Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η Elizabeth Masterson είναι μια εργασιομανής γιατρός που έχει αφιερώσει τη ζωή της στο επάγγελμά της και που ο έρωτας είναι κάτι άγνωστο.
Το βράδυ της προαγωγής της, παθαίνει ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα που την μετατρέπει σε πνεύμα κολλημένο μεταξύ παράδεισου και γης.
Δεν ξέρει ότι είναι νεκρή και νομίζει ότι δεν έγινε τίποτα μέχρι που συναντά τον David Abbot, έναν μοναχικό αρχιτέκτονα που ζει πλέον στο διαμέρισμά της.

Προσωπική άποψη:
Όταν ακούς την περιγραφή, ρομαντική κομεντί, το μυαλό σου πάει αμέσως σε παραγωγές του σωρού που βγαίνουν με την σέσουλα κάθε μήνα, με αποτέλεσμα τα ράφια των videos clubs να φωνάζουν “ήμαρτον, δεν αντέχουμε άλλο”. Το ρομαντική κομεντί λοιπόν, είναι η καλλιτεχνική έκφραση για να περιγράψει κανείς το μελό. Και προς θεού, γυναίκα είμαι, δεν έχω τίποτα με τα μελό, όχι τουλάχιστον για εκείνα που θα καταφέρουν να μου προσφέρουν μια κάποια συγκίνηση.

Το “Just Like Heaven” ανήκει ακριβώς στην παραπάνω κατηγορία. Δεν είναι κακό, ωστόσο πιστεύω πως αν πήγαινα ακόμα γυμνάσιο θα με συγκινούσε περισσότερο. Στην ηλικία που είμαι πλέον, μπορώ να έχω την συναίσθηση του τι συμβαίνει και πολύ περισσότερο, να φαντάζομαι τι θα συμβεί παρακάτω κι εκεί ακριβώς εντοπίζεται το μεγαλύτερο πρόβλημα. Έχει ταυτιστεί απόλυτα με αυτό που είναι και δεν προσπαθεί ούτε στο ελάχιστο να προσθέσει έστω ένα πολύ μικρό στοιχείο που να κάνει τη διαφορά.

Ο Mark S. Waters, ο οποίος πρέπει να είναι γνωστός μόνο στο οικογενειακό του περιβάλλον, βασίζεται πάνω σε ένα χιλιοειπωμένο ρομάντζο, όπου ο έρωτας, τα ευτράπελα, η συγκίνηση και το μεταφυσικό, προσπαθούν ατυχώς να δέσουν σε ένα πάντρεμα που δεν βγάζει πουθενά. Μπορεί το σκηνικό να μοιάζει παραμυθένιο, όχι όμως και η ιστορία, που μπάζει από παντού. Ξέρεις ακριβώς πως θα εξελιχθεί, ξέρεις ακριβώς τι διαλόγους θα κάνουν μεταξύ τους οι κεντρικοί ήρωες και πολύ περισσότερο, ξέρεις ακριβώς πως θα τελειώσει.

Και μπορεί η Reese Witherspoon να είναι συμπαθέστατη και πολύ γλυκιά, όμως όταν το 1998 την πρωτοείδαμε στο πολύ όμορφο “Pleasantville”, σίγουρα περιμέναμε πολλά περισσότερα. Πλέον, δεν είναι τίποτα άλλο απ’ την teen πριγκίπισσα των ρομαντικών ταινιών που απευθύνονται σε ανήλικους, προσπαθώντας να προβάλλει το πρόσωπο της καλής και αθώας, αντικαθιστώντας στο είδος την Meg Ryan, που την πήρε η κάτω βόλτα.

Το έχω ξαναπεί βέβαια, αλλά το έχω μεγάλη απορία. Αυτός ο Mark Ruffalo, τι ακριβώς σκέφτεται όταν υπογράφει συμβόλαια; Υπάρχουν φορές που τον βλέπεις και λες ναι, αυτό το παιδί έχει ταλέντο και ξέρει να διαλέγει τα καλά σενάρια. Υπάρχουν άλλες πάλι, που λες ότι μάλλον πρέπει να τον είχαν ναρκώσει για να δέχτηκε προτάσεις σαν κι αυτή. Κι αφού το κάνεις το ατόπημα, για όνομα του θεού, προσπάθησε να είσαι κάτι παραπάνω από διεκπεραιωτικός. Στο κάτω-κάτω είσαι ένας πληγωμένος άντρας που έχασε την γυναίκα του.

Για να κλείσω, το “Just Like Heaven”, βασισμένο την νουβέλα “If Only It Were True” του Γάλλου συγγραφέα Marc Levy, είναι από εκείνες τις κομεντί που απευθύνονται σε ελεύθερες κατεξοχήν γυναίκες, που ψάχνουν απελπισμένα τον έναν, τον μοναδικό, τον πραγματικό έρωτα, έστω κι αν αυτός τις βρει μεταφυσικά. Χωρίς να πείθει και χωρίς να προσφέρει καμία έκπληξη, η ταινία αναδεικνύει μόνο ένα συμπαθητικό κινηματογραφικό δίδυμο και 95’ χουχουλιάσματος στον καναπέ, ένα βαρετό απόγευμα Κυριακής.
Βαθμολογία 4,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Όπως Στον Παράδεισο
Είδος: Κομεντί
Σκηνοθέτης: Mark S. Waters
Πρωταγωνιστές: Reese Witherspoon, Mark Ruffalo, Donal Logue, Dina Spybey, Ben Shenkman, Jon Heder, Ivana Milicevic, Caroline Aaron
Παραγωγή: 2005
Διάρκεια: 95’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://en.wikipedia.org/wiki/Just_Like_Heaven_(film)
http://www.imdb.com/title/tt0425123/