σενάριο της ταινίας λειτουργεί βασιζόμενο στην πιο πρόσφατη βιογραφία για τη ζωή της συγγραφέως στην οποία υπάρχει εκτενή αναφορά στην σχέση της με τον μαθητευόμενο δικηγόρο Tom Lefroy στα 22 της χρόνια, μια σχέση που σύμφωνα με την βιογραφία ήταν πιο μακρόχρονη απ' όσο υπονοεί η ταινία και που καταδικάστηκε από την άρνηση της οικογένειας Lefroy να δεχτούν την ταπεινή καταγωγή της αλλά και το φιλελεύθερο και ανεξάρτητο πνεύμα της. Μια σχέση που όπως λέγεται την ενέπνευσε στην συγγραφή του "Περηφάνια Και Προκατάληψη" και που ο κύριος Darcy αποτελεί μια αποτύπωση του Tom στο χαρτί, ένας έρωτας που την επηρέασε βαθιά και την οδήγησε στο να γίνει αυτό που έγινε.
Η φωτογραφία της ταινίας είναι ονειρική και σε συνδυασμό με τα πολύ προσεγμένα κοστούμια, ντυμένα πάντα με μια υπέροχη, νοσταλγική μουσική, όλα μαζί συνδυασμένα με έναν τρόπο που αναδεικνύει την γοητεία και τον αισθαντισμό της Αγγλίας του 18ου αιώνα, αποτελούν ορισμένα από τα σημαντικά πλεονεκτήματα της παραγωγής. Ωστόσο η ταινία καταλήγει να θυμίζει συνολικά στο τέλος της, τηλεοπτική παραγωγή εποχής του BBC παρά μια υψηλών προδιαγραφών για την μεγάλη οθόνη. Αυτό δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση κακό, αντιθέτως μπορεί να ήταν εξαιρετικό, αν φυσικά ίσχυε το πρώτο. Ένα άλλο μείον της ταινίας είναι ότι στέκεται περισσότερο σε ένα ρομαντικό ειδύλλιο για το οποίο στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν οι απαιτούμενες πληροφορίες προκειμένου να αναπτυχθεί, αφήνοντας εν μέρη στην άκρη την ίδια την συγγραφέα και την προσωπικότητά της γενικότερα, εγκαταλείποντας ακόμα και την όποια προσπάθεια ειρωνείας γινόταν στο πρώτο μισό της ταινίας και πριν η Jane και ο Tom υποκύψουν ο ένας στην γοητεία του άλλου.
Η Anne Hathaway δεν θα έλεγα ότι μοιάζει στην μεγάλη συγγραφέα ωστόσο, σε προσωπικό επίπεδο, αυτό αποτελεί λεπτομέρεια. Τα μεγάλα, εκφραστικά της μάτια αν μη τι άλλο την βοηθάνε στην συναισθηματική προσέγγιση του ρόλου της, είναι θα έλεγα όσο όμορφη, θελκτική κι αισθαντική χρειάζεται, διατηρώντας ωστόσο τον απαραίτητο αέρα καθωσπρεπισμού της εποχής κόντρα στο ατίθασο του χαρακτήρα. Παρ' όλα ταύτα, έτσι όπως αποτυπώνεται στο πανί η εικόνα της Jane, δεν είναι αυτό που θα περιμέναμε, πόσο μάλλον αυτό που θα θέλαμε, με αποτέλεσμα και η ίδια η Hathaway να περιορίζεται σε έναν ρόλο που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να απογειώσει. Για τον McAvoy δεν ξέρω τι να πω. Αυτό το αγόρι όποτε και να τον δω, όποιον ρόλο κι αν υποδύεται, τον λατρεύω και αυτή τη στιγμή αναρωτιέμαι γιατί ξέχασα να τον συμπεριλάβω στο τελευταίο αφιέρωμα. Τελοσπάντων! Οι ρόλοι εποχής του ταιριάζουν γάντι και αυτά τα υπέροχα, μελαγχολικά μάτια σε κάνουν να χάνεσαι και καταφέρνει άψογα να ισορροπήσει ανάμεσα στο πρώτο μισό της ταινίας και του ρόλου του ως άναρχου, μπερμπάντη και εγωπαθή, sexy παρ' όλα ταύτα, κόπανου και του ευαίσθητου, πληγωμένου και απελπισμένου ερωτευμένου νέοι που αφήνει να πέσει η μάσκα του, του δεύτερου μέρους.
Για να μην φλυαρώ ακατάπαυστα, η ταινία δεν είναι κακή αλλά, σε καμία των περιπτώσεων δεν μπορούμε να την θεωρήσουμε και καλή. Αν μιλάγαμε για τηλεοπτική παραγωγή, τότε τα πράγματα ίσως να ήταν πιο ελαστικά. Όταν όμως στοχεύεις το κοινό της μεγάλης οθόνης και ζητάς τα λεφτά τους για να δουν μια ταινία για το πως η Jane έγινε η συγγραφέας Austen που τόσο έχει αγαπηθεί, περιμένεις το σενάριο να σταθεί και σε άλλα πράγματα πλην του ρομάντζου ή έστω, η κεντρική ηρωίδα να μην χάσει την προσωπική της ταυτότητα εξαιτίας αυτού. Εξού και βρίσκω πολύ εύστοχο τον ελληνικό της τίτλο της ταινίας που σε αντίθεση με τον πρωτότυπο, σε προδιαθέτει στο εκατό της εκατό για το τι πρόκειται να παρακολουθήσεις. Μια ταινία εποχής που τεχνικά έχει όλα τα στοιχεία που χρειάζεται για να γοητεύσει, όμορφους πρωταγωνιστές που κάνουν ότι καλύτερο μπορούν αλλά, παρά το γεγονός ότι εν τέλη την παρακολουθείς ευχάριστα, που πνίγεται τελικά μέσα στα ίδια της τα σιρόπια.
Βαθμολογία 6/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Ερωτευμένη Τζέιν
Είδος: Βιογραφική
Σκηνοθέτης: Julian Jarrold
Πρωταγωνιστές: Anne Hathaway, James McAvoy, Julie Walters, James Cromwell, Maggie Smith, Joe Anderson, Lucy Cohu, Laurence Fox, Ian Richardson, Anna Maxwell Martin, Leo Bill, Jessica Ashworth, Eleanor Methven, Michael James Ford
Παραγωγή: 2007
Διάρκεια: 120'
Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
8 Σχόλια:
Ναι συμφωνώ ότι μοιάζει με τηλεοπτική παραγωγή. Νομίζω ότι είναι απλά μία συμπαθητική αρχή για κάποιον αν τώρα "μαθαίνει" για την εξαιρετική Jane Austen.
@ Cinemarion δεν θα διαφωνήσω ιδιαίτερα, εξού και δεν την απορρίπτω τελείως. Αλλά η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να δω και κάτι πέραν του αισθηματικού.
Για μένα ήταν μια μεγάλη απογοήτευση. Την έχασαν λίγο τη μπάλα με το αισθηματικό και έδωσαν πολύ λιγα για την ιδια την Τζέιν, η οποία εδώ που τα λέμε, δεν ειχε και καμια τρομερή ή πολύπαθη ζωή. Γενικά απο ο,τι εχω παρατηρήσει, οι ταινίες-βιογραφιες καλλιτεχνών είναι ολίγον fail στη συντριπτική τους πλειοψηφία.
Δεν μ'εντυπωσίασε καθόλου, πέρα απο τη φωτογραφία και τη μουσική...
@ Μ νομίζω ότι το πρόβλημα ήταν, ότι σε αντίθεση με τον τίτλο που περίμενες να δεις κάποια πράγματα παραπάνω σχετικά με το πως έγινε η συγγραφέας Austen, επικεντρώθηκαν στο αισθηματικό κομμάτι. Μια από τις λίγες φορές που η ελληνική μετάφραση του τίτλου ήταν πετυχημένη.
Είναι η αγαπημένη μου, έχω διαβάσει όλα της τα βιβλία και πέρα από το ρομαντισμό που βγάζει, παραθέτει τις καταστάσεις, τις αντιλήψεις της εποχής, τις σκέψεις και τα συναισθήματα των ηρώων της όπως πραγματικά είναι. Βλέπετε η αγάπη για την Ώστιν δεν είναι ποτέ απλή αγάπη... Συνήθως συνοδεύεται απο τη λογική... Σχεδόν σε όλα τα έργα της έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία παρόλο που σε όλα δίνει ένα ευτυχσμένο τέλος, όπου ο έρωτας και η αγάπη υπερνικά τα εμπόδια και τις αδυναμίες των ηρώων της.... Και λέω παρόλο καθώς στη προσωπική της ζωής δεν έζησε ποτέ το happy end όπως είδαμε και στην ταινία.Θα συμφωνήσω μαζί σου Γιώτα ότι δεν μας έδειξε πως έγινε συγγραφέας αλλά επικεντρώθηκε σ'ενα γεγονός που τη σημάδεψε,ότι δεν την άφησαν να παντρευτεί τον έρωτα της ζωής της.Οι βιογραφίες είναι οι πιο δύσκολες ταινίες.Τι να κρατήσεις και τι να αφαιρέσεις από τη ζωή ενός προσώπου.
@ Μαύρη Πεταλούδα ναι, δεν αντιλέγω. Όντως είναι δύσκολες οι βιογραφίες και σίγουρα ο ανεκπλήρωτος έρωτάς της, που δεν είναι αποδεδειγμένο ότι έγιναν έτσι τα πράγματα, έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή της και την επηρέασε αλλά, βρήκα την παρουσίαση του όλου θέματος πολύ επιφανειακή. Θα ήθελα περισσότερη ουσία.
@Γιώτα Παπαδημακοπούλου
Έχεις δίκιο ότι μάλλον δεν έγιναν έτσι όπως τα παρουσιάζει η ταινία.
Βρήκα κάποια πράγματα στο internet και δεν ήταν ακριβώς έτσι τα γεγονότα.Η Τζέιν Όστεν αναφέρει φλερτ με τον Λεφρόυ(ο δικηγόρος) σε κάποιες επιστολές της προς την αδελφή της, Κασσάνδρα και παρότι ο ίδιος ο Λεφρόυ σε μεγάλη ηλικία παραδέχτηκε σε έναν ανιψιό του ότι στα νιάτα του ήταν ερωτευμένος με την Τζέιν Όστεν, δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για να στηρίξουν την υπόθεση του εν λόγω κινηματογραφικού έργου.
Βγαίνει ότι δεν ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής της απλά μια νεανική φλόγα.Γνώρισε και κάποιον άλλο μετά που τον ήθελε αλλά πέθανε.Γενικά εμφανίζεται σαν μια δυναμική γυναίκα που δεν κόλλαγε και πολύ στα συναισθηματικά της και της άρεσε κυρίως να γράφει.
Όσο αναφορά την ταινία θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερη και περίμενα να μας παρουσιάσει και άλλους τομείς της ζωής της γιατί έτσι κάποιος που δεν ξέρει την Όστεν δεν μπορεί να καταλάβει πόσο σημαντικό άτομο ήταν. Η συγγραφέας παρουσίαζε την επιθυμία των γυναικών της εποχής για χειραφέτηση και ανεξαρτησία .Για μια γυναίκα της εποχής ήταν αδιανόητο να έχει πνευματικές αναζητήσεις και ήταν δέσμια των στερεότυπων που επικρατούσαν.
Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο.Δεν ξέρω τι με έπιασε :)
@ Μαύρη Πεταλούδα κι εγώ το έψαξα λίγο μετά την ταινία, εξού και χαλάστηκα.
Η Austen είναι ένα πρότυπο από τα λίγα... αυτά που συμβολίζει το έργο της τόσο σημαντικά...
Το θεωρώ λοιπόν κάπως άδικο να αναλώνονται οι παραγωγές σε love story που δεν είναι καν αποδεδειγμένο το πως εξελίχθηκαν και κατέληξαν.
Δημοσίευση σχολίου