Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο έρωτας του Chucky με τη δολοφονικά όμορφη Τiffany, επιτέλους απέδωσε καρπούς, τον Glen, έναν πραγματικό κούκλο που όπως όλα δείχνουν, δεν έχει τις δολοφονικές τάσεις των γονιών του.
Στο Hollywood, σε έναν κόσμο γεμάτο φώτα και διασημότητες, οι δύο δολοφονικές κούκλες ψάχνουν να βρουν εκείνη που θα φιλοξενήσει τον γιο τους ώστε να γεννηθεί με σάρκα και οστά.

Προσωπική άποψη:
Σε ένα ακόμα μεταμεσονύχτιο τάισμα του γιου μου, έτυχε να παρακολουθήσω μια ταινία την οποία απέφευγα πεισματικά από τότε που κυκλοφόρησε. Ο λόγος δεν είναι άλλος από το ότι, θεωρώ κρίμα κι άδικο, μια καλή ταινία, που προκάλεσε τρόμο και ιδιαίτερη αίσθηση στην εποχή της, να έχει πάρει την κατρακύλα εξαιτίας πανηλίθιων και άσκοπων sequel. Και μπορεί να αντέχω ένα δεύτερο, κι ένα τρίτο μην σας πω όμως, όλα τα πράγματα πρέπει να έχουν ένα τέλος και δυστυχώς, η συγκεκριμένη ταινία αποδεικνύει περίτρανα πως η έννοια του μέτρου είναι σχετική.

Βασικά, η συγκεκριμένη ταινία ξεφεύγει από την αισθητική του cult θρίλερ που είχαν οι προκάτοχοί της, με εξέχουσα φυσικά την πρώτη. Θα μπορούσε να πει κανείς, χωρίς καμία υπερβολή, πως υιοθετεί μια καθαρά νέα, σαρδόνια κωμική αισθητική, προσπαθώντας να την μεταφέρει σε μια νέα εποχή και πολύ περισσότερο, προσπαθώντας να κερδίσει ένα νέο κοινό. Υποθέτοντας λοιπόν πως το κοινό αυτό, δεν ξεπερνάει την ηλικία των 16, άντε 18 χρόνων, πιθανότατα να πέτυχε και τον στόχο της. Αν πάλι ήθελε να ανεβάσει τον πήχη ακόμα πιο ψηλά, μάλλον θα έπρεπε να εκμεταλλευτεί διαφορετικά την ανοιχτή πόρτα που άφησε ο Holland.

“Η Κούκλα Του Σατανά” έχει μείνει στην ιστορία αλλά και στην μνήμη όλων μας για έναν απλούστατο λόγο. Κατάφερε να πάρει τον γεμάτο αθωότητα και παιχνίδια παιδικό κόσμο και να τον μετατρέψει σε μια τρομακτική κόλαση. Άλλωστε, για να το πετύχει αυτό, χρησιμοποίησε το πλέον άκαμπτο και από την φύση του τρομακτικό, πρόσωπο μιας ψυχρής κούκλας. Και μπορεί ο Chucky του 1988 να προκαλούσε ρίγη τρόμου όμως, ο σημερινός δεν θυμίζει καν την σκιά του αφού, δεν θα μπορούσε να είναι περισσότεο κουρασμένος, περισσότερο πλαστικός, περισσότερο χρησιμοποιημένος κατά συνέπεια, φθαρμένος και με πολλά μπαλώματα.

Ο Don Mancini, σεναριογράφος όλων των ταινιών της σειράς, μοιάζει να μην μπορεί να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι κάποτε θα πρέπει να βάλει στο κουτί με τα παιχνίδια προς απόσυρση, τον Chucky. Αυτός είναι ο λόγος που πέραν από το σενάριο, έχει αναλάβει πλέον και την σκηνοθεσία. Δεν έχω καμία αντίρρηση προς αυτό γιατί, έτσι κι αλλιώς, η θεματολογία είναι πλέον τόσο πεζή και τόσο άδικα αιματοβαμμένη, που ακόμα κι εγώ που δεν έχω ιδέα, θα μπορούσα να πάρω μια κάμερα στα χέρια και να θεωρώ ότι έχω μεγαλουργήσει. Επιπλέον, μπορεί το gore στοιχείο να είναι αναπόσπαστο κομμάτι των ταινιών αυτών όμως, όταν δεν χρησιμοποιείται συμετρικά μπορεί να αποβεί μοιραίο στοιχείο παρά ευνοϊκό. Έτσι κι εδώ, η αλλόγιστη και σπαρμένη χρήση του, ακριβώς αυτό πετυχαίνει.

Η παρουσία της Tilly είναι μια όαση μέσα σε όλο αυτό το ανακάτεμα σκέψεων και απόψεων κινηματογράφησης καθώς, υποδηόμενη τον ίδιο της τον ευατό, καταφέρνει να σατιρίσει την ίδια της την περσόνα, δοτικά και απολαυστικά. Ο Brad Dourif, για μια ακόμα αφορά δανείζει την φωνή του στην φονική κούκλα και αυτό το ανησυχητικό γεγονός με κάνει να αναρωτιέμαι που πήγε ο άνθρωπος που είχε προταθεί για oscar στην “Φωλιά Του Κούκου” και γιατί κατέληξε εκεί. Αν ο λόγος δεν είναι μόνο το συναισθηματικό δέσιμο, θα πρέπει να αρχίσω να ανησυχώ στα σοβαρά.

Η αλήθεια είναι μία! Μπορεί να είναι ελαφρώς πιο υποφερτό από την “Νύφη Του Τσάκι” όμως, η ταινία δεν έχει να προσφέρει τίποτα, μα απολύτως τίποτα στον χώρο του splatter τρόμου. Μπορεί το αρρωστημένο χιούμορ που χρησιμοποιείται να πετυχαίνει σε έναν βαθμό τον σκοπό του όμως, όλα τα υπόλοιπα απλά γκρεμίζουν ένα σύμπαν αναμνήσεων. Μπορεί παρά την μακαβριότητά του, αυτό το ιδιόμορφο χιούμορ που χρησιμοποιείται να είναι εύκολο ως έναν βαθμό να το αντέξεις για μιάμιση ώρα όμως, σε καμία των περιπτώσεων δεν θα αλλάξεις την κινηματογραφική σου αισθητική.
Βαθμολογία 3/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Ο Γιος Του Τσάκι
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: Don Mancini
Πρωταγωνιστές: Jennifer Tilly, Brad Dourif, Billy Boyd, Hannah Spearritt, Redman, Debbie Lee Carrington, Stephanie Chambers
Παραγωγή: 2004
Διάρκεια: 87’

Επίσημο site:
http://www.seed-of-chucky.com/home.html