"Καθετί το λυπηρό είναι ένα ψέμα (μια αληθινή ιστορία)" του Daniel Nayeri

Σε ένα γυµνάσιο της Οκλαχόµα, ο Κχόσρου (που όλοι τον φωνάζουν Ντάνιελ) στέκεται µπροστά στο δύσπιστο κοινό των συµµαθητών του και µιλάει για την οικογένειά του, υφαίνοντας µαζί πραγµατικές και φανταστικές ιστορίες από τη ζωή των Ιρανών προγόνων του, καθώς και µύθους βγαλµένους από την πλούσια περσική λαϊκή παράδοση. Κατασκευάζει έτσι ένα µεγάλο παραµύθι µε σκοπό να σώσει τη ζωή του. Ή, πιο σωστά, για να διεκδικήσει το δικαίωµά του στην αλήθεια. Ένας µαγευτικός και σαγηνευτικός συνδυασµός τρυφερότητας, χιούµορ και αφηγηµατικής δύναµης.
Ο Ντάνιελ ξεδιπλώνει µέσα στο αφιλόξενο περιβάλλον µιας σχολικής τάξης µία ιστορία για να σώσει τη ζωή του, σαν µια σύγχρονη Σεχραζάντ στις Χίλιες και µία νύχτες. Η αφήγηση πλέκεται αριστοτεχνικά, δηµιουργώντας έναν εντυπωσιακό λογοτεχνικό καµβά. Καθώς γυρνάς τις σελίδες νιώθεις περίπου όπως οι πρόγονοί µας όταν µαζεύονταν γύρω από µια φωτιά και άκουγαν ιστορίες. Ένα υποβλητικό αυτοβιογραφικό µυθιστόρηµα ειπωµένο µε κέφι από έναν αξιαγάπητο νεαρό Ιρανό πρόσφυγα. Το συναρπαστικό αυτό βιβλίο θέτει µεταξύ άλλων ερωτήµατα όπως: Ποιος κατέχει την αλήθεια; Ποιος τολµά να την πει; Ποιος την πιστεύει;

"Στο σκοτάδι των σκοταδιών κι ακόμα παραπέρα" της Άννας Κουππάνου

Η Λίζι, το κορίτσι απο το Σικάγο με τις υπερφυσικές ιδιότητες που μας εντυπωσίασε στο πρώτο βιβλίο, περιστοιχισμένη πάντα από την παρέα της βρίσκεται σε νέες περιπέτειες. Καλλιεργεί όλο και περισσότερο την ικανότητά της να νιώθει τα αντικείμενα και να διαβάζει την ιστορία τους. Έτσι, αντιλαμβάνεται, ότι κάποια πολύ παράξενα πράγματα που συμβαίνουν στην Αθήνα, όπως ένας απότομος χιονιάς και η εξίσου απότομη εξαφάνιση του χιονιού την επόμενη μέρα, η εξαφάνιση και επανεμφάνιση κτιρίων και η ρωγμή στην Ακρόπολη, οφείλονται σε μια σκοτεινή δύναμη που ρουφάει το παρελθόν και αποστραγγίζει την ιστορία. Στο τέλος, όλη παρέα θα βρεθεί στα έγκατα της Ακρόπολης σε μια μάχη με το Κακό.

"Η μέρα που η αλεπού έγινε κόκκινη" της Λίλης Λαμπρέλλη

Οι μικρές αλεπουδίτσες είναι γκρίζες. Γίνονται κοκκινωπές όταν μεγαλώσουν. Η ηρωίδα αλεπού έγινε κόκκινη τη μέρα της μεγάλης χλεύης, τότε που γέλασαν όλοι μαζί της – ακόμα και η Αγέλαστη Μοίρα των παραμυθιών. Όμως όταν γελάσει μαζί σου η Αγέλαστη Μοίρα, οι τρεις Μοίρες –η ζωή η ίδια– σε ξαναμοιραίνουν. Παίρνεις θέση κι όλα μπαίνουνε στη θέση τους. Εσύ προχωράς και μεγαλώνεις, ενώ όσοι σε πλήγωσαν μένουν πίσω μικροί.

"Το μαντίλι με τα τριαντάφυλλα" της Αλεξάνδρας Μητσιάλη

H ονομαστική γιορτή της Αριστούλας πλησιάζει. Όμως οι φίλες και συμμαθήτριές της έχουν φύγει από τη Σμύρνη όπου κατοικούσαν και η μόνη που της έχει απομείνει είναι η γειτονοπούλα της, η Αϊσέ. Τα παιχνίδια τους, οι αγαπημένες τους κούκλες, η αναμονή της γιορτής και το μαντίλι με τα τριαντάφυλλα, που η Αϊσέ ετοιμάζεται να χαρίσει στην Αριστούλα τη μεγάλη μέρα, τις γεμίζουν χαρά και προσμονή, μέχρι τη στιγμή που θα βρεθούν κι οι δυο μαζί αντιμέτωπες με την Καταστροφή. Ήτανε 13 Σεπτέμβρη του 1922, στη Σμύρνη της Μικρασίας. 
 
"Φιλία με άρωμα λεβάντας" της Αναστασίας Ξενοφώντος Γαϊτάνου

Ένα παλιό μαθητικό λεύκωμα πέφτει στα χέρια δύο έφηβων κοριτσιών. Από εκείνη τη στιγμή το παρόν μπλέκεται με το παρελθόν.
Ποια είναι η ιδιοκτήτρια του λευκώματος; Τι της συνέβη; Η Κάλια και η Θάλεια, στην προσπάθειά τους ν’ ανακαλύψουν το μυστικό του λευκώματος, θα έρθουν αντιμέτωπες με τους δικούς τους εφιάλτες και με τη Στέφανη, η οποία, έχοντας τη βοήθεια των «υπηκόων» της, υφαίνει γύρω τους έναν επικίνδυνο ιστό. Θα καταφέρουν τα δύο κορίτσια να ξεφύγουν απ’ αυτόν; Θα καταφέρουν να λύσουν τον γρίφο του λευκώματος και –το πιο σημαντικό– θα καταφέρουν να βρουν την αληθινή φιλία;