Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η ηρωίδα είναι μια επιτυχημένη παθολόγος, σύζυγος ενός διάσημου νευροχειρουργού και μητέρα τριών εφήβων. Όταν η δεκαπεντάχρονη κόρη της εξαφανίζεται, οι αρχές εξετάζουν το ενδεχόμενο της απαγωγής, ακόμα και της δολοφονίας.
Όσο, όμως, οι έρευνες της αστυνομίας προχωρούν, έρχονται στο φως ένα μετά το άλλο τα καλά κρυμμένα μυστικά της οικογένειας. Ξαφνικά η ηρωίδα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σκληρή αλήθεια: στην πραγματικότητα δεν γνώριζε την κόρη της αλλά ούτε τα άλλα παιδιά της ούτε καν τον άντρα της. Συνειδητοποιεί ότι η καθημερινότητα και τα εξαντλητικά εργασιακά ωράρια την είχαν απομακρύνει από τους δικούς της ανθρώπους.
Έναν χρόνο αργότερα, και ενώ η αστυνομία είναι σε αδιέξοδο, η μητέρα δεν το έχει βάλει κάτω. Το μητρικό ένστικτο της δίνει δύναμη και τελικά την οδηγεί σε μια ανακάλυψη που ούτε η ίδια περιμένει.
Είναι τελικά η εξαφάνιση της κόρης η αφορμή για να βρει η οικογένεια πάλι τις ισορροπίες της ή θα τη διαλύσει οριστικά; Ένα τέλος απροσδόκητο όσο και συγκινητικό περιμένει τον αναγνώστη αυτού του συγκλονιστικού οικογενειακού δράματος.

Προσωπική άποψη:
Η αλήθεια είναι πως στέκομαι αρκετή ώρα κοιτάζοντας την οθόνη του υπολογιστή μου, χωρίς να είμαι σίγουρη από που πρέπει να ξεκινήσω ή τι πρέπει να γράψω. "Η κόρη" είναι ένα βιβλίο που μου προκάλεσε πολύ μεγάλη σύγχυση, αναστάτωση κι εκνευρισμό, καθ' όλη την διάρκεια της ανάγνωσή του, παράλληλα, όμως, είναι ένα βιβλίο που με έκανε να προβληματιστώ βαθιά και να σκεφτώ πράγματα που μπορεί να έχουν περάσει δεκάδες φορές από το μυαλό μου, όμως στη συνείδηση μιας μάνας, ακόμα κι αν τα έχει υπεραναλύσει μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο, δεν παύουν ποτέ να υφίστανται ως ανησυχίες κι εσωτερικοί φόβοι. Γιατί, για κάθε γονιό, πόσο μάλλον για μια μάνα που το παιδί της έχει αναστηθεί και αποκτήσει ζωή μέσα από τα ίδια της τα σπλάχνα, δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό από την σκέψη πως δεν γνωρίζει, στην πραγματικότητα, το πλάσμα που έφερε στον κόσμο και ανέθρεψε. Και η ιστορία αυτή, ακριβώς αυτόν τον φόβο τροφοδοτεί.

Η Τζένι είναι μια γυναίκα που φαινομενικά τα έχει όλα. Μια επιτυχημένη καριέρα γιατρού, έναν ιδανικό σύζυγο, σύντροφο και πατέρα των τριών υπέροχων παιδιών που έχουν αποκτήσει μαζί. Η ζωή της φαντάζει ονειρεμένη και πλήρης, μέχρι τη στιγμή εκείνη που η δεκαπεντάχρονη κόρη της εξαφανίζεται, με την αστυνομία να εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα, από απαγωγή μέχρι δολοφονία. Η Τζένι δεν ήταν προετοιμασμένη για κάτι τέτοιο, ούτε για όσα θ' ακολουθούσαν τον επόμενο χρόνο, κατά την διάρκεια του οποίου, δεν υπάρχει κανένα σημείο ζωής από την κόρη της. Η ζωή της αρχίζει να καταρρέει, όπως και η ονειρικά πλασμένη εικόνα με την οποία είχε περιβάλει την οικογένειά της, για την οποία συνειδητοποιεί πως στην πραγματικότητα, δεν ήξερε τίποτα. Ούτε για τον άντρα της, ούτε για τα παιδιά της, ούτε καν για τις προσωπικές της αλήθειες, που είχε θάψει τόσο βαθιά μέσα της που τις είχε ξεχάσει. Ή τουλάχιστον, έτσι νόμιζε!

Σε ένα πρώτο επίπεδο, και κάνοντας κανείς μια γρήγορη προσέγγιση και ανάλυση της υπόθεσης, θα υπέθετε πως "Η κόρη" είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Κι όμως, αν και κινείται στα όρια του αστυνομικού, δεν είναι αυτή η ταυτότητα που θα του πρόσδιδα. Για μένα, η ιστορία της Jane Shemilt, είναι η δραματουργική αποτύπωση ανθρώπινων χαρακτήρων της πραγματικής ζωής, ένα κοινωνικό θρίλερ, ένα οικογενειακό δράμα, σαν αυτά που εκτυλίσσονται στο διπλανή μας πόρτα, ή ακόμα και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, όμως αδυνατούμε να το καταλάβουμε ή πολύ πιο απλά, δεν θέλουμε να δούμε επειδή μας πονάει η συνειδητοποίηση της αλήθειας που κρύβεται στις πράξεις μας. Στην εποχή των γρήγορων εξελίξεων και των υψηλών απαιτήσεων, που εμείς οι ίδιοι θέσαμε με αυστηρά βασανιστικά όρια στους εαυτούς μας, είναι πολύ εύκολο από θύματα να μετατραπούμε σε θύτες. Είναι πολύ εύκολο να μετατρέψουμε σε θύματα τα ίδια μας τα παιδιά χωρίς καν να το συνειδητοποιήσουμε και όταν τελικά το κάνουμε, ίσως να είναι πολύ αργά για να γυρίσουμε πίσω, επιστρέφοντας στο σημείο που θα έπρεπε να βρισκόμαστε εξαρχής.

Η ιστορία αυτή, εκτός των άλλων, αποτελεί μια μάχη ανάμεσα στην εκλογίκευση ενός τόσο τραγικού γεγονότος, στην προσπάθειά της Τζένι ν' απαλλαγεί από τύψεις κι ενοχές επειδή ήταν πολύ απασχολημένη με άλλα πράγματα για ν' αντιληφθεί την συναισθηματική αποσύνθεση στην οποία είχαν υποπέσει οι οικογενειακοί της δεσμοί, και στην συνειδητοποίηση της πραγματικότητας που βρισκόταν καλά κρυμμένο κάτω από το γυαλιστερό περιτύλιγμα της άρνησης, που μπορεί να είναι όμορφο και γεμάτο χρώματα, δεν σημαίνει όμως πως επειδή καλύπτει την ασχήμια μπορεί και να την εξαφανίσει. Η ιστορία αυτή είναι ένα κατηγορώ στις σύγχρονες οικογένειες, που στην προσπάθειά τους να προσφέρουν τα πάντα στα παιδιά τους, τους στερούν αυτό που έχουν περισσότερο ανάγκη. Την αγάπη και την ουσιαστική παρουσία των γονιών τους μέσα στη ζωή τους. Η ιστορία αυτή είναι ένα ξεσκέπασμα της αλήθειας που κρύβουμε μέσα μας. Πως πολλές φορές, χρησιμοποιούμε τα παιδιά μας σαν δικαιολογία, όμως πάνω απ' όλα, κυνηγάμε την επιτυχία για εμάς, όχι για εκείνα, για να νιώθουμε εμείς καλά και όχι για να τους προσφέρουμε τα πάντα, γιατί κάπου βαθιά μέσα μας, ξέρουμε πως το "πάντα" αυτό είναι στην πραγματικότητα ένα "τίποτα".

Μπορεί το συγκεκριμένο βιβλίο ν' αποτελεί την πρώτη συγγραφική απόπειρα της Jane Shemilt, όμως οφείλουμε να της αναγνωρίσουμε πως έκανε εξαιρετική δουλειά, προσφέροντάς μας ένα ολοκληρωμένο και συγκροτημένο από την αρχή μέχρι το τέλος, ανάγνωσμα, που τα έχει όλα. Κινηματογραφική πλοκή, γρήγορη ροή εξελίξεων, κορύφωση της δραματουργίας αποφεύγοντας όμως τους φτηνούς μελοδραματισμούς, ολοκληρωμένους χαρακτήρες, ρεαλιστική αποτύπωση καταστάσεων και απεικόνιση γεγονότων, σασπένς και αγωνία που φτάνει στο κόκκινο -με ένα άκρως ανατρεπτικό φινάλε-, αλλά και κοινωνικούς προβληματισμούς που θα έπρεπε ν' απασχολούν περισσότερο τον καθέναν από εμάς, πολύ περισσότερο όλους όσοι είμαστε γονείς, γιατί το να υποπέσουμε στα λάθη της Τζένι δεν είναι απλά κάτι το εύκολο, αλλά κάτι το εξαιρετικά πιθανό. Και το να έχει το παιδί μας την πορεία της κόρης της Τζένι, δεν είναι κάτι πολύ μακρινό από εμάς, αλλά κάτι πολύ πιο τρομακτικά κοντινό απ' όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Μπορεί ορισμένες καταστάσεις να μας φαίνονται ακραίες, αλλά καλό είναι να αναθεωρούμε τη ζωή μας πριν φτάσουμε ένα βήμα από το να τις αντιμετωπίσουμε.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Jane Shemilt
Μεταφραστής: Χατχούτ Ρένα
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2016
Αρ. σελίδων: 424
ISBN: 978-960-461-701-2