"Η αλήθεια μου… η μισή" της Έλλης Ξυρού

Ας επανέλθω όμως στα γιατί. Αναρωτιέμαι, γιατί κανείς από το στενό περιβάλλον μου δε νοιάστηκε να ρωτήσει τι μου συμβαίνει; Εννοώ αυτούς που έλεγαν ότι με αγαπούν. Γιατί να νιώθω τόσο μόνη; Γιατί ενώ προσπαθώ να ξετρυπώσω ένα αμυδρό έστω φως στον ορίζοντα της ζήσης μου, έρχεται πάντα ένα πέπλο και μου θολώνει τα πάντα; Γιατί να νιώθω τόσο ένοχη, αφού δεν πείραξα κανέναν; Ό,τι κακό έκανα, το έκανα σε μένα και μόνο σε μένα. Γιατί δεν άκουσα έστω ένα ψεύτικο ευχαριστώ;