Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Peter Parker βρίσκεται σε οριακό σημείο στη ζωή του. Προσπαθεί ν’ αντεπεξέλθει σε όλες τις υποχρεώσεις της πολύπλευρης ζωής του. Η φοιτητική του ζωή έχει μείνει πίσω. Τα έσοδα του δεν επαρκούν για να καλύψει ούτε τις βασικές του ανάγκες. Έχει απομακρυνθεί από τους φίλους του και προσπαθεί με κάθε τρόπο να καταπιέσει τα συναισθήματα που έχει για τη Mary Jane επειδή δε θέλει να τη βάλει σε κίνδυνο.
Όλα αυτά καθιστούν δύσκολο να λειτουργήσει ως Spiderman και να βοηθήσει τον κόσμο κι έτσι τα παρατάει. Μέχρι τη στιγμή που εμφανίζεται ο Dr. Octopus, όπου πρέπει να λάβει ξανά δράση για να προστατέψει τη Νέα Υόρκη και τους αγαπημένους του.

Προσωπική άποψη:
Ποτέ δε με συγκίνησαν οι κινηματογραφικές μεταφορές των εκάστοτε υπερηρώων στη μεγάλη οθόνη. Ίσως μου φαινόταν πολύ κενό, πολύ ρηχό το θέμα με το οποίο καταπιάνονταν. Ίσως πάλι τα μέσα της εκάστοτε εποχής να μη μπορούσαν να μου προσφέρουν αυτό που θα χόρταινε το μάτι μου. Όλα αυτά όμως μέχρι το 2002 όπου και προβλήθηκε το πρώτο μέρος του “Spider-Man”. Ακόμα δεν έχω κατανοήσει ποιος ακριβώς ήταν ο λόγος, αλλά κάτι σ’ αυτή την ταινία μου έλεγε “δες την και δε θα χάσεις” κι όντως ήταν έτσι. Είδα κάτι που με εντυπωσίασε παρά τα όποια λαθάκια του! Και 2 χρόνια αργότερα ήρθε το δεύτερο μέρος για να ξανακερδίσει τις εντυπώσεις μου.

Για να κερδίσει όμως κάτι τις εντυπώσεις σου πρέπει να το κάνει με το ξεκίνημά του. Έχουμε λοιπόν τους τίτλους έναρξης όπου με έναν όμορφο και λειτουργικό ταυτόχρονα τρόπο τα σκίτσα του Alex Ross μας επανεντάσσουν στο θέμα της ταινίας, ποστάροντας μας σκηνές από την πρώτη και θυμίζοντάς μας γεγονότα, καταστάσεις, καθώς και που είχαμε μείνει. Ο Sam Raimi για άλλη μια φορά στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Πιο άνετος και πιο έμπειρος πάνω σ’ αυτό που έχει αποφασίσει να κάνει. Δεν διστάζει να παίξει με την κάμερα όπου μπορεί κάτι που φαίνεται να το διασκεδάζει. Χρησιμοποιώντας τους ηθοποιούς του με κάθε δυνατό τρόπο και γυρίζοντας τα πλάνα όπου έχει τη δυνατότητα, προσφέρει πραγματικά εντυπωσιακά πλάνα.

Το σενάριο επικεντρώνεται κυρίως στην εσωτερική πάλη του Peter σχετικά με το αν θα συνεχίσει να είναι ο Spider-Man ή όχι. Αυτό μπορεί να περιορίζει κάπως τη δράση σε σχέση με την πρώτη ταινία, αλλά όπου αυτή υπάρχει δεν παύει να προσφέρει πέρα για πέρα εντυπωσιακές στιγμές. Ειδικά η σκηνή με το τρένο σου κόβει την ανάσα και ταυτόχρονα σου προκαλεί γέλιο και συγκίνηση. Επιπλέον υπάρχει συνέχεια στο ρομάντζο μεταξύ Peter και Mary Jane, το οποίο παρά που έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα εξελίσσεται αρκετά ομαλά.

Τα εφέ μπορεί να μην είναι άψογα, αλλά είναι σαφώς καλύτερα απ’ αυτά της πρώτης ταινίας. Σίγουρα το καλύτερο όλων είναι η δουλεία που έχει γίνει ως προς τη δημιουργία του Dr. Octopus. Το αποτέλεσμα εντυπωσιάζει κι ειδικά οι σκηνές όπου εμφανίζεται είναι το κάτι άλλο. Η μουσική της ταινίας μπορεί να μην είναι ισάξια μ’ αυτή της πρώτης και των τρομερών U2, αλλά ο Danny Elfman έχει κάνει μια αξιοπρεπή δουλειά που στέκεται στο ύψος των περιστάσεων όσο αφορά το εναρκτήριο θέμα κι είναι άξιος συγχαρητηρίων. Επιπλέον έχουμε την παρουσία των Christopher Young και John Debney όπου κάνουν τη διαφορά στο score ακόμα πιο αισθητή.

Για άλλη μια φορά στο ρόλο του Spiderman ο Tobey Maguire ο οποίος μου επιβεβαίωσε και πάλι ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει κανένας καλύτερος για τον συγκεκριμένο ρόλο. Μοιάζει σαν ο ρόλος να έχει γραφτεί γι’ αυτόν. Το έχω ξαναπεί, αλλά αυτό το παιδί έχει κάτι μυστήριο πάνω του που μ’ αρέσει πολύ. Όμως ο καλός της υπόθεσης είναι πάντα πιο εύκολο να βρεθεί. Το θέμα είναι τι γίνεται με τον κακό. Για πολλούς ο χαρακτήρας του Dafoe στην πρώτη ταινία χαρακτηρίστηκε υπερβολικός και δεν είχαν άδικο. Εδώ όμως έχουμε έναν Molina που δίνει ρέστα. Έχει καταλάβει στο έπακρο τι απαιτεί ο ρόλος του και το δίνει στο έπακρο κρατώντας τις ισορροπίες και μοιράζοντας σωστές αναλογίες στην κάθε πτυχή του Dr. Octopus. Στους δευτερεύοντες ρόλους έχουμε την Kirsten Dunst η οποία χωρίς να είναι κακή δεν μου είπε και πάλι κάτι ιδιαίτερο αν κι ιδιαίτερα γλυκιά κι ο James Franco πείθοντας αρκετά βυθισμένος στις εμμονές του χαρακτήρα του που προκάλεσε ο θάνατος του πατέρα του.

Η ιδέα της ταινίας περιστρέφεται γύρω απ’ τα λόγια του θείου του Peter. “With great power comes great responsibility”. Κι αυτό είναι αλήθεια! Σίγουρα πρόκειται για την καλύτερη μεταφορά χαρακτήρα comic που έγινε ποτέ στη μεγάλη οθόνη. Και σίγουρα ανέβασε τον πήχη πολύ ψηλά για άλλες ταινίες με super ήρωες.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Spider-Man 2
Είδος: Φαντασίας
Σκηνοθέτης: Sam Raimi
Πρωταγωνιστές: Tobey Maguire, Kirsten Dunst, Alfred Molina, Rosemary Harris, James Franco
Παραγωγή: 2004
Διάρκεια: 127’

Επίσημο site:
http://www.sonypictures.com/homevideo/spider-man2/index.html