Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:

Μια παρέα ετοιμοθάνατων ασθενών.
Ένας όρκος να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους στο έπακρο.
Ένας έρωτας μεταμορφωτικός και υπερβατικός.
Μέσα στην ανελέητη καθημερινότητα ενός νοσοκομείου, αγάπησα ένα παιχνιδιάρικο αγόρι με ήλιους στα μάτια, που έγινε η μόνη μου χαρά σε εκείνο το ζοφερό μέρος. Γιʼ αυτό και ένιωσα να συντρίβεται η ψυχή μου όταν αυτοκτόνησε μπροστά μου.
Από τότε, ορκίστηκα να μην αγαπήσω ποτέ ξανά κανέναν. Με τρεις εξαιρέσεις: τους φίλους μου Σόνι, Νίο και Κερ, μια μικρή συμμορία ατίθασων, ετοιμοθάνατων παιδιών.
Προτού ο θάνατος χτυπήσει αναπόφευκτα την πόρτα μας, οι κλέφτες μου κι εγώ έχουμε σχεδιάσει μια τελευταία ληστεία. Μια μεγάλη απόδραση που θα μας πάρει μακριά από την πραγματικότητα των ασθενειών μας. Τι συμβαίνει λοιπόν όταν εμφανιστεί και κάποιος άλλος; Τι συμβαίνει όταν ένα κορίτσι μπαίνει στην παρέα μας και χάνω τα λόγια μου μπροστά στο παιχνιδιάρικο χαμόγελό της; Τι συμβαίνει όταν έχει ήλιους στα μάτια της, και, όσο κι αν φοβάμαι ότι θα χάσω ξανά, αρχίζω να ερωτεύομαι;

Προσωπική άποψη:
Η Lancali είναι μια νεαρή συγγραφέας που γεννήθηκε στη Γαλλία και από τα δέκα της χρόνια κι έπειτα μεγάλωσε στις Η.Π.Α., και που έγινε γνωστή κυρίως μέσω του TikTok. Το "Ερωτεύτηκα την ελπίδα" είναι το πρώτο της μυθιστόρημα, που αν δεν απατώμαι, σε πρώτη φάση, κυκλοφόρησε ως αυτοέκδοση, βρίσκοντας τελικά επίσημη εκδοτική στέγη τη χρονιά που μας πέρασε. Ένα μυθιστόρημα πολύ ιδιαίτερο, σε όλα τα επίπεδα, που σίγουρα δεν είναι για όλους, αλλά σε εκείνους που θα ταιριάξει, θα αγγίξει αναμφίβολα την ψυχή και την καρδιά τους, ακριβώς χάρη στην ιδιαιτερότητά του. Γιατί αυτή δεν είναι απλά η ιστορία μιας ομάδας ανθρώπων σε ένα νοσοκομείο, που περιμένουν καρτερικά τον θάνατο, αλλά που ο θάνατος γίνεται γι' αυτός ένας λόγος για να ζήσουν.

Αυτό που πρέπει να ξεκαθαρίσω, πριν πω οτιδήποτε άλλο, είναι πως αν δεν σας αρέσουν οι θλιβερές ιστορίες, τότε η συγκεκριμένη δεν είναι για εσάς. Γιατί η ιστορία αυτή δεν είναι απλά θλιβερή, αλλά από τις πιο θλιβερές που έχω διαβάσει ποτέ, και γι' αυτό θεωρώ βέβαιο πως θα στριφογυρίζει στο μυαλό μου για αρκετό καιρό, όχι μόνο επειδή με έκανε να αισθανθώ έτσι, αλλά γιατί παράλληλα κατάφερε ν' αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές μου. Το ν' αντιμετωπίζει κανείς τον σίγουρο θάνατο, είναι από μόνο του μια πολύ ευάλωτη κατάσταση. Το να ανακαλύπτει τον εαυτό του και τα συναισθήματά του μέσω της εμπειρίας του αυτής, ερχόμενος αντιμέτωπος με την συνειδητοποίση και την απώλεια την ίδια στιγμή, άλλο τόσο, και δεν χρειάζεται να έχεις βρεθεί στην ίδια θέση για να το νιώσεις, αρκεί να έχεις βιώσει το να χάνεις και να χάνεσαι.

Παρ' όλα ταύτα, στο τέλος της ημέρας, όση θλίψη κι αν γεννά μέσα στην ψυχή σου, το μυθιστόρημα αυτό δεν είναι απαισιόδοξο. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, όταν στην πραγματικότητα, πέραν από την φρικτή εμπειρία του επικείμενου θανάτου κάποιων ανθρώπων, που η ασθένεια κατασπαράζει με απληστία σημαντικά κομμάτια της ύπαρξής τους, τελικά μιλάει για την καλοσύνη, το πάθος, την ανθεκτικότητα απέναντι στις δυσκολίες της ζωής, τον έρωτα, μα πάνω απ' όλα την ελπίδα, δυνάμεις μοναδικές που μπορούν να σου δώσουν αυτό που χρειάζεσαι προκειμένου να κρατηθείς από τη ζωή με νύχια και με δόντια; Το βιβλίο διερευνά θέματα όπως η ασθένεια, ο εναπομείνας χρόνος των ασθενών, ο θάνατος, και πολύ περισσότερο η μοναξιά, αποτυπώνοντας με γλαφυρότητα κάθε σκληρό συναίσθημα που προκύπτει μέσα από αυτά, χωρίς όμως να επιτρέπει σε κανέναν να παραδοθεί σε αυτά, όχι χωρίς μάχη και κυρίως, όχι χωρίς να λάβει γνώση.

Παράλληλα, το βιβλίο τονίζει το πόσο σημαντική είναι η ψυχική υγεία και η διατήρηση της σταθερότητας αυτής, πολύ περισσότερο για ανθρώπους που βρίσκονται πολύ κοντά στο να ξεπεράσουν την κόκκινη γραμμή που χωρίζει την λογική από τον παραλογισμό, καθώς την διάθεση να παλέψουν ή να παραδοθούν σε αυτό που τους συμβαίνει. Μας κάνει να αναλογιστούμε πόσο προσεχτικοί πρέπει να είμαστε με τα λόγια μας, γιατί ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι είναι σε θέση αυτά να πυροδοτήσουν, αλλά και γιατί, όσο και να λέμε πως καταλαβαίνουμε τους άλλους, αν δεν μπούμε στα δικά τους τα παπούτσια μπορούμε απλά να υποθέτουμε, όχι να είμαστε απόλυτοι.

Τέλος, πολύς λόγος έχει γίνει το συγγραφικό ύφος της Lancali, το οποίο είναι υπέρμετρα ποιητικό και λυρικό, με την ίδια να δίνει μεγάλη βαρύτητα στο να δημιουργήσει ένας είδος αποφθεγμάτων μέσω της αφήγησής της, στοιχείο που λόγω της έκτασής του μπορεί πράγματι να γίνει υπερβολικό ορισμένες στιγμές, ωστόσο, αυτό δεν αφαιρεί από την ομορφιά της γραφής της και κυρίως απ' το πως αυτή σε κάνει να αισθάνεσαι. Μια ιστορία με πολύ καλοδουλεμένη πλοκή, πολύ ξεχωριστή και παράξενη, που μας θυμίζει πόσο σπουδαίο είναι το να ερωτευόμαστε, οτιδήποτε, με οποιονδήποτε τρόπο, γιατί ο έρωτας είναι μια έννοια πολύ πιο πολυδιάστατη απ' όσο ίσως να πιστεύουμε, μα και πολύ πιο ζωογόνος, ακόμα και τις στιγμές εκείνες που μας πληγώνει αφήνοντάς μας με σημάδια βαθιά μεσ' την ψυχή μας, γιατί μας θυμίζουν πως είμαστε ακόμα ζωντανοί, και ίσως τίποτα να μην έχει μεγαλύτερη αξία απ' αυτό.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Lancali
Μεταφραστής: Γκανά Μυρσίνη
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2024
Αρ. σελίδων: 496
ISBN: 978-618-01-5513-6