"Ξανάγινε τρεις..." του Πασχάλη Πράντζιου

Όταν κάθε χρόνο αλλάζει η ώρα το φθινόπωρο και από τέσσερις το πρωί ξαναπάει τρεις, ο καθείς από μας μπορεί να κάνει κάτι μεταξύ τρεις και τέσσερις και να ’ναι σαν να μην το έκανε ποτέ. Έπρεπε να μεγαλώσω πολύ για να καταλάβω πως ό,τι ζούμε είναι ένα ψέμα, πως η ζωή είναι ο χρόνος που φεύγει κι ο χρόνος αυτός δεν ορίζεται παρά μονάχα ως σύνολο στιγμών και τυχαίων γεγονότων. Άραγε, πόσο ελεύθερος είναι κανείς να αποφασίζει για τη ζωή του; Πόσα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν αλλιώς αν δεν ήμασταν στο τάδε μέρος, την τάδε στιγμή, την τάδε ώρα;







"Φωνές το καλοκαίρι" της Rosamunde Pilcher

Η Λόρα είναι νιόπαντρη, αλλά την ευτυχία της τη σκιάζει η ανάμνηση της πρώτης γυναίκας του άντρα της. Όταν πηγαίνει διακοπές στο πατρικό του στην Κορνουάλη, μαγεύεται και από το ωραίο παλιό σπίτι και από τους ανθρώπους του, κι η ανήσυχη ψυχή της γαληνεύει. Όμως δύο ανώνυμα γράμματα απειλούν την εύθραυστη ευτυχία της και γίνονται αφορμή να μάθει όλα όσα ήθελε για το παρελθόν του άντρα της και να μετρήσει την αγάπη του.